Talmud zrównuje przestrzeganie tzitzit z przestrzeganiem wszystkich mitzvot. Maimonides włącza go jako główne przykazanie wraz z obrzezaniem i ofiarą Paschalną.
tallit i tallit katan to szaty noszone przez praktykujących Żydów, które zawierają tzitzit. Sama odzież katan tallit jest powszechnie określana jako tzitzit. Niebieski wątek wspomniany w Torze, tekhelet, jest pomijany przez większość rabinicznych Żydów ze względu na kontrowersje dotyczące procesu barwienia.,
Tkaniny
średniowieczni rabini debatowali nad źródłem obowiązku tzitzit dla odzieży wykonywanej z różnych rodzajów tkanin. Wszyscy zgadzają się, że odzież wykonana z wełny lub lnu (typowe materiały odzieży biblijnej) wymagają tzitzit zgodnie z Prawem biblijnym. Dyskutowali jednak, czy wymóg jest biblijny czy rabiniczny, jeśli szata jest wykonana z jakiegokolwiek innego materiału. Szulchan Aruch orzekł, że obowiązek ten jest rabiniczny, podczas gdy Rema orzekł, że jest biblijny.
Tora zabrania shatnez („mieszania” wełny i lnu razem)., Jednak w przeciwieństwie do innych form kil ' ayima (kombinacje różnych zjawisk, takich jak sadzenie różnych rodzajów nasion lub orka z różnymi zwierzętami), istnieje wyjątek od reguły: szatnez był nie tylko dozwolony, ale wymagany w szatach kapłańskich, które łączyły farbowane wełniane i lniane nici. Według rabinów zwolnienie to dla szatneza stosowane było tylko podczas pełnienia służby kapłańskiej., Judaizm rabiniczny (ale nie Judaizm Karaicki czy Samarytanizm) czyni dalsze zwolnienie z tego prawa dla tzitzit, opierając się na zestawieniu prawa dla szaatnez i tzitzit w Księdze Powtórzonego Prawa 22:11-12. Tak więc, zgodnie z Judaizmem rabinicznym, zarówno świeccy, jak i kapłani mieli cały czas nosić Mieszanki wełny i lnu. Z tej perspektywy, shatnez laika odzwierciedla to księdza.
w praktyce mędrcy rabiniczni dopuszczali używanie sznurków wełnianych i lnianych w tandemie tylko wtedy, gdy dostępne jest to, co uważają za prawdziwe tekhelet.,
cały biały tzitzit jest Aszkenazyjski. Niebiesko-biały tzitzit wiązany w stylu Sefardyjskim. Zwróć uwagę na różnicę między schematem 7-8-11-13 i nieprzerwanym uzwojeniem (między węzłami) na Aszkenazyjskim, a schematem 10-5-6-5 i uzwojeniem karbowanym na Sfaradi tzitzit.
Frędzel (tzitzit) na każdym rogu jest wykonany z czterech pasm, które muszą być wykonane z zamiarem. Nici te są następnie gwintowane i zwisają, wyglądając na osiem., (Zwyczajowo każda z czterech nici składa się z ośmiu cienkich nici, znanych jako kaful szemoneh). Cztery pasma są przepuszczane przez otwór (lub według niektórych: dwa otwory) 1-2 cale (25 do 50 mm) od rogu tkaniny. Istnieje wiele zwyczajów, jak zawiązać frędzle. Talmud wyjaśnia, że Biblia wymaga górnego węzła (kesher elyon) i jednego zawinięcia trzech wiatrów (hulya). Talmud zalecał, aby między 7 a 13 huljot był związany ,i że „trzeba zacząć i zakończyć od koloru szaty”., Jeśli chodzi o tworzenie węzłów pomiędzy huljotami, Talmud jest niejednoznaczny i jako taki późniejsi poskiemowie interpretowali ten wymóg na różne sposoby. Talmud opisał Wiązanie przy użyciu barwnika tekhelet. Po utracie źródła barwnika wprowadzono różne zwyczaje wiązania, aby zrekompensować brak tego podstawowego pierwiastka.
metodę wiązania, która uzyskała najszerszą akceptację, można opisać następująco: cztery pasma tzitzitu przechodzą przez otwór w pobliżu rogu odzieży., Dwie grupy czterech końców są podwójnie wiązane ze sobą na krawędzi odzieży w pobliżu otworu. Jedna z czterech nitek (znana jako Szamasz) jest dłuższa niż pozostałe., Długi koniec szamaszu jest nawinięty wokół pozostałych siedmiu końców i Podwójnie wiązany; robi się to wielokrotnie, aby w sumie zrobić pięć podwójnych węzłów oddzielonych czterema sekcjami nawijania, o łącznej długości co najmniej czterech cali, pozostawiając swobodnie wiszące końce, które są dwa razy dłuższe ta procedura wiązania jest używana dla każdego z czterech rogów ubrania; jeśli ma więcej niż cztery rogi, używane są cztery, które są najdalej od siebie.
w Aszkenazyjskim zwyczaju cztery odcinki kręgów o numerach odpowiednio 7-8-11-13., Całkowita liczba wiatrów wynosi 39, co jest taką samą liczbą wiatrów, jeśli jeden miałby wiązać zgodnie z instrukcją Talmudu 13 hulyot po 3 wiatry każdy. Co więcej, liczba 39 jest znacząca, ponieważ jest gematrią (liczbowym odpowiednikiem) słów: „Pan jest jeden” (5 Mojżeszowa 6:4). Inni, zwłaszcza Żydzi Sefardyjscy, używają 10-5-6-5 jako liczby uzwojeń, kombinacji, która bezpośrednio reprezentuje pisownię Tetragrammatonu (którego wartość liczbowa wynosi 26).,
przed rozpoczęciem wiązania recytuje się oświadczenie woli: L ' Shem Mitzvat Tzitzit („dla dobra przykazania tzitzit”).
Interpretacjeedytuj
dziecięcy tzitzit dołączony do szkolnej koszuli
Rashi, wybitny żydowski komentator, opiera liczbę węzłów na gematrii: słowo tzitzit (w pisowni misznaic, Twitter) ma wartość 600. Każdy Frędzel ma osiem nitek (po podwojeniu) i pięć zestawów węzłów, łącznie 13., Suma wszystkich liczb wynosi 613, tradycyjnie liczba Przykazań w Torze. Odzwierciedla to koncepcję, że zakładanie szaty z tzitzyot przypomina jej noszącego wszystkich przykazań tory, jak określono w liczb 15: 39. (Węzły Raszi są noszone przez większość aszkenazyjskich Żydów wschodnioeuropejskich.)
Nachmanides nie zgadza się z Rashim, wskazując, że biblijna pisownia słowa tzitzit (ציצת) ma gematrię z 590 roku, a nie 600, co stanowi rozwinięcie proponowanej przez Rashiego gematrii., Zwraca uwagę, że w Biblijnym cytacie „zobaczysz to i zapamiętasz je”, pojedyncza forma ” to ” może odnosić się tylko do wątku tekheleta. Nitka tekhelet służy temu celowi, wyjaśnia Talmud, ponieważ niebieski kolor tekhelet przypomina ocean, który z kolei przypomina niebo – które z kolei przypomina Święty tron Boga-przypominając w ten sposób wszystkie boskie misje wypełnienia jego przykazań., (Węzły nachmanidesa są noszone przez większość Żydów sefardyjskich i Żydów z Teimani)
współczesny biblista Jacob Milgrom zauważa niż w starożytnych społeczeństwach Bliskiego Wschodu, narożnik odzieży był często zdobiony, aby „mieć ważne oświadczenie społeczne”, funkcjonując jako „symboliczne przedłużenie samego właściciela”. Zauważa również, że Tora wymaga tekheleta, Zwykle Królewskiego i kapłańskiego koloru, aby był używany przez wszystkich Żydów:
tzitzit są uosobieniem demokratycznego ciągu w judaizmie, który wyrównuje nie przez wyrównywanie, ale przez podnoszenie., cały Izrael ma prawo stać się narodem kapłanów… tzitzit nie jest ograniczony do przywódców Izraela, czy to królów, rabinów czy uczonych. Jest to Mundur całego Izraela…,
Kolor stringsEdit
TekheletEdit
Główny artykuł: Tekhelet
zestaw tzitzyot z Niebieskim wątkiem tekhelet
tekhelet jest barwnikiem, który Biblia hebrajska nakazuje Żydom używać dla jednego, dwóch lub czterech z ośmiu pół-strun zwisających (zgodnie z interpretacją judaizmu rabinicznego), lub liczby sznurów od jednego do tej samej liczby nici, co nici nie-tekhelet (zgodnie z opiniami judaizmu karaickiego)., W pewnym momencie po zniszczeniu Drugiej Świątyni wiedza i tradycja o prawidłowej metodzie farbowania została utracona dla judaizmu rabinicznego w Izraelu i od tego czasu większość Żydów z diaspory rabinicznej i Żydów Izraelskich nosiła zwykły biały tzitziyot bez żadnych barwników. Tekhelet, który pojawia się 48 razy w Tanach-tłumaczone przez Septuagintę jako iakinthinos (Grecki: ὑακίνθινος, niebieski) – jest specyficznym niebiesko-fioletowym barwnikiem wytwarzanym, według rabinów, z istoty określanej Jakoillillazon, inne niebieskie barwniki są niedopuszczalne., Niektórzy tłumaczą czarne paski znalezione na wielu tradycyjnych chustach modlitewnych jako reprezentujące utratę tego barwnika.
chociaż nie ma zakazu noszenia niebieskiego barwnika z innego źródła, rabini utrzymują, że inne rodzaje tekheletu nie spełniają mitzvah tekhelet, a zatem wszystkie struny były tradycyjnie utrzymywane niefarbowane (tj. białe) przez wiele stuleci. W ostatnim czasie, wraz z (dyskusyjnym) ponownym odkryciem w murex trunculus mollusk, niektórzy zauważyli, że nie można spełnić mitzvah tzitzit bez nici tekhelet., Stanowisko to było jednak mocno kwestionowane. Inni kwestionowali, czy kolor pochodzący z murex trunculus jest taki sam jak biblijny tekhelet, opierając się na fakcie, że według tradycyjnych źródeł żydowskich tekhelet ma być ciemnym odcieniem niebieskiego, podczas gdy wełna, która została odkryta w wykopaliskach archeologicznych i stwierdzono, że była barwiona barwnikiem Murex jest fioletowa.
Kiedy używa się tekheleta, w literaturze rabinicznej istnieją różne opinie co do tego, ile nici ma być barwionych: jeden z ośmiu (Rambam), dwa z ośmiu (Raavad), cztery z ośmiu (Tosafot)., Podczas gdy białe nici mają być wykonane z materiału odzieży, prawo rabiniczne nakazuje, że nić barwiona tekhelet musi być wykonana z wełny.
według kilku rabinicznych mędrców niebieski jest kolorem chwały Bożej. Wpatrywanie się w ten kolor pomaga w medytacji, przynosząc nam spojrzenie na „nawierzchnię szafiru, jak samo niebo dla czystości”, która jest podobizną tronu Boga., Wiele przedmiotów w miszkanie, przenośnym sanktuarium na pustyni, takich jak Menora, wiele naczyń i Arka Przymierza, zostało przykrytych niebiesko-fioletową tkaniną podczas transportu z miejsca na miejsce.
Yemenite tzitzit, na podstawie recepty Maimonidesa
pozostałe wątki w tzitzit (wszystkie wątki, w których tekhelet nie jest używany) są opisane jako „białe”. Może to być interpretowane dosłownie (przez ramę) lub jako oznaczające ten sam kolor co główne ubranie (Rambam)., Zwykle sama odzież jest biała, więc rozbieżność Nie powstaje. Podobnie nici mogą być wykonane z wełny lub z tej samej tkaniny, co odzież; ponownie wiele władz zaleca używanie wełnianej odzieży, aby wszystkie poglądy były spełnione.
Tzitzit dla kobietedytuj
w prawie rabinicznym, tzitzit jest uważany za „zależne od czasu pozytywne przykazanie”, jak Tora (4 Księga Mojżeszowa 15:39) wspomina „widząc” swoje tzitzit, i nie można było ich zobaczyć w ciemności nocy, ale raczej tylko w ciągu dnia., Ogólnie rzecz biorąc, kobiety nie są zobowiązane do wykonywania pozytywnych przykazań zależnych od czasu, ale mogą je wykonywać, jeśli zechcą. Z tego powodu wiele Riszonimów pozwalało kobietom nosić tzitzit (m.in. Isaac ibn Ghiyyat, Rashi, Rabbeinu Tam, Baal HaMaor, Rambam, Raaviyah, Rashba i Ra ' Ah). Podobnie, Szulchan Aruch rządzi, że kobiety mogą nosić ubrania z tzitzit. Opinie różnią się, czy kobiety mogą błogosławić takie” opcjonalne ” przykazania; ogólnie kobiety Aszkenazyjskie robią błogosławieństwo, a kobiety sefardyjskie nie.,
w tym samym czasie inni Riszonim utrzymują, że kobiety nie powinny nosić tzitzit z różnych powodów, począwszy od R' Meir z Rothenburga. Rema stwierdza, że chociaż kobiety mają technicznie pozwolenie na zakładanie Talli, robienie tego wydaje się być aktem arogancji (yuhara). Maharil i Targum Yonatan Ben Uziel postrzegają szatę z tzitzitem jako „męską szatę”, a więc zakazaną kobietom jako ubiór krzyżowy. Niektóre inne źródła wspominają o trosce o shaatnez lub o prowadzenie szabatu.,
zdecydowana większość współczesnych władz ortodoksyjnych zabrania noszenia tallitu przez kobiety, chociaż Moshe Feinstein, Joseph Soloveitchik i Eliezer Melamed akceptują kobiety noszące tzitzit prywatnie, jeśli ich motywacja jest „na litość boską”, a nie motywowana przez ruchy zewnętrzne, takie jak feminizm. Kiedy zmarła żona Satmara Rebe, okazało się, że nosi pod ubraniem tzitzit (tallit kattan).
kobiety w judaizmie konserwatywnym ożywiły noszenie tallitu od lat 70., Zwykle używając kolorów i tkanin różniących się od tradycyjnego stroju noszonego przez mężczyzn., Od tego czasu Zgromadzenie Rabiniczne formalnie zatwierdziło noszenie i Wiązanie tzitzit przez kobiety. Stało się powszechne w reformach i innych nie-ortodoksyjnych strumieniach dla dziewcząt, aby otrzymać talit na ich bat mitzvah, chociaż niektóre z nich nie noszą go regularnie. Inne kobiety przyjęły tallit w późniejszym życiu, aby połączyć się ze swoimi społecznościami, uosabiać wartości egalitarne lub stworzyć spersonalizowane połączenie z Judaizmem. Rzadko zdarza się, aby kobiety nosiły tallit katan.
cały biały tzitzit jest Aszkenazyjski. Niebiesko-biały tzitzit wiązany w stylu Sefardyjskim. Zwróć uwagę na różnicę między schematem 7-8-11-13 i nieprzerwanym uzwojeniem (między węzłami) na Aszkenazyjskim, a schematem 10-5-6-5 i uzwojeniem karbowanym na Sfaradi tzitzit.
Frędzel (tzitzit) na każdym rogu jest wykonany z czterech pasm, które muszą być wykonane z zamiarem. Nici te są następnie gwintowane i zwisają, wyglądając na osiem., (Zwyczajowo każda z czterech nici składa się z ośmiu cienkich nici, znanych jako kaful szemoneh). Cztery pasma są przepuszczane przez otwór (lub według niektórych: dwa otwory) 1-2 cale (25 do 50 mm) od rogu tkaniny. Istnieje wiele zwyczajów, jak zawiązać frędzle. Talmud wyjaśnia, że Biblia wymaga górnego węzła (kesher elyon) i jednego zawinięcia trzech wiatrów (hulya). Talmud zalecał, aby między 7 a 13 huljot był związany ,i że „trzeba zacząć i zakończyć od koloru szaty”., Jeśli chodzi o tworzenie węzłów pomiędzy huljotami, Talmud jest niejednoznaczny i jako taki późniejsi poskiemowie interpretowali ten wymóg na różne sposoby. Talmud opisał Wiązanie przy użyciu barwnika tekhelet. Po utracie źródła barwnika wprowadzono różne zwyczaje wiązania, aby zrekompensować brak tego podstawowego pierwiastka.
metodę wiązania, która uzyskała najszerszą akceptację, można opisać następująco: cztery pasma tzitzitu przechodzą przez otwór w pobliżu rogu odzieży., Dwie grupy czterech końców są podwójnie wiązane ze sobą na krawędzi odzieży w pobliżu otworu. Jedna z czterech nitek (znana jako Szamasz) jest dłuższa niż pozostałe., Długi koniec szamaszu jest nawinięty wokół pozostałych siedmiu końców i Podwójnie wiązany; robi się to wielokrotnie, aby w sumie zrobić pięć podwójnych węzłów oddzielonych czterema sekcjami nawijania, o łącznej długości co najmniej czterech cali, pozostawiając swobodnie wiszące końce, które są dwa razy dłuższe ta procedura wiązania jest używana dla każdego z czterech rogów ubrania; jeśli ma więcej niż cztery rogi, używane są cztery, które są najdalej od siebie.
w Aszkenazyjskim zwyczaju cztery odcinki kręgów o numerach odpowiednio 7-8-11-13., Całkowita liczba wiatrów wynosi 39, co jest taką samą liczbą wiatrów, jeśli jeden miałby wiązać zgodnie z instrukcją Talmudu 13 hulyot po 3 wiatry każdy. Co więcej, liczba 39 jest znacząca, ponieważ jest gematrią (liczbowym odpowiednikiem) słów: „Pan jest jeden” (5 Mojżeszowa 6:4). Inni, zwłaszcza Żydzi Sefardyjscy, używają 10-5-6-5 jako liczby uzwojeń, kombinacji, która bezpośrednio reprezentuje pisownię Tetragrammatonu (którego wartość liczbowa wynosi 26).,
przed rozpoczęciem wiązania recytuje się oświadczenie woli: L ' Shem Mitzvat Tzitzit („dla dobra przykazania tzitzit”).
Interpretacjeedytuj
Rashi, wybitny żydowski komentator, opiera liczbę węzłów na gematrii: słowo tzitzit (w pisowni misznaic, Twitter) ma wartość 600. Każdy Frędzel ma osiem nitek (po podwojeniu) i pięć zestawów węzłów, łącznie 13., Suma wszystkich liczb wynosi 613, tradycyjnie liczba Przykazań w Torze. Odzwierciedla to koncepcję, że zakładanie szaty z tzitzyot przypomina jej noszącego wszystkich przykazań tory, jak określono w liczb 15: 39. (Węzły Raszi są noszone przez większość aszkenazyjskich Żydów wschodnioeuropejskich.)
Nachmanides nie zgadza się z Rashim, wskazując, że biblijna pisownia słowa tzitzit (ציצת) ma gematrię z 590 roku, a nie 600, co stanowi rozwinięcie proponowanej przez Rashiego gematrii., Zwraca uwagę, że w Biblijnym cytacie „zobaczysz to i zapamiętasz je”, pojedyncza forma ” to ” może odnosić się tylko do wątku tekheleta. Nitka tekhelet służy temu celowi, wyjaśnia Talmud, ponieważ niebieski kolor tekhelet przypomina ocean, który z kolei przypomina niebo – które z kolei przypomina Święty tron Boga-przypominając w ten sposób wszystkie boskie misje wypełnienia jego przykazań., (Węzły nachmanidesa są noszone przez większość Żydów sefardyjskich i Żydów z Teimani)
współczesny biblista Jacob Milgrom zauważa niż w starożytnych społeczeństwach Bliskiego Wschodu, narożnik odzieży był często zdobiony, aby „mieć ważne oświadczenie społeczne”, funkcjonując jako „symboliczne przedłużenie samego właściciela”. Zauważa również, że Tora wymaga tekheleta, Zwykle Królewskiego i kapłańskiego koloru, aby był używany przez wszystkich Żydów:
tzitzit są uosobieniem demokratycznego ciągu w judaizmie, który wyrównuje nie przez wyrównywanie, ale przez podnoszenie., cały Izrael ma prawo stać się narodem kapłanów… tzitzit nie jest ograniczony do przywódców Izraela, czy to królów, rabinów czy uczonych. Jest to Mundur całego Izraela…,
Kolor stringsEdit
TekheletEdit
zestaw tzitzyot z Niebieskim wątkiem tekhelet
tekhelet jest barwnikiem, który Biblia hebrajska nakazuje Żydom używać dla jednego, dwóch lub czterech z ośmiu pół-strun zwisających (zgodnie z interpretacją judaizmu rabinicznego), lub liczby sznurów od jednego do tej samej liczby nici, co nici nie-tekhelet (zgodnie z opiniami judaizmu karaickiego)., W pewnym momencie po zniszczeniu Drugiej Świątyni wiedza i tradycja o prawidłowej metodzie farbowania została utracona dla judaizmu rabinicznego w Izraelu i od tego czasu większość Żydów z diaspory rabinicznej i Żydów Izraelskich nosiła zwykły biały tzitziyot bez żadnych barwników. Tekhelet, który pojawia się 48 razy w Tanach-tłumaczone przez Septuagintę jako iakinthinos (Grecki: ὑακίνθινος, niebieski) – jest specyficznym niebiesko-fioletowym barwnikiem wytwarzanym, według rabinów, z istoty określanej Jakoillillazon, inne niebieskie barwniki są niedopuszczalne., Niektórzy tłumaczą czarne paski znalezione na wielu tradycyjnych chustach modlitewnych jako reprezentujące utratę tego barwnika.
chociaż nie ma zakazu noszenia niebieskiego barwnika z innego źródła, rabini utrzymują, że inne rodzaje tekheletu nie spełniają mitzvah tekhelet, a zatem wszystkie struny były tradycyjnie utrzymywane niefarbowane (tj. białe) przez wiele stuleci. W ostatnim czasie, wraz z (dyskusyjnym) ponownym odkryciem w murex trunculus mollusk, niektórzy zauważyli, że nie można spełnić mitzvah tzitzit bez nici tekhelet., Stanowisko to było jednak mocno kwestionowane. Inni kwestionowali, czy kolor pochodzący z murex trunculus jest taki sam jak biblijny tekhelet, opierając się na fakcie, że według tradycyjnych źródeł żydowskich tekhelet ma być ciemnym odcieniem niebieskiego, podczas gdy wełna, która została odkryta w wykopaliskach archeologicznych i stwierdzono, że była barwiona barwnikiem Murex jest fioletowa.
Kiedy używa się tekheleta, w literaturze rabinicznej istnieją różne opinie co do tego, ile nici ma być barwionych: jeden z ośmiu (Rambam), dwa z ośmiu (Raavad), cztery z ośmiu (Tosafot)., Podczas gdy białe nici mają być wykonane z materiału odzieży, prawo rabiniczne nakazuje, że nić barwiona tekhelet musi być wykonana z wełny.
według kilku rabinicznych mędrców niebieski jest kolorem chwały Bożej. Wpatrywanie się w ten kolor pomaga w medytacji, przynosząc nam spojrzenie na „nawierzchnię szafiru, jak samo niebo dla czystości”, która jest podobizną tronu Boga., Wiele przedmiotów w miszkanie, przenośnym sanktuarium na pustyni, takich jak Menora, wiele naczyń i Arka Przymierza, zostało przykrytych niebiesko-fioletową tkaniną podczas transportu z miejsca na miejsce.
pozostałe wątki w tzitzit (wszystkie wątki, w których tekhelet nie jest używany) są opisane jako „białe”. Może to być interpretowane dosłownie (przez ramę) lub jako oznaczające ten sam kolor co główne ubranie (Rambam)., Zwykle sama odzież jest biała, więc rozbieżność Nie powstaje. Podobnie nici mogą być wykonane z wełny lub z tej samej tkaniny, co odzież; ponownie wiele władz zaleca używanie wełnianej odzieży, aby wszystkie poglądy były spełnione.
Tzitzit dla kobietedytuj
w prawie rabinicznym, tzitzit jest uważany za „zależne od czasu pozytywne przykazanie”, jak Tora (4 Księga Mojżeszowa 15:39) wspomina „widząc” swoje tzitzit, i nie można było ich zobaczyć w ciemności nocy, ale raczej tylko w ciągu dnia., Ogólnie rzecz biorąc, kobiety nie są zobowiązane do wykonywania pozytywnych przykazań zależnych od czasu, ale mogą je wykonywać, jeśli zechcą. Z tego powodu wiele Riszonimów pozwalało kobietom nosić tzitzit (m.in. Isaac ibn Ghiyyat, Rashi, Rabbeinu Tam, Baal HaMaor, Rambam, Raaviyah, Rashba i Ra ' Ah). Podobnie, Szulchan Aruch rządzi, że kobiety mogą nosić ubrania z tzitzit. Opinie różnią się, czy kobiety mogą błogosławić takie” opcjonalne ” przykazania; ogólnie kobiety Aszkenazyjskie robią błogosławieństwo, a kobiety sefardyjskie nie.,
w tym samym czasie inni Riszonim utrzymują, że kobiety nie powinny nosić tzitzit z różnych powodów, począwszy od R' Meir z Rothenburga. Rema stwierdza, że chociaż kobiety mają technicznie pozwolenie na zakładanie Talli, robienie tego wydaje się być aktem arogancji (yuhara). Maharil i Targum Yonatan Ben Uziel postrzegają szatę z tzitzitem jako „męską szatę”, a więc zakazaną kobietom jako ubiór krzyżowy. Niektóre inne źródła wspominają o trosce o shaatnez lub o prowadzenie szabatu.,
zdecydowana większość współczesnych władz ortodoksyjnych zabrania noszenia tallitu przez kobiety, chociaż Moshe Feinstein, Joseph Soloveitchik i Eliezer Melamed akceptują kobiety noszące tzitzit prywatnie, jeśli ich motywacja jest „na litość boską”, a nie motywowana przez ruchy zewnętrzne, takie jak feminizm. Kiedy zmarła żona Satmara Rebe, okazało się, że nosi pod ubraniem tzitzit (tallit kattan).
kobiety w judaizmie konserwatywnym ożywiły noszenie tallitu od lat 70., Zwykle używając kolorów i tkanin różniących się od tradycyjnego stroju noszonego przez mężczyzn., Od tego czasu Zgromadzenie Rabiniczne formalnie zatwierdziło noszenie i Wiązanie tzitzit przez kobiety. Stało się powszechne w reformach i innych nie-ortodoksyjnych strumieniach dla dziewcząt, aby otrzymać talit na ich bat mitzvah, chociaż niektóre z nich nie noszą go regularnie. Inne kobiety przyjęły tallit w późniejszym życiu, aby połączyć się ze swoimi społecznościami, uosabiać wartości egalitarne lub stworzyć spersonalizowane połączenie z Judaizmem. Rzadko zdarza się, aby kobiety nosiły tallit katan.