przedsionkowy hormon natriuretyczny (ANP) jest hormonem serca, którego gen i receptory są szeroko obecne w organizmie. Jego główną funkcją jest obniżenie ciśnienia krwi i kontrola homeostazy elektrolitów. Jego głównymi celami są nerki i układ sercowo-naczyniowy, ale ANP wchodzi w interakcje z wieloma innymi hormonami w celu regulacji ich wydzielania. Nadnercza są pierwszym celem endokrynologicznym., STEROIDOGENEZA, zwłaszcza synteza mineralokortykoidów, jest hamowana przez ANP, ale wydaje się, że produkcja glukokortykoidów również jest obniżona. Ponieważ synteza ANP jest wzmocniona przez te ostatnie, sugeruje ona pętlę regulacyjną. Ponadto ANP hamuje syntezę tarczycy, podczas gdy jej produkcja jest zwiększona przez hormon tarczycy. Osi podwzgórze-hypophyseal jest kolejnym ważnym celem. ANP hamuje uwalnianie ACTH i wydzielanie wazopresyny argininy. Wazopresyna zwiększa syntezę ANP, podczas gdy GH ją zmniejsza., Wreszcie endokrynologiczne działanie ANP wzmacnia sercowo-naczyniowe i nerkowe działanie hormonu, antagonizując retencję soli i wody z powodu aldosteronu i AVP. Ze względu na lokalną produkcję ANP może również działać jako hormon parakrynowy, który wpływa na funkcję wielu układów hormonalnych (na przykład funkcja jajników). W ośrodkowym układzie nerwowym ANP działa jako neuroprzekaźnik w celu regulacji funkcji przysadki i wegetatywnych., Poziom ANP w osoczu jest zaburzony w kilku chorobach endokrynologicznych : poziom hormonu w osoczu wzrasta w hiperkortyzolizmie, hiperaldosteronizmie, nadczynności tarczycy i nieprawidłowym wydzielaniu hormonu antydiuretycznego; zmniejsza się w niedoczynności tarczycy. W przypadku choroby Addisona, ANP może być stosowany do oceny jakości leczenia mineralokortykoidami, w połączeniu z innymi kryteriami biologicznymi.