Po uzyskaniu dyplomu medycznego z Traktatem Topographie cranio-cérébrale avec applications chirurgicales, służył jako rezydent medyczny, a następnie pracował jako chirurg wojskowy we francuskim szpitalu wojskowym w Val-de-Grâce. W 1899 rozpoczął naukę na Uniwersytecie Medycznym w Lille. Po wybuchu I wojny bałkańskiej (1912) ponownie wstąpił do armii jako lekarz wojskowy. W czasie I wojny światowej otrzymał odznaczenie za odwagę za swoje czyny w bitwie pod Dinant., Ostatnie dwa lata wojny spędził w Wersalu, zajmując się głównie rakiem piersi i chorobami serca.
w 1919 r.pracował w Hôpital des Invalides, a w następnym roku powrócił do Lille. Tu został profesorem na Oddziale Chirurgii Dziecięcej i ortopedii. Był również wolontariuszem w sanatorium w Zuydcoote, gdzie prowadził badania nad leczeniem gruźlicy kości. W 1936 otrzymał Prix Laborie i został wybrany na prezesa Société française de chirurgie et orthopédique., W 1937 przeszedł na emeryturę, ale podczas II wojny światowej powrócił na Uniwersytet w Lille, aby zastąpić byłych kolegów, którzy brali udział w działaniach wojennych.