czas trwania antybiotyku i konieczność drenażu chirurgicznego lub innej terapii adiuwantowej zależy od miejsca anatomicznego i obecności powikłań. W przypadku niepowikłanej infekcji antybiotyki należy kontynuować przez 2-3 tygodnie, z czasem trwania zależnym od ustąpienia objawów.

zespół Lemierre ' a: antybiotyki należy kontynuować przez 4-6 tygodni.

zakażenia Przedkręgowe: zakażenia powikłane przez nieżyt lub zapalenie kości i szpiku kręgowego należy leczyć przez 6-8 tygodni.

potrzebujesz operacji?

przestrzeń Podżuchwowa: w większości przypadków operacja nie jest konieczna., Jeśli fluktuacja jest doceniana lub jeśli gorączka utrzymuje się pomimo antybiotyków, może być wskazany drenaż chirurgiczny.

boczna przestrzeń gardłowa: infekcje przedziału przedniego często wiążą się z powstawaniem ropnia, a wczesny drenaż chirurgiczny może zapobiec rozprzestrzenianiu się na inne przedziały powięzi szyjnej. Infekcje przedziału tylnego, w tym powikłane infekcje, takie jak zespół Lemierre ' a, zwykle nie wytwarzają drenażowych zbiorów płynów i często mogą być zarządzane za pomocą samych antybiotyków bez operacji., Chirurgiczne podwiązanie żyły szyjnej jest wskazane tylko wtedy, gdy infekcja nie ustąpi po podaniu antybiotyków dożylnych. „Krwawienie heralda” wskazujące na rychłe pęknięcie tętniaka tętnicy szyjnej wymaga natychmiastowej interwencji chirurgicznej.

przestrzeń Retrofaryngalna: jeśli infekcja nie rozprzestrzeniła się na śródpiersie, operacja zwykle nie jest wymagana. Martwicze zapalenie śródpiersia wymaga natychmiastowego drenażu chirurgicznego.

przestrzeń Przedkręgowa: kontrowersyjne jest, czy drenaż infekcji przestrzeni przedkręgowej jest korzystny. W większości przypadków objawy neurologiczne mogą być wykorzystywane do kierowania decyzji o operacji., Pacjenci bez deficytów neurologicznych, którzy mogą być monitorowani za pomocą częstego MRI, mogą być leczeni zachowawczo za pomocą antybiotyków dożylnych, chociaż konsultacje neurochirurgiczne powinny być wcześnie uzyskane w celu monitorowania postępu klinicznego i radiograficznego. Pogorszenie deficytów neurologicznych podczas stosowania antybiotyków jest wskazaniem do interwencji chirurgicznej.

inne względy leczenia

w zespole Lemierre ' a nie ustalono przydatności leczenia przeciwzakrzepowego i na ogół nie jest on zalecany.,

trudności z przełykaniem powodują zachłystowe zapalenie płuc (szczególnie w zakażeniach przestrzeni przedkręgowej). Przed dopuszczeniem do spożycia doustnego należy przeprowadzić ocenę połykania.

ropień Okołozębowy i zapalenie nagłówka: empiryczne Schematy antybiotyków powinny obejmować paciorkowce grupy a, paciorkowcowe zapalenie płuc oporne na penicylinę, Haemophilus influenzae i MRSA.

typowe schematy leczenia antybiotykami:

Ceftriakson 2 g dożylnie co 24 godziny i wankomycyna dożylnie 15 mg/kg mc. co 12 godzin

Chinolon (T. J., lewofloksacyna 750 mg IV. na dobę) oraz wankomycyna

Mukormykoza nosowo-Domózgowa: organizmy te nie są wrażliwe na azole lub echinokandidowe leki przeciwgrzybicze. Amfoterycyna B jest leczeniem. Zaleca się stosowanie lipidowej postaci amfoterycyny B w celu zmniejszenia możliwości wystąpienia działań niepożądanych, w tym ostrej niewydolności nerek i zaburzeń elektrolitowych.

Często wymagane są liczne operacje.

wyleczenie zakażenia jest uwarunkowane odwróceniem podstawowego niedoboru odporności (tj., zmniejszenie leków immunosupresyjnych, prawidłowa DKA, odwrócenie neutropenii z czynnikiem stymulującym tworzenie kolonii granulocytów).

zakrzepica zatok jamistych: empiryczne Schematy antybiotyków IV należy wybrać na podstawie podejrzenia pochodzenia zakażenia (zapalenie tkanki łącznej vs. zapalenie zatok). Schematy leczenia powinny obejmować obecność MRSA i paciorkowców. W przypadku podejrzenia źródła zatok należy uwzględnić pokrycie beztlenowe.

korzyści ze stosowania leków przeciwzakrzepowych nie są jasne, ale mogą być wskazane u pacjentów z wczesną jednostronną chorobą., Glikokortykosteroidy mogą zmniejszać zaburzenia czynności nerwów czaszkowych i należy je rozważyć.

leki i dawki

Uwaga: (!

podawanie antybiotyków dożylnie stosowanych w leczeniu infekcji głowy i szyi:

Ampicylina/sulbaktam 3 g co 6 godzin(!)

Pipercylina/tazobaktam 3,375 g co 8 godzin(!)

Ceftriakson 2 g co 24 godziny(!)

klindamycyna 600 mg co 8 godzin

Metronidazol 500 mg co 6-8 godzin

Lewofloksacyna 750 mg co 24 godziny(!)

Wankomycyna 15 mg/kg co 12 godzin(!,)

Daptomycyna 6 mg / kg mc. co 24 godziny(!)

Linezolid w dawce 600 mg co 12 godzin

z daptomycyną należy kontrolować i monitorować wyjściowy CPK co tydzień, ponieważ prążkowanie mięśni poprzecznie prążkowanych jest potencjalnym działaniem niepożądanym.

W przypadku stosowania linezolidu morfologia powinna być sprawdzana co kilka dni, ponieważ trombocytopenia jest potencjalnym działaniem niepożądanym. Inne działania niepożądane obejmują neuropatię obwodową i zapalenie nerwu wzrokowego.

dawkowanie antybiotyków PO stosowanych po ustabilizowaniu się stanu pacjenta i gotowości do wypisu:

Amoksycylina / klawulanian 875 mg dwa razy na dobę (!,)

Metronidazol 500 mg 3 razy na dobę

Lewofloksacyna (taka sama jak IV dawka) (!)

Oral options for coverage of MRSA:

Co-trimoksazol (Bactrim) 2 DS tabs dwa razy dziennie (!)

klindamycyna 450 mg co 6-8 godzin

Linezolid (taki sam jak dożylne dawkowanie)

Minocyklina 100 mg dwa razy na dobę

pacjenci, u których infekcje nie ustępują po podaniu antybiotyków dożylnych, mogą wymagać interwencji chirurgicznej.,

monitorowanie choroby, obserwacja i dyspozycja

oczekiwana odpowiedź na leczenie

Większość omawianych tu zakażeń powinna wykazywać postęp w kierunku ich ustąpienia w ciągu 3-5 dni (wyjątek stanowi mukormykoza nosowo-domózgowa). Pacjenci z poważnymi bakteryjnymi infekcjami głowy i szyi, którzy przeżywają bezpośrednie powikłania (niedrożność dróg oddechowych itp.) powinny całkowicie wyzdrowieć w ciągu kilku tygodni.,

większość pacjentów z mukormykozą nosowo-domózgową przeżywa, jeśli ich podstawowy niedobór odporności zostanie skorygowany; jednak często dochodzi do znacznego zniekształcenia związanego z agresywnym oczyszczaniem niezbędnym do wyleczenia. Pacjenci, którzy pozostają immunosupresyjni (tj. oporni na leczenie nowotwory hematologiczne) często umierają z powodu postępującej choroby grzybiczej.

Brak odpowiedzi na antybiotyki dożylne, o czym świadczy utrzymująca się gorączka lub nasilające się objawy, powinien skłaniać do następujących rozważań:

1., Czy istnieje zakażenie opornym organizmem, który nie jest leczony obecnym schematem antybiotyków?

— rozważ dodanie MRSA lub opornego gram-ujemnego pokrycia prętów.

2. Czy istnieje ognisko zakażenia, które wymaga drenażu chirurgicznego?

— tomografia komputerowa, jeśli jeszcze nie została wykonana, z drenażem/hodowlą zidentyfikowanych ropni.

3. Czy pacjent rozwinął wtórne powikłanie (takie jak zachłystowe zapalenie płuc), które wymaga alternatywnej antybiotykoterapii?

ropień Okołostawowy: po ustąpieniu ostrej infekcji należy rozważyć usunięcie migdałków, aby zapobiec nawrotowi choroby., Dopóki nie można tego zrobić, należy rozważyć profilaktyczne antybiotyki.

Mukormykoza nosowo-Domózgowa: pacjenci powinni mieć ścisłą obserwację ambulatoryjną, w tym powtarzaną tomografię komputerową lub rezonans magnetyczny, aby upewnić się, że choroba nie postępuje. Drugorzędową profilaktykę przeciwgrzybiczą pozakonazolem należy kontynuować tak długo, jak długo utrzymuje się neutropenia.

Epidemiologia

ciężkie zakażenia głowy i szyi są rzadkie w epoce po antybiotyku, a szacowana roczna częstość występowania wynosi od mniej niż 1 do 30 na 100 000 osób, w zależności od miejsca zakażenia., Z infekcji głębokiej przestrzeni szyi najczęściej występuje ropień okołozębowy. Chociaż częstość występowania zapalenia nagłówka u dzieci znacznie zmniejszyła się od czasu wprowadzenia rutynowych szczepień przeciwko Haemophilus influenzae typu b, odsetek pacjentów dorosłych pozostał stabilny. Mukormykoza nosowo-domózgowa występuje prawie wyłącznie u pacjentów z immunosupresją. Wraz ze zwiększoną częstością występowania immunosupresji (ze względu na zwiększoną liczbę przeszczepów organów stałych i komórek macierzystych), częstość ich występowania wzrosła.

opis problemu

Chow, AW, Hall, JB, Schmidt, Ga, Wood, LDH., „Zagrażające życiu zakażenia głowy, szyi i górnych dróg oddechowych”. Zasady opieki krytycznej. 1998.

Parhiscar, A, Har-El, G. „ropień głębokiej szyi: przegląd retrospektywny 210 przypadków”. Ann Otol Rhino Laryngol. 2001. PP. 1051

/ Align = „Left” / . 2002. PP.909

Zarządzanie kryzysowe

Andreassen, UK, Baer, S, Nielsen, TG., „Ostre zapalenie nagietka-25 lat doświadczenia w intubacji nosowo-tchawiczej, aktualna polityka zarządzania i przyszłe trendy”. J Laryngol Otol.. 1992. PP.1072

Wolf, m, Strauss, B, Kronenberg, J. „konserwatywne leczenie zapalenia nagłówka u dorosłych”. Laryngoskop. 1990. PP. 183

„Ostre zapalenie nagietka u dorosłych. Analiza 129 przypadków”. JAMA.. 1994. PP. 1358

Boscolo-Rizzo, P, Da Mosto, MC. „Infekcja przestrzeni podżuchwowej: potencjalnie śmiertelna infekcja”. Int J Inf Dis.. 2009. s. 327

Rana, RS, Moonis, G., „Infekcja i zapalenie głowy i szyi”. Radiol Clin N Am. 2011. 165-82

Hurley, MC, Heran, MK. Badania obrazowe dla zakażeń głowy i szyi. Zarazić Dis Clin N Am.. 2007. s. 305

„Zagrażające życiu infekcje obwodowych i głębokich przestrzeni powięziowych głowy i szyi”. Zarazić Dis Clin N Am. 2007. 557-76

leczenie specyficzne

Brook, I. „Mikrobiologia i zasady leczenia przeciwdrobnoustrojowego zakażeń głowy i szyi”. Infec Dis Clin N Am.. 2007. s. 355

Rega, AJ, Aziz, SR, Ziccardi, VB., „Microbiology and antibiotic sensitivities of head and neck space infections of odontogenic origin”. J Oral Maxillofasc Surg. 2006. pp. 1377