istnieje kilka działań, które bank centralny może podjąć, które są ekspansywną polityką pieniężną. Polityka pieniężna to działania podejmowane w celu wywarcia wpływu na gospodarkę kraju. Do kluczowych kroków stosowanych przez bank centralny w celu rozwoju gospodarki należą:

  • zmniejszenie stopy dyskontowej.
  • zakup rządowych papierów wartościowych.
  • ,

wszystkie te opcje mają ten sam cel—zwiększenie podaży waluty lub podaży pieniądza dla kraju.

kluczowe transakcje na wynos

  • bank Centralny, taki jak Rezerwa Federalna w USA, wykorzysta ekspansywną walutę do wzmocnienia gospodarki.
  • trzy kluczowe działania Fed mające na celu rozwój gospodarki obejmują obniżoną stopę dyskontową, zakup rządowych papierów wartościowych i obniżony wskaźnik rezerw.
  • jeden z największych przykładów ekspansywnej polityki pieniężnej miał miejsce w latach 80.,
  • Fed wprowadził również politykę ekspansywną w 2000 roku po Wielkiej Recesji, obniżając stopy procentowe i wykorzystując luzowanie ilościowe.

stymulowanie Polityki Pieniężnej

bank Centralny często wykorzystuje Politykę do stymulowania gospodarki w czasie recesji lub w oczekiwaniu na recesję. Zwiększenie podaży pieniądza skutkuje niższymi stopami procentowymi i kosztami kredytu, co ma na celu zwiększenie konsumpcji i Inwestycji.,

stopy procentowe

gdy stopy procentowe są już wysokie, bank Centralny koncentruje się na obniżeniu stopy dyskontowej. W miarę spadku tej stopy korporacje i konsumenci mogą pożyczać taniej. Malejąca stopa procentowa sprawia, że obligacje rządowe i rachunki oszczędnościowe stają się mniej atrakcyjne, zachęcając inwestorów i oszczędzających do inwestowania w aktywa o podwyższonym ryzyku.

luzowanie ilościowe

gdy stopy procentowe są już niskie, bank centralny ma mniej możliwości obniżenia stóp dyskontowych. W tym przypadku banki centralne nabywają rządowe papiery wartościowe., Jest to znane jako luzowanie ilościowe (QE).

Wzrost pieniądza w stosunku do spadku liczby papierów wartościowych zwiększa popyt na istniejące papiery wartościowe, obniża stopy procentowe i zachęca do podejmowania ryzyka.

wskaźnik rezerwy

wskaźnik rezerwy jest narzędziem wykorzystywanym przez banki centralne do zwiększenia aktywności kredytowej. Podczas recesji banki są mniej skłonne pożyczać pieniądze, a konsumenci są mniej skłonni zaciągać kredyty ze względu na niepewność ekonomiczną., Bank Centralny stara się zachęcić banki do zwiększenia kredytów poprzez zmniejszenie wskaźnika rezerw, który jest zasadniczo kwotą kapitału, którą bank komercyjny musi utrzymać przy udzielaniu pożyczek.

przykład realizacji polityki pieniężnej

najbardziej znana udana realizacja polityki pieniężnej w USA miała miejsce w 1982 roku podczas antyinflacyjnej recesji wywołanej rezerwą Federalną pod przewodnictwem Paula Volckera.

gospodarka USA pod koniec lat 70.przeżywała rosnącą inflację i rosnące bezrobocie., Zjawisko to, zwane stagflacją, było wcześniej uważane za niemożliwe w teorii ekonomii keynesowskiej i nieistniejącej obecnie krzywej Phillipsa. W 1978 roku Volcker obawiał się, że Rezerwa Federalna utrzymuje zbyt niskie stopy procentowe i podwyższył je do 9%. Mimo to inflacja utrzymywała się.

Do czerwca 1981 r. stopa funduszy fed wzrosła do 20%, a stopa prime wzrosła do 21,5%. Inflacja, która osiągnęła 13,5% w tym samym roku, spadła aż do 3,2% w połowie 1983 roku.,

rosnące stopy były szokiem dla struktury kapitałowej w gospodarce. Wiele firm musiało renegocjować swoje długi i obniżyć koszty. Banki wezwały kredyty, a łączne wydatki i kredyty drastycznie spadły. Podczas tej reorganizacji poziom bezrobocia w USA wzrósł do ponad 10% po raz pierwszy od Wielkiego Kryzysu. Wydaje się jednak, że cel polityki pieniężnej polegający na obniżeniu inflacji został osiągnięty.

najnowszym przykładem ekspansywnej polityki pieniężnej był w USA pod koniec 2000 roku podczas Wielkiej Recesji., Ponieważ ceny mieszkań zaczęły spadać, a gospodarka spowolniła, Rezerwa Federalna zaczęła obniżać stopę dyskontową z 5,25% w czerwcu 2007 r. do 0% do końca 2008 r. W okresie od stycznia 2009 r. do sierpnia 2014 r. rozpoczął on zakup rządowych papierów wartościowych za łączną kwotę 3,7 biliona dolarów.,