niestabilność Genomowa została zaproponowana, aby odgrywać ważną rolę w nowotworach poprzez przyspieszanie akumulacji zmian genetycznych odpowiedzialnych za ewolucję komórek nowotworowych. Jednym z mechanizmów niestabilności chromosomów jest utrata telomerów, które są kompleksami DNA-białka, które chronią końce chromosomów i zapobiegają fuzji chromosomów. Utrata telomerów może wystąpić w wyniku egzogennego uszkodzenia DNA lub spontanicznie w komórkach nowotworowych, które zwykle mają wysoki wskaźnik utraty telomerów., Embrionalne komórki macierzyste myszy i ludzkie linie komórek nowotworowych, które zawierają Gen markera do wyboru, znajdujący się bezpośrednio w sąsiedztwie telomeru, zostały wykorzystane do zbadania konsekwencji utraty telomerów. W obu typach komórek, po utracie telomerów następuje albo dodanie nowego telomeru na końcu złamanego chromosomu, albo siostrzana fuzja chromatyd i przedłużone cykle złamania / fuzji / mostu (B / F / B), które powodują amplifikację DNA i duże delecje końcowe., Regiony amplifikowane przez cykle B/F/B mogą być następnie przenoszone do innych chromosomów, albo poprzez tworzenie dwuminutowych chromosomów, które reintegrują się w innych miejscach, lub poprzez end-to-end fuzji między chromosomami. Cykle B/F / B kończą się, gdy chromosom nabywa nowy telomer za pomocą jednego z kilku mechanizmów, z których najczęstszym jest translokacja, która może wiązać się z nierecyprokalnym transferem lub duplikacją całości lub części ramienia innego chromosomu., Nabycie telomeru z udziałem translokacji nierecyprokalnych powoduje utratę telomeru na chromosomie dawcy, który następnie staje się niestabilny. Natomiast translokacje obejmujące duplikacje nie destabilizują chromosomu dawcy, chociaż prowadzą do nierównowagi allelicznej. Tak więc utrata pojedynczego telomeru może generować wiele różnych zmian chromosomowych powszechnie związanych z rakiem ludzkim, nie tylko na chromosomie, który pierwotnie stracił swój telomer, ale także inne chromosomy., Czynniki sprzyjające spontanicznej utracie telomerów i wynikające z tego cykle B / F / B mogą być zatem istotne w generowaniu zmian kariotypowych związanych z rakiem u ludzi.