większość kobiet, które miesiączkują, zgłasza objawy PMS. Jeden wczesny opis PMS przyszedł w 1931 roku w artykule z amerykańskiego ginekologa Roberta Franka, który nazwał to napięcie przedmiesiączkowe. W tym artykule, zatytułowanym „hormonalne przyczyny napięcia przedmiesiączkowego”, Frank napisał: „powszechnie wiadomo, że normalne kobiety cierpią na różnego stopnia dyskomfort poprzedzający początek miesiączki.”
praca Franka stworzyła w 1953 roku scenę dla brytyjskiej lekarki Kathariny Dalton, która pomogła lepiej zdefiniować zespół napięcia przedmiesiączkowego., W swojej pracy Dalton zauważył brak comiesięcznych bólów głowy w czasie ciąży i zorientował się, że PMS może być leczony progesteronem (którego organizm ma duże ilości w czasie ciąży), leczenie nadal stosowane do dziś. Specyficzna fraza zespół napięcia przedmiesiączkowego jest rejestrowana w 1940 roku i skrócony PMS w 1970 roku.
wczesne popularne odniesienie do PMS był w 1973 All w odcinku rodzinnym, „Bitwa miesiąca.”W 1983 roku rzeczywiste słowa zespół napięcia przedmiesiączkowego zostały użyte w epizodzie taksówki., W 1980 roku, dwie kobiety sądzone za morderstwo w Wielkiej Brytanii używały ciężkich PMS jako obrony, i otrzymał zmniejszone wyroki, które obejmowały leczenie hormonalne. Media o testach pomogły wprowadzić PMS do głównego nurtu.
telewizyjny trop PMS przyczynił się również do stereotypu kobiet miesiączkujących jako krzyczących, płaczących oraz humorystycznych i trudnych. Ten stereotyp jest dlaczego, po części, w 2000 roku, niektórzy lekarze i feministki kwestionowały, czy PMS nie jest również konstrukt społeczny., Podczas gdy objawy fizyczne są niepodważalne, wielu uważa, że PMS jest używany do zdyskredytowania kobiet jako overemotional. Jak powiedziała Nowozelandzka badaczka dr Sarah Romans The Atlantic w 2012 roku: „pomysł, że każda emocjonalność u kobiet może być najpierw przypisana ich funkcji rozrodczej-jesteśmy sceptyczni co do tego.”