System Walthama-Lowella był modelem pracy i produkcji stosowanym w Stanach Zjednoczonych, szczególnie w Nowej Anglii, we wczesnych latach amerykańskiego przemysłu tekstylnego na początku XIX wieku.
możliwe dzięki wynalazkom takim jak Przędzalnia jenny, Przędzalnia mułów i rama wodna w Anglii w czasie Rewolucji Amerykańskiej Przemysł tekstylny był jednym z najwcześniejszych zmechanizowanych gałęzi przemysłu, a modele produkcji i źródeł siły roboczej zostały po raz pierwszy zbadane tutaj.,
przed industrializacją produkcja tekstylna była zazwyczaj wykonywana w domu, a wczesne systemy przemysłowe, takie jak system Rhode Island Samuela Slatera, utrzymywały mieszkania dla rodzin, z tylko przędzalnią wykonywaną w fabryce. Tkactwo „wywieziono” (zlecono) okolicznym mieszkańcom wsi. W systemie Waltham-Lowell wszystkie etapy produkcji tekstyliów odbywały się pod jednym dachem, a pracownicy mieszkali w firmowych mieszkaniach, z dala od domu i rodziny.,
System wykorzystywał pracę domową, często nazywaną młynarkami, które przyjeżdżały do nowych ośrodków tekstylnych z wiejskich miast, aby zarobić więcej pieniędzy niż mogły w domu i prowadzić kulturalne życie w „mieście”. Ich życie było bardzo uporządkowane – mieszkali w firmowych zarządach i trzymali się ścisłych godzin i kodeksu moralnego.
wraz ze wzrostem konkurencji w krajowym przemyśle tekstylnym i spadkiem płac, zaczęły pojawiać się strajki, a wraz z wprowadzeniem tańszych importowanych zagranicznych pracowników do połowy wieku, system okazał się nieopłacalny i spadł.
cały artykuł…