problem podwójnego i równoczesnego opodatkowania dochodów przez nakładające się organy rządowe nabiera coraz większego znaczenia, szczególnie w prawie międzynarodowym. Rozwój kontaktów międzynarodowych zwielokrotnił możliwość opodatkowania w kilku krajach osoby fizycznej lub korporacji. Ponadto rosnące potrzeby finansowe państw skłoniły je do rozszerzenia uprawnień podatkowych, w wyniku czego przypadki podwójnego opodatkowania stają się coraz częstsze i poważniejsze.
międzynarodowe prawo podatkowe składa się z dwóch części., Jeden z nich obejmuje przepisy wewnętrznego prawa podatkowego, zgodnie z którymi podatki krajowe stosuje się do osób niebędących rezydentami oraz do faktów lub sytuacji znajdujących się poza granicami. Druga część ma swoje źródło w rosnącej liczbie umów międzynarodowych mających na celu zapobieganie podwójnemu opodatkowaniu, poprzez określenie zakresu stosowania przepisów podatkowych każdego z Umawiających się państw lub, nie ograniczając zakresu stosowania, poprzez ustanowienie w każdym z Umawiających się państw ulg z tytułu podatków płaconych zgodnie z ustawodawstwem drugiego państwa.,
prawie wszystkie umowy mające na celu zapobieganie podwójnemu opodatkowaniu na arenie międzynarodowej są dwustronne, to znaczy między dwoma krajami. Wiele konwencji dwustronnych ma na celu nie tylko zapobieganie podwójnemu opodatkowaniu, ale także umożliwienie współpracy między administracjami podatkowymi Umawiających się państw w walce z uchylaniem się od opodatkowania.
potencjalne problemy podwójnego opodatkowania wewnętrznego istnieją w krajach federalnych (w tym w Stanach Zjednoczonych, Szwajcarii i Niemczech)., Ustawodawca Stanowy może na przykład opodatkować wszystkie dochody powstałe w państwie, niezależnie od tego, czy pochodzą od rezydentów, czy nierezydentów, czy też wszystkie dochody otrzymane przez rezydentów, nawet jeśli źródło dochodu znajduje się poza granicami państwa. W związku z tym można dokonać uzgodnień dotyczących międzypaństwowej koordynacji podatkowej, podobnych do konwencji międzynarodowych. Alternatywnie, ulga na podatek państwowy może być dozwolona przy obliczaniu podatku federalnego zapłaconego od tego samego przedmiotu. W latach 80. XX wieku System „unitarny” używany przez niektóre USA., Państwa, aby opodatkować cały dochód korporacji wielostanowiskowych, wywołały znaczne niechęci w innych krajach. Państwa te zastosowały formułę podziału między sobą a resztą świata całego światowego dochodu firm stowarzyszonych—z których jedna prowadziła działalność w państwie—które jako grupa zostały uznane za zaangażowane w jednolitą działalność gospodarczą. System ten odszedł radykalnie od standardowej praktyki międzynarodowej, która opiera się na odrębnej rachunkowości dla korporacji czarterowanych w każdym kraju. Kłaniając się naciskom obcych rządów, USA, rząd federalny i międzynarodowa społeczność biznesowa, większość stanów zniosła lub ograniczyła stosowanie tej metody.
szczególne problemy podatkowe pojawiają się, gdy kraje są zaangażowane w integrację gospodarczą ze sobą. Gdy dwa lub więcej państw tworzy unię celną (strefę wolnego handlu), każde państwo członkowskie utrzymuje swój własny system opodatkowania., Cele Unii Gospodarczej są bardziej ambitne i pociągają za sobą daleko idące ograniczenia suwerenności państw członkowskich; kiedy państwa decydują się na utworzenie zintegrowanego gospodarczo obszaru, podobnie jak państwa członkowskie Unii Europejskiej, zgadzają się na ustanowienie jednolitego rynku gospodarczego i finansowego. Pod względem podatkowym oznacza to zniesienie podatkowych (i innych) dyskryminacji i zniekształceń, ponieważ mogą one utrudniać lub zakłócać normalny przepływ towarów i kapitału., W tym celu podatki od sprzedaży i obrotowe (ówczesnych) Wspólnot Europejskich zostały zastąpione podatkami od wartości dodanej (kadzi), które zostały „zharmonizowane”, jak przewidziano w traktacie rzymskim z marca 1957 r.; wszystkie państwa członkowskie musiały dostosować swoje podatki od wartości dodanej do modelu określonego przez organizację.