Streszczenie
aby zbadać możliwość, że związki, które zostały zidentyfikowane jako feromony u zwierząt doświadczalnych pośredniczą w ludzkiej synchronizacji menstruacyjnej, zbadaliśmy związek między synchronizacją menstruacyjną a zdolnością do zapachu feromonów domniemanych, 5α-Androst-16-en-3α-Ol (3α-androstenol) i 5α-androst-16-en-3-on (5α-androstenon)., Kiedy zbadaliśmy synchronizację menstruacyjną wśród kobiet 64 mieszkających razem w akademiku, odkryliśmy, że 24 (38%) z nich zostało zsynchronizowanych z kolegami z pokoju w ciągu 3 miesięcy. Następnie przedstawiono 64 kobietom serię rozcieńczeń 3α-androstenolu i 5α-androstenonu oraz kontrolny odorant (pirydyna), a wrażliwość na zapachy porównano pomiędzy kobietami zsynchronizowanymi i niesynchronizowanymi. Nie stwierdzono różnic między dwiema grupami kobiet w progu wykrywalności pirydyny, co wskazuje, że ogólna zdolność węchowa nie różniła się między nimi., Próg wykrywalności 3α-androstenolu u kobiet zsynchronizowanych był znacznie niższy niż u kobiet niezsynchronizowanych, ale nie stwierdzono różnicy progu dla 5α-androstenonu między kobietami zsynchronizowanymi i niezsynchronizowanymi. Wyniki te wskazują, że kobiety, które wykazały synchronizację menstruacyjną, miały wyższą wrażliwość na 3α-androstenol, ale niekoniecznie na 5α-androstenon.
wprowadzenie
McClintock (McClintock, 1971) pokazuje, że cykle menstruacyjne studentów college ' u są zsynchronizowane, gdy mieszkają razem jako Współlokatorzy., Od tego czasu wiele badań potwierdziło synchronizację menstruacyjną między kobietami, tj. bliskimi przyjaciółmi, matkami i córkami oraz współpracownikami . W każdym z tych badań kobiety, które spędziły najwięcej czasu razem, najprawdopodobniej wykazywały synchronizację menstruacyjną. Wykazano, że zapachy emanujące z regionu pachowego mogą pośredniczyć w tych skutkach (Preti et al., 1987; Russel et al., 1980; Stern and McClintock, 1998), ale zasady aktywne w pocie pachowym nie zostały jeszcze zidentyfikowane.,
wiadomo, że z pachowych wydzielane są co najmniej dwa steroidy zapachowe, 5α-androst-16-en-3-on (5α-androstenon) i 5α-androst-16-en-3α-ol (3α-androstenol) . 5α-androstenon ma zapach podobny do moczu lub zapach drzewa sandałowego (Amoore et al., 1977). 3α-Androstenol ma zapach podobny do piżma lub zapach kwiatowy (Labows i Wysocki, 1982). U świń, te dwa steroidy wykazano, aby działać jako feromony., Są one wydzielane w ślinie dzika i działają jako feromon uwalniający skuteczny w wywołaniu charakterystycznej reakcji unieruchomienia Rui lochy na postęp jej partnera (Perry et al., 1980). Możliwy wkład tych zapachowych sterydów do ludzkich relacji interpersonalnych został również zasugerowany przez kilka laboratoriów (Kirk-Smith et al., 1978; Gustavson et al., 1987; Cowly and Brooksbank, 1991).,
większość ssaków ma dwa systemy węchowe, główny system, który odbiera wejścia zmysłowe z węchowej błony śluzowej i łączy się z resztą ośrodkowego układu nerwowego za pomocą głównych żarówek węchowych, i system akcesoriów, który odbiera wejścia z narządu węchowego i łączy się z innymi ośrodkami w mózgu za pomocą dodatkowych żarówek węchowych (Scalia i Winans, 1976). W obu systemach istnieją ścieżki od żarówek węchowych do podwzgórza, centrum kontrolującego wydzielanie hormonu luteinizującego. System akcesoriów pośredniczy w działaniu feromonów u gryzoni ., Wydaje się jednak, że główny system węchowy odgrywa ważną rolę w efekt feromonalny u owiec (Martin et al., 1986) i świnie (Dorries et al., 1997). Jeśli feromony, które pośredniczą synchronizacji menstruacyjnej używać głównego systemu węchowego, związek przyczynowy między zdolnością do zapachu feromonu i możliwą rolę feromonu w pośredniczącej synchronizacji można zasugerować porównując zdolność do zapachu feromonu między zsynchronizowanych i niesynchronizowanych kobiet., W niniejszym badaniu zbadaliśmy związek między synchronizacją menstruacyjną a zdolnością wyczuwania domniemanych feromonów 3α-androstenol i 5α-androstenon.
materiały i metody
tematy i procedury
zbadaliśmy daty wystąpienia menstruacji u 67 Japonek mieszkających razem w akademiku. Wybraliśmy kobiety, które miały regularne miesiączki (26-32 dni) w trzech poprzednich cyklach, nie były w ciąży lub nie przyjmowały doustnych/hormonalnych środków antykoncepcyjnych, nie przyjmowały regularnie leków i nie miały zaburzeń psychicznych lub ginekologicznych., Mieszkali w 18 pokojach trzy-lub czteroosobowych. Wiek pacjentów wynosił od 18 do 23 lat (średnia ± SD 19, 1 ± 1, 0). Osoby te zaczęły żyć razem jako Współlokatorzy w kwietniu.
od stycznia do lipca każdy Tester zapisywał datę rozpoczęcia miesiączki. Eksperymenty zostały zakończone 3 miesiące po wspólnym zamieszkaniu, ponieważ większość badanych opuściła Akademik na wakacje w sierpniu., Miesiączkowanie osoby porównywano z miesiączkami innych współlokatorów w każdym pokoju i dla każdej osoby wybraliśmy współlokatora, którego Data rozpoczęcia W lipcu była najbliższa tej osoby, jako partnera w parze.
obiekty zostały podzielone na dwie grupy, zsynchronizowane i niezsynchronizowane, zgodnie z kryteriami stosowanymi przez Wellera i Wellera (Weller and Weller, 1993, 1997). Obliczyliśmy średnią długość cyklu miesiączkowego od stycznia do marca. Jako punkt odcięcia zastosowano średnią długość cyklu podzieloną przez cztery., Zakres różnic w wystąpieniu objawów u kobiet w 28-dniowym cyklu wynosił od 0 do 14 dni; 7 dni (punkt odcięcia) uznano za punkt środkowy bez efektu. Różnice początku <7 (0-6) dni wskazuje na synchronizację, a> 7 (8-14) dni wskazuje na brak synchronizacji. Jako kobiety zsynchronizowane zdefiniowaliśmy te, których różnica początku miesiączki od partnera była dłuższa niż punkt odcięcia w styczniu do marca i krótsza niż punkt odcięcia w czerwcu i lipcu., Wykluczyliśmy z tego badania trzy osoby, których długość cyklu miesiączkowego nie zmieniła się podczas tego badania, mimo że różnica w początku miesiączki była krótsza niż punkt odcięcia, ponieważ nie mogliśmy ustalić, czy te kobiety zostały zsynchronizowane z partnerem, czy nie po kwietniu. Kobiety, które nie spełniły powyższych kryteriów zostały sklasyfikowane w grupie niezsynchronizowanej.
w dniach 1-7 sierpnia badani zostali poproszeni o podanie wieku w menarche i zwykłej długości miesiączki., Badani zostali również poproszeni o ocenę, w skali dwupunktowej, tego, jak czują się zaangażowani ze swoimi partnerami w parze (2, bliski związek; 1, słaby/nie bliski związek). Odpowiedzi na te pytania porównano pomiędzy kobietami zsynchronizowanymi i niezsynchronizowanymi.
bodźce i testy sensoryczne
w dniach 1-7 sierpnia określiliśmy próg wykrywalności zapachów., Badania sensoryczne nie były standaryzowane ani kontrolowane dla fazy cyklu miesiączkowego, ponieważ nie stwierdzono zmian wrażliwości na pirydynę, 5α-androstenon i 3α-androstenol podczas faz cyklu miesiączkowego (dane niepublikowane). Stymulację i testy sensoryczne przeprowadzono w cichym pomieszczeniu, aby wspomóc koncentrację na teście. Testerzy zostali poproszeni, aby nie używali perfum podczas eksperymentów. Oczy testera były zamknięte, aby wykluczyć możliwość stymulacji trójdzielnej rogówki (Doty et al., 1978).
przede wszystkim badani byli badani pod kątem ogólnej zdolności węchowej., Do prezentacji bodźców użyto rurek polipropylenowych (2,0 ml) z nakrętkami typu pop-top. Pojedyncze stężenie (0,1% w bezzapachowym, białym oleju mineralnym) alkoholu fenyloetylowego (groszek) w probówce podano po ślepej probówce (tylko wehikuł). Osoby, które nie mogły wyczuć tego zapachu, zostały wykluczone z niniejszego badania jako wykazujące całkowitą anosmię. Ten zapach został wybrany, ponieważ najwyraźniej nie może być wykryty przez ludzi, którzy są całkowicie anosmiczni, ale którzy posiadają nienaruszony zmysł trójdzielny (Doty et al., 1978).
następnie zaprezentowaliśmy osiem różnych stężeń pirydyny w zakresie od 2.,91 µM (Etap 1) do 0,372 mM (etap 8), każdy w 1,5 ml oleju mineralnego. Zastosowaliśmy pirydynę, ponieważ ten zapach był z powodzeniem stosowany w podobnych eksperymentach do pomiaru progów wykrywania węchu u pacjentów (Sherman et al., 1979). Pełne serie stężeń dla pirydyny otrzymano przez podwójne rozcieńczenie seryjne z najbardziej skoncentrowanego bodźca. Uważa się, że stężenia te są poniżej progu stymulacji trójdzielnej (Doty et al., 1978). Każda próbka koncentracyjna została sparowana z próbką ślepą, a kolejność prezentacji (zapach lub ślepa) została randomizowana., Progi detekcji wyznaczono za pomocą czterech rosnących serii stężeń. Testerzy zostali poproszeni o wskazanie, która rurka jest zapachowa. Seria została zakończona, gdy osoba prawidłowo zidentyfikowała rurkę zapachową w czterech próbach zapachu kontra ślepych, przy czym najniższa wartość z czterech została wyznaczona jako próg.
5α-androstenon i 3α-androstenol zostały przetestowane w sposób podobny do pirydyny, z wyjątkiem stężeń leku. Użyliśmy 10 stężeń 5α-androstenonu (Sigma) i 3α-androstenolu (Sigma), w zakresie od 5 µM (Etap 1) do 5 mM (etap 10) w 1,5 ml oleju mineralnego., Pełne serie stężeń dla 5α-androstenonu i 3α-androstenolu otrzymano przez 2,16-krotne seryjne rozcieńczenie z najbardziej skoncentrowanego bodźca. W każdej serii osobom, które nie wykryły każdego odorantu w stopniu 10, przypisano wartość progową 11.
protokół przestrzegał zasad deklaracji Helsińskiej i został zatwierdzony przez Komisję Etyki na Uniwersytecie w Jokohamie.
Analiza statystyczna
progi poddano analizom nieparametrycznym, ponieważ dane nie były rozkładane normalnie., Wartości bezwzględne różnic progowych wyznaczano dla każdej grupy (zsynchronizowanej lub niezsynchronizowanej) i analizowano za pomocą testu Manna–Whitneya Rang. Istotność statystyczna została ustalona na P < 0.05.
wyniki
zgodnie z naszymi kryteriami synchronizacji miesiączkowej wykluczyliśmy z tego badania trzy kobiety, których cykle miesiączkowe nie zmieniły się podczas tego eksperymentu. U pozostałych osobników datę wystąpienia miesiączki porównywano z datą wystąpienia miesiączki u kolegów z pokoju. 24 (38%) na 64 kobiety, Czas od menarche wynosił 7,1 ± 1,8 roku u kobiet zsynchronizowanych i 7,4 ± 1,2 roku u kobiet niezsynchronizowanych. Długość miesiączki wynosiła 5,4 ± 1,6 dnia u kobiet zsynchronizowanych i 5,7 ± 1,1 dnia u kobiet niesynchronizowanych. Wynik za jakość relacji z partnerem pary wynosił 1,5 ± 0,5 u kobiet zsynchronizowanych i 1,6 ± 0,5 u kobiet niezsynchronizowanych. Nie było różnic w tych pozycjach pomiędzy kobietami zsynchronizowanymi i niezsynchronizowanymi.
była jedna niezsynchronizowana kobieta, która nie czuła grochu., Została oceniona jako całkowicie anosmiczna i wykluczona z dalszych badań. Nie było różnicy między kobietami zsynchronizowanymi i niezsynchronizowanymi w progu wykrywalności pirydyny (dane nie przedstawiono). Wskazuje to, że ogólna zdolność węchowa nie różniła się między obiema grupami. Próg wykrywalności 3α-androstenolu był istotnie niższy u kobiet zsynchronizowanych niż u kobiet niezsynchronizowanych (rycina 1, p < 0,01). Nie zaobserwowano istotnej różnicy między tymi dwiema grupami w progu dla 5α-androstenonu (rycina 1).,
u niektórych pacjentów nie udało się wykryć zarówno 3α-androstenolu, jak i 5α-androstenonu, nawet w przypadku wystąpienia najsilniejszych stężeń (Tabela 1). Wszystkie kobiety, które były zsynchronizowane, mogły wykryć 3α-androstenol, ale niekoniecznie 5α-androstenon.
dyskusja
w niniejszym badaniu wykazaliśmy, że cykl miesiączkowy u 24 (38%) na 64 kobiet został zsynchronizowany z cyklem miesiączkowym w ciągu 3 miesięcy., Nie było różnic między kobietami zsynchronizowanymi i niezsynchronizowanymi w czasie od menarche, długości przepływu menstruacyjnego i jakości relacji z partnerem pary. Jednak kobiety zsynchronizowane miały wyższą ostrość węchową do 3α-androstenolu w porównaniu z kobietami niezsynchronizowanymi, chociaż nie zaobserwowano różnic między dwiema grupami w wrażliwości na pirydynę i 5α-androstenon. Wyniki te sugerują, że zdolność postrzegania zapachu emitowanego przez 3α-androstenol może być związana z synchronizacją menstruacyjną.,
percepcja zmysłowa 3α-androstenolu i 5α-androstenonu wykazywała dużą indywidualną zmienność. Próg wykrywalności był stale rozprowadzany u osób, które mogły wyczuć te sterydy. Inne osoby nie wykryły zapachu nawet przy najsilniejszym stężeniu. Wskaźnik anosmii dla 5α-androstenonu w niniejszym badaniu był niższy niż w innych raportach (Amoore et al., 1977; Labows i Wysocki, 1982). Różnica ta może wynikać z różnicy rasowej (Gilbert i Wysocki, 1987)., Co więcej, warto zauważyć, że wszystkie kobiety, które zsynchronizowały się, mogły wykryć 3α-androstenol, ale niekoniecznie 5α-androstenon. Wspiera to powyższe spekulacje, że zdolność do zapachu 3α-androstenolu jest związana z synchronizacją menstruacyjną. Jednak niektóre niezsynchronizowane kobiety wykazywały wysoką wrażliwość na 3α-androstenol, a częstość anosmii 3α-androstenolu nie była tak wysoka., Jest możliwe, że te niezsynchronizowane kobiety wrażliwe na 3α-androstenol zostałyby zsynchronizowane, gdyby żyły z kolegami z pokoju dłużej niż 3 miesiące, ponieważ cykle miesiączkowe kolegów z pokoju uniwersyteckiego stają się coraz bardziej zsynchronizowane w okresie 4 miesięcy (McClintock, 1971).
3α-Androstenol wydaje się być syntetyzowany przez mikrobiologiczną modyfikację bezwonnych substancji pierwotnie obecnych w wydzielinach apokrynowych (Leyden et al., 1981)., Poziomy 3α-androstenolu pachowego u kobiet wykazują zmienność menstruacyjną; najwyższe stężenie tego związku jest wytwarzane w fazie środkowej pęcherzyka, przed owulacją (Preti et al., 1987). Ostatnio wykazano, że związki pachowe u kobiet w tej fazie cyklu miesiączkowego skracają czas do owulacji i długość cyklu miesiączkowego, podczas gdy w fazie owulacji wydłużają je (Stern i McClintock, 1998). Dlatego 3α-androstenol jest możliwym feromonem zawartym w związkach pachowych wydzielanych w fazie pęcherzykowej.,
Zakładamy, że feromony, które pośredniczą w synchronizacji menstruacyjnej w niniejszym badaniu zostały wykryte przez główny układ węchowy, jak pokazano u niektórych zwierząt (Martin et al., 1986; Dorries et al., 1997). Jest jednak możliwe, że efekt feromonalny jest pośredniczony przez dodatkowy układ węchowy, ponieważ związki pachowe, które zmieniają długość cyklu miesiączkowego, wydają się być poniżej progu węchowego (Stern and McClintock, 1998)., Powinniśmy zbadać wpływ 3α-androstenolu na długość cyklu miesiączkowego, zanim zasugerujemy, że 3α-androstenol bierze udział w synchronizacji menstruacyjnej.
wydaje się, że synchronizacja między dwiema kobietami może być osiągnięta przez jedną lub obie z nich, przesuwając swoje cykle, aby zsynchronizować się z innymi. Jest możliwe, że zdolność do zapachu feromonów koreluje tylko z prawdopodobieństwem kobiety przesunięcia własnego cyklu w odpowiedzi na feromony innej kobiety, a nie z prawdopodobieństwem kobiety spowodowania zmiany cyklu u innej kobiety., Nawet jeśli tylko jeden partner z pary zmienił swój cykl miesiączkowy, obie pary byłyby oceniane jako zsynchronizowane zgodnie z kryteriami niniejszego badania. W niniejszym badaniu jednak tak nie było: albo obaj partnerzy pary, albo żaden z nich nie zmienił swojego cyklu.
(z)-7-Dodecen-1-ylu octan jest stosowany jako feromon przez kobiety>126 gatunków owadów i słonia (Rasmussen et al., 1996). Jeśli chodzi o 3α-androstenol, wpływ na nastrój kobiet (Benton, 1982)i podniecenie seksualne (Gustavson et al.,, 1978; Cowly i Brooksbank, 1991), tak więc 3α-androstenol również może nie być specyficzny gatunkowo. Oprócz tych efektów obecne badanie wskazuje na nową rolę 3α-androstenolu w synchronizacji menstruacyjnej.
3α-Androstenol (a) i 5α-androstenon (b) progi wykrywania dla każdej zsynchronizowanej i niezsynchronizowanej kobiety. Stężenia obu leków wynosiły od 5 µM (Etap 1) do 5 mM (etap 10). Pełne serie stężeń dla leków uzyskano przez 2,16-krotne seryjne rozcieńczenie z najbardziej skoncentrowanego bodźca., Kropkowane linie wskazują średnie progi wykrywania narkotyków.
progi wykrywalności 3α-Androstenolu (a) i 5α-androstenonu (b) dla każdej zsynchronizowanej i niezsynchronizowanej kobiety. Stężenia obu leków wynosiły od 5 µM (Etap 1) do 5 mM (etap 10). Pełne serie stężeń dla leków uzyskano przez 2,16-krotne seryjne rozcieńczenie z najbardziej skoncentrowanego bodźca. Kropkowane linie wskazują średnie progi wykrywania narkotyków.,
badania te były częściowo wspierane przez grant z promocji badań w Yokohama City University dla M. M. i Grant-in pomoc dla badań naukowych z Ministerstwa Edukacji, Nauki i Kultury Japonii dla K. S. i F. K.