w XIX wieku wielu naukowców zwróciło uwagę na zagadkowe podobieństwa geologiczne i zoologiczne między szeroko wyodrębnionymi obszarami. Aby rozwiązać te problemy, ” ilekroć geolodzy i paleontolodzy nie potrafili wyjaśnić oczywistych transoceanicznych podobieństw życia, które wydedukowali z zapisów kopalnych, wyostrzali ołówki i szkicowali mosty lądowe między odpowiednimi kontynentami., Pojęcie to zostało po raz pierwszy zaproponowane przez Jules ' a Marcou w Lettres sur les roches du Jura et leur distribution géographique dans les deux hémisphères (listy na skałach jury i ich rozmieszczenie geograficzne na dwóch półkulach), 1857-1860.,
hipotetyczne mosty lądowe obejmowały:
- Archatlantis z Indii Zachodnich do Afryki Północnej
- Archhelenis z Brazylii do Afryki Południowej
- Archiboreis na północnym Atlantyku
- Archigalenis z Ameryki Środkowej przez Hawaje do Azji Północno-Wschodniej
- Archinotis z Ameryki Południowej do Antarktydy
- Lemuria na Oceanie Indyjskim
teoria dryfu kontynentalnego dostarczyła alternatywnego wyjaśnienia, które nie wymagało mostów lądowych., Jednak teoria dryfu kontynentalnego nie została powszechnie zaakceptowana aż do rozwoju tektoniki płyt we wczesnych latach 60., co bardziej dokładnie wyjaśniało ruch kontynentów w czasie geologicznym.