Rynek kapitału (rynek funduszy pożyczkowych) i efekt wypierania. Wzrost wydatków na deficyt publiczny „wypiera” prywatne inwestycje poprzez podwyższenie stóp procentowych i obniżenie ilości kapitału dostępnego dla sektora prywatnego.
wydatki rządowe mogą być użytecznym narzędziem polityki gospodarczej dla rządów. Polityka fiskalna może być zdefiniowana jako wykorzystanie wydatków rządowych i / lub podatków jako mechanizmu wpływania na gospodarkę., Istnieją dwa rodzaje polityki fiskalnej: ekspansywna polityka fiskalna i kontraktowa polityka fiskalna. Ekspansywna polityka fiskalna to wzrost wydatków rządowych lub spadek podatków, podczas gdy polityka fiskalna to spadek wydatków rządowych lub wzrost podatków. Ekspansywna polityka fiskalna może być wykorzystywana przez rządy do stymulowania gospodarki w czasie recesji. Na przykład wzrost wydatków rządowych bezpośrednio zwiększa popyt na towary i usługi, co może pomóc w zwiększeniu produkcji i zatrudnienia., Z drugiej strony, restrykcyjna polityka fiskalna może być wykorzystana przez rządy do ochłodzenia gospodarki podczas boomu gospodarczego. Spadek wydatków rządowych może pomóc utrzymać inflację w ryzach. Podczas spowolnienia gospodarczego, w krótkiej perspektywie, wydatki rządowe mogą być zmieniane poprzez automatyczną stabilizację lub stabilizację uznaniową. Automatyczna stabilizacja występuje wtedy, gdy istniejące polityki automatycznie zmieniają wydatki rządowe lub podatki w odpowiedzi na zmiany gospodarcze, bez dodatkowego uchwalania ustaw., Podstawowym przykładem automatycznego stabilizatora jest ubezpieczenie od bezrobocia, które zapewnia pomoc finansową bezrobotnym pracownikom. Dyskrecjonalna stabilizacja jest wtedy, gdy rząd podejmuje działania w celu zmiany wydatków rządowych lub podatków w bezpośredniej odpowiedzi na zmiany w gospodarce. Na przykład, rząd może podjąć decyzję o zwiększeniu wydatków rządowych w wyniku recesji. Z uznaniowej stabilizacji, rząd musi uchwalić nową ustawę, aby dokonać zmian w wydatkach rządowych.,
John Maynard Keynes był jednym z pierwszych ekonomistów, którzy opowiadali się za wydatkowaniem deficytu budżetowego w ramach polityki fiskalnej w odpowiedzi na kurczenie się gospodarki. Według Keynesian economics zwiększone wydatki rządowe zwiększają zagregowany popyt i zwiększają konsumpcję, co prowadzi do zwiększenia produkcji i szybszego powrotu do recesji., Z drugiej strony klasyczni ekonomiści uważają, że zwiększone wydatki rządowe zaostrzają kurczenie się gospodarki, przenosząc zasoby z sektora prywatnego, który uważają za produktywny, do sektora publicznego, który uważają za nieproduktywny.
w ekonomii potencjalne „przesunięcie” zasobów z sektora prywatnego do sektora publicznego w wyniku wzrostu wydatków na deficyt publiczny nazywa się wypieraniem. Rysunek po prawej stronie przedstawia rynek kapitału, znany również jako rynek funduszy pożyczkowych., Krzywa popytu w dół D1 oznacza popyt na kapitał prywatny przez firmy i Inwestorów, a krzywa podaży w górę S1 oznacza oszczędności osób prywatnych. Początkowa równowaga na tym rynku jest reprezentowana przez punkt A, gdzie równowagowa ilość kapitału wynosi K1, a równowagowa stopa procentowa wynosi R1. Jeśli rząd zwiększy wydatki na deficyt, pożyczy pieniądze z prywatnego rynku kapitałowego i zmniejszy podaż oszczędności do S2., Nowa równowaga znajduje się w punkcie B, gdzie stopa procentowa wzrosła do R2, a ilość kapitału dostępnego dla sektora prywatnego spadła do K2. Rząd zasadniczo zwiększył koszty kredytów i zabrał oszczędności z rynku, co „wypiera” niektóre prywatne inwestycje. Wyparcie prywatnych inwestycji może ograniczyć wzrost gospodarczy z początkowego wzrostu wydatków rządowych.,
Heterodox Economics nie zgadza sięedytuj
powyższe wyjaśnienie wpływu wydatków rządowych pochodzi z konwencjonalnej, ortodoksyjnej ekonomii, zestawu modeli, które nie przewidywały największego wydarzenia gospodarczego ostatnich 80 lat—globalnego kryzysu finansowego (GFC), lub topnienia instrumentów pochodnych kredytów hipotecznych sub-prime. Chociaż Ekonomia budzi kontrowersje, empiryczne dowody na to, że ortodoksyjna ekonomia jest słuszna w wyjaśnianiu obecnych warunków, są co najmniej wątpliwe. Zobacz Debunking Economics Steve Keen: The Naked Emperor Dethroned for a complete account of its failings., Sam Keen zdobył Nagrodę Revere w dziedzinie ekonomii za prawidłowe przewidywanie GFC.
Matt Stoller, kolega z Open Markets Institute, mówi, że celem ortodoksyjnej ekonomii jest „stworzenie języka i metodologii rządzenia, która ukrywa polityczne założenia przed społeczeństwem” nazywanie go „nauką” w konwencjonalnym znaczeniu tego słowa jest co najmniej otwarte na pytania.
wśród wątpliwych rzeczy, które promuje ortodoksyjna ekonomia, są takie rzeczy, jak Wypieranie się, które zakłada, że gospodarka jest grą o sumie zerowej., Jeśli to prawda, to zakłada się, że zasoby są w 100% wykorzystywane, a gdy rząd zatrudnia dodatkowe zasoby, musi to zrobić kosztem sektora prywatnego. Ale gospodarka USA, jak to pisanie, jest tylko 77% jego obecnej zdolności (nie ważne dodawanie zdolności), a jak epidemia covid-19 postępuje, że liczba 77% prawdopodobnie pójdzie niżej. Bardziej realistyczna Ekonomia doszłaby do wniosku, że wydatki rządowe zatrudniałyby bezczynne zasoby, a nie” wypychałyby ” prywatne korzystanie z tych zasobów.
Historia pokazuje, że ten wniosek jest również realistyczny., Historyczne stopy wzrostu PKB rosną dramatycznie, gdy rząd USA wydał na Nowy Ład i wielkie projekty robót publicznych, takich jak II wojna światowa. można stwierdzić, że dodatkowy PKB wzrosła była wynikiem wprowadzenia zasobów nie-lub niedostatecznie zatrudnionych w czasie Wielkiego Kryzysu z powrotem do produkcji.
ortodoksyjni ekonomiści twierdzą, że rząd „pożycza” także o oszczędności. Ortodoksyjny model mówi: „Jeśli rząd będzie próbował pożyczyć więcej emitując i sprzedając więcej obligacji, to konkurencja o finanse podniesie stopy procentowe ., Niektóre firmy prywatne zdecydowałyby się nie pożyczać po wyższych stawkach, a zatem inwestycje byłyby niższe. Zmniejszą się również trwałe wydatki konsumpcyjne gospodarstw domowych, ponieważ część z nich finansowana jest z pożyczek.
„jednak ten model jest niepoprawny. Deficyty budżetowe sektora instytucji rządowych i samorządowych generują nadwyżki (przepływy) sektora instytucji rządowych i samorządowych, które kumulują się w nabywaniu netto aktywów finansowych (akcji) sektora instytucji rządowych i samorządowych…, Ponieważ istnieje więcej oszczędności (w wyniku wyższych poziomów dochodów wynikających z deficytów) i większego bogactwa finansowego, nie jest prawdą, że rząd konkuruje z kredytobiorcami z sektora prywatnego o ograniczoną podaż oszczędności (przepływ), aby umieścić obligacje rządowe w portfelach majątkowych o ustalonej wielkości. Zarówno oszczędności, jak i portfele rosną wraz ze wzrostem deficytu publicznego.- Przeciwnie, w miarę jak rząd stosuje politykę oszczędnościową, oszczędności kurczą się, a niestabilność gospodarcza rośnie., Historycznie, ilekroć rząd uległ syreni śpiew tej „odpowiedzialności fiskalnej” i znacznie zmniejszył deficyty, gospodarka przechodzi w ogon…100% czasu.
być może najczystszym dowodem jej niepowodzeń jest ortodoksyjna Ekonomia przewidująca konsekwencje dla większego długu publicznego.'
Uwaga: „dług publiczny” nie jest niczym jak dług gospodarstw domowych, jest jak dług bankowy. Jeśli masz konto bankowe, to twój atut, ale dla banku, to zobowiązanie, dług.”Zmniejszenie” zadłużenia ” banku zmniejsza wielkość kont deponentów., Jak wskazuje powyższy akapit, co następuje zmniejszenie oszczędności ludzi jest spowolnienie gospodarcze, pełne fal przepadków aktywów i foreclosures, gdy ludzie nie są w stanie zapłacić swoich zobowiązań z (zmniejszonych) oszczędności.
ponieważ zniechęca do 'długu' rządu, ortodoksyjna Ekonomia pobłogosławiła nadwyżkę budżetu federalnego Clintona, deregulację rynków, zmniejszenie wydatków rządowych i zachęciła do pochodnych Wall Street, które doprowadziły do GFC w 2007-8. Szacuje się, że 8 000 000 osób straciło domy w tej klęsce.,
mimo tych zdarzeń, według ortodoksyjnej ekonomii, istnieje próg długu publicznego, powyżej którego cierpi gospodarka, a rynki obligacji będą domagać się wyższych stóp procentowych lub nie będą mogły sprzedać długu publicznego. Ludzie często wskazują na Grecję, która musi płacić wysokie stopy procentowe, aby pożyczyć, jako przykład. Ale, w przeciwieństwie do USA, Grecja nie produkuje już własnej waluty, więc nie jest porównywalna z monetarnym suwerenem, który może „wydrukować” środki na spłatę takiego długu.,”Nie istnieje ryzyko kredytowe, gdy państwa monetarne ze zmiennymi kursami walutowymi mogą „drukować” środki spłaty „długu”, tak jak nie byłoby ryzyka kredytowego, banki nie byłyby w stanie płacić deponentom, gdyby mogły drukować Banknoty.
ortodoksyjni ekonomiści Reinhart i Rogoff napisali nawet badanie, w którym stwierdzili, że „dług publiczny” większy niż 90% PKB pogorszył wyniki gospodarcze. Jednak inni zbadali ich pracę, stwierdzili, że wybrali ich przykłady, a nawet popełnili błąd w formułach arkusza kalkulacyjnego, których używali do obliczania tego wyniku.,
to, co jest porównywalne z sytuacją monetarną Stanów Zjednoczonych, to Japonia. Japonia tworzy własną walutę fiducjarną (Jen)i ma zmienny kurs wymiany. Jego obecny stosunek długu do PKB wynosi około 240% – znacznie powyżej progu Reinharta i Rogoff ' a 90%. Ortodoksyjna Szkoła Ekonomiczna doszłaby do wniosku, że Japończycy zbyt wiele pożyczyli i osłabli zdolność do spłaty długu rządu.”W związku z tym ortodoksyjna Ekonomia przewiduje, że rynki obligacji będą pobierać premię za ryzyko (wyższe stopy procentowe), zanim bank centralny Japonii będzie mógł sprzedać obligacje denominowane w jenach., Prawda jest taka, że dług narodowy Japonii sprzedaje się w pobliżu zerowej stopy procentowej.
te wnioski budzą kontrowersje, ponieważ są sprzeczne z narracją tak szeroko rozpowszechnioną przez prasę i prawosławne Czasopisma Ekonomiczne. Ekonomiści heterodoks musieli znaleźć własne czasopisma, musieli zmagać się z trudnościami w uzyskaniu etatu i zatrudnienia w wyniku ich wniosków., Niemniej jednak przytoczone powyżej wydarzenia, odpowiedź Rezerwy Federalnej na GFC (rozszerzenie 16-29 bilionów dolarów kredytu dla sektora finansowego )oraz obecna wielomilionowa odpowiedź na pandemię covid-19 wydają się potwierdzać wnioski ekonomistów heterodoksa, szczególnie współczesnej teorii pieniądza.