Jak diagnozuje się stan nadkrzepliwości?

staranna historia medyczna

niektóre choroby zwiększają ryzyko wystąpienia zakrzepów krwi, ale niekoniecznie wskazują na genetyczny stan nadkrzepliwości. Dlatego konieczna jest dokładna ocena osobistej i rodzinnej historii medycznej pacjenta.,

  • Zaburzenia krzepnięcia krwi w młodym wieku (poniżej 50 roku życia)
  • zakrzepica w nietypowych miejscach lub miejscach, takich jak żyły w ramionach, wątroba (portal), jelita (krezka), nerki (nerka) lub mózg (mózg)
  • zakrzepy krwi, które występują bez wyraźnej przyczyny (idiopatyczne)
  • zakrzepy krwi, które się powtarzają
  • historia częstych poronień
  • udar mózgu w młodym wieku

    • badania laboratoryjne

    jeśli u pacjenta występuje jedna z wymienionych wcześniej chorób, lekarz może zalecić badania krwi w celu dalszej oceny stanu pacjenta.,

    badania te powinny być wykonywane w specjalistycznym laboratorium krzepnięcia i interpretowane przez patologa lub lekarza specjalizującego się w krzepnięciu, medycynie naczyniowej lub Hematologii.

    do najczęstszych testów laboratoryjnych należą:

    • PT-INR: test czasu protrombinowego (PT lub protime) służy do obliczania Międzynarodowego znormalizowanego wskaźnika (INR). Informacje te służą do monitorowania stanu pacjenta podczas przyjmowania warfaryny (Coumadin)., INR pomoże lekarzowi ustalić, jak szybko krzepnie krew i czy należy zmienić dawkę warfaryny (Kumadyny).
    • czas aktywowanej częściowej tromboplastyny (aPTT): mierzy czas potrzebny do krzepnięcia krwi. Ten test jest używany do monitorowania stanu pacjenta, jeśli pacjent przyjmuje heparynę.
    • poziom fibrynogenu
    • morfologia krwi (CBC)

    niektóre testy pomagają wykryć zespół przeciwciał antyfosfolipidowych lub dysfibrynogenemie – stany, które mogą być związane ze Stanami nadkrzepliwości.,

    testy używane do diagnozowania dziedzicznych Stanów hiperkoagulacyjnych obejmują:

    • testy genetyczne, w tym Czynnik V Leiden (oporność na aktywowane białko C) i mutację genu protrombiny (G20210A)*
    • aktywność antytrombiny
    • aktywność białka C
    • aktywność białka S**
    • stężenie homocysteiny w osoczu na czczo

    *aktywność czynnika V Leiden i mutacja genu protrombiny (g20210a) są najczęściej zidentyfikowanymi wadami genetycznymi, które zwiększają ryzyko krzepnięcia krwi.,

    **dodatkowe badania laboratoryjne, takie jak pomiar poziomu wolnego (aktywnego) i całkowitego antygenu białka S, mogą być wymagane w celu potwierdzenia wyników testu aktywności białka S.,p>inne testy stosowane w diagnozowaniu nabytych stanów nadkrzepliwości obejmują testy na:

    • Przeciwciała antykardiolipinowe (ACA) lub glikoproteiny beta-2, które są częścią zespołu przeciwciał antyfosfolipidowych*
    • przeciwciała przeciw heparynie toczniowe (La), część zespołu przeciwciał antyfosfolipidowych*
    • przeciwciała heparyny (u pacjentów, u których występuje mała liczba płytek krwi podczas ekspozycji na heparynę)

    *obecność przeciwciał antyfosfolipidowych (ACA) i przeciwzakrzepowego tocznia (La) jest ważne przy ocenie kogoś, kto miał nawracające poronienia i zakrzepicy żylnej lub tętniczej.,

    badanie pomaga określić, czy pacjent jest narażony na dalsze krzepnięcie i pomaga określić odpowiedni przebieg i długość leczenia, aby zapobiec przyszłym zakrzepom. Badania mogą również pomóc w identyfikacji krewnych, którzy obecnie nie mają objawów, ale mogą być narażeni na ryzyko.,

    Share Facebook Twitter LinkedIn Email Print

    Get useful, helpful and relevant health + wellness information

    enews

    Cleveland Clinic is a non-profit academic medical center. Advertising on our site helps support our mission. We do not endorse non-Cleveland Clinic products or services., Politycy