pierwsze wybite monety
najwcześniejsze metaliczne pieniądze nie składały się z monet, ale z nieminowanego metalu w postaci pierścieni i innych ozdób lub broni, które były używane przez tysiące lat przez Imperia Egipskie, Chaldejskie i asyryjskie. Metale dobrze nadawały się do reprezentowania bogactwa, ze względu na ich dużą wartość towaru na jednostkę wagi lub objętości, a także ich trwałość, podzielność i rzadkość., Najlepsze Metale do monet to złoto, srebro, platyna, miedź, cyna, nikiel, aluminium, cynk, żelazo i ich stopy; niektóre stopy złota, srebra, miedzi i niklu mają najlepsze połączenie wymaganych cech.
pierwsza Mennica powstała prawdopodobnie w Lidii w VII wieku p. n. e., do wyrabiania złota, srebra i elektrum. Lidyjska innowacja w produkcji monet pod władzą Państwa rozprzestrzeniła się na sąsiednią Grecję, gdzie wiele miast-państw prowadziło własne mennice., Niektóre z najwcześniejszych greckich mennic znajdowały się w miastach-państwach na greckich wyspach, takich jak Kreta; Mennica istniała w starożytnym mieście Cydonia na Krecie co najmniej już w V wieku pne.
mniej więcej w tym samym czasie Monety i mennice pojawiły się niezależnie w Chinach i rozprzestrzeniony do Korei i Japonii., Produkcja monet w Cesarstwie Rzymskim, datowana na około IV w. p. n. e., znacząco wpłynęła na późniejszy rozwój bicia monet w Europie.
pochodzenie słowa „Mennica” przypisuje się produkcji srebrnej monety w Rzymie w roku 269 p. n. e.w świątyni Juno Moneta. Bogini ta stała się personifikacją pieniądza, a jej imię było stosowane zarówno do pieniądza, jak i do jego miejsca produkcji. Mennice rzymskie były szeroko rozpowszechnione w całym Cesarstwie i były czasami wykorzystywane do celów propagandowych., Ludność często dowiadywała się o nowym cesarzu Rzymskim, gdy pojawiły się monety z portretem nowego Cesarza. Niektórzy cesarze, którzy rządzili tylko przez krótki czas upewnili się, że na monecie znajduje się ich wizerunek; na przykład Quiet rządził tylko częścią Cesarstwa Rzymskiego od 260 do 261 r.n. e., a mimo to wydał dwie monety z jego wizerunkiem.
wczesna technologia mennicaedytuj
starożytne monety były wytwarzane przez odlewanie w formach lub uderzanie między grawerowanymi matrycami., Rzymianie odlewali swoje większe miedziane monety w glinianych formach z charakterystycznymi oznaczeniami, nie dlatego, że nie wiedzieli o uderzaniu, ale dlatego, że nie nadawały się do tak dużych mas metalu. Odlewnictwo jest obecnie używane tylko przez fałszerzy.
Ionia, niepewne miasto (prawdopodobnie Kyme, Aeolis) 600-550 p. n. e., Hemiobol. Głowa konia, nieobrobiona
najstarsze monety były odlewane w kulkowych lub stożkowych formach i oznaczane z jednej strony za pomocą matrycy, która została uderzona młotkiem., „Pusty” lub nieoznaczony kawałek metalu został umieszczony na małym kowadle, a matryca była utrzymywana w pozycji za pomocą szczypiec. Rewers lub dolna strona monety otrzymał” szorstką inkluzję ” przez młotek. Później znak prostokątny, „kwadratowy incuse”, został wykonany przez ostre krawędzie małego Kowadła, lub punch. Bogata ikonografia awersu wczesnych monet electrum kontrastuje z tępym wyglądem ich rewersu, który zwykle nosi tylko ślady bicia. Kształt i liczba tych stempli różniły się w zależności od ich nominału i wagi., Następnie kowadło było oznaczone na różne sposoby i ozdobione literami i figurkami zwierząt, a później jeszcze kowadło zostało zastąpione odwróconą matrycą. Kuliste blanki wkrótce ustąpiły miejsca soczewkowatym. Blank został rozgrzany do czerwoności i uderzony między zimnymi matrycami. Jeden cios był zwykle niewystarczający, a metoda była podobna do tej, która była nadal stosowana w uderzeniach medali z dużą ulgą, z tym że blank może teraz ostygnąć przed uderzeniem., Wraz z zastąpieniem żelaza brązem jako materiałem do matryc, około 300 r.n. e., praktyka uderzania w puste miejsca, gdy były gorące, była stopniowo odrzucana.
w średniowieczu metalowe pręty odlewano i wbijano na kowadło. Części spłaszczonych arkuszy były następnie wycinane nożycami, uderzane między matrycami i ponownie przycinane nożycami. Podobna metoda była stosowana w starożytnym Egipcie w okresie Królestwa Ptolemejskiego (ok.300 p. n. e.), ale została zapomniana. Kwadratowe kawałki metalu były również wycinane z odlewanych prętów, przekształcane w okrągłe dyski przez młotek, a następnie uderzane między matrycami., Podczas uderzania dolna matryca została przymocowana do bloku drewna, a pusty kawałek metalu położył się na nim ręcznie. Górna matryca została następnie umieszczona na blanku i utrzymywana w miejscu za pomocą okrągłego uchwytu, na którym umieszczono rolkę ołowiu, aby chronić dłoń operatora, podczas gdy ciężkie uderzenia uderzano młotkiem. Wczesne ulepszenie było wprowadzenie narzędzia przypominającego parę szczypiec, dwie matryce umieszczone po jednej na końcach każdej nogi. Dzięki temu uniknięto konieczności ponownego ustawiania matryc pomiędzy ciosami i zapewniono większą dokładność wycisku.,
-
piec do produkcji stopionego metalu do produkcji monet.
-
kratownica do użytku ze stosem w produkcji młotkowanych monet, jak pokazano przez moneyer w pracy.
-
młyn do produkcji „frezowanych” monet z obiema matrycami na monety.,
-
młynek do wpisywania lub frezowania krawędzi flanszy lub plansz.
-
Denar Rzymski wydany przez T. Carisiusa (46BCE) pokazujący matrycę, kowadło, młotek i szczypce
prasa śrubowaedytuj
mennictwo za pomocą spadającego ciężaru (prasa małpkowa) interweniowało między młotkami ręcznymi a prasą śrubową w wielu miejscach., W szczególności w Birmingham system ten stał się wysoko rozwinięty i był długo w użyciu. W 1553 roku francuski inżynier Aubin Olivier wprowadził prasy śrubowe do bicia monet, wraz z rolkami do zmniejszania odlewanych prętów i maszyny do wykrawania okrągłych dysków ze spłaszczonych arkuszy metalu. Co kwadrans 8-12 mężczyzn przejmowało kontrolę nad sobą, aby manewrować ramionami napędzającymi śrubę, która uderzała w medale. Później rolki były napędzane przez konie, muły lub wodnosamoloty.,
Henryk II przeciwstawił się wrogości ze strony monterów, więc proces ten został w dużej mierze odrzucony w 1585 roku i stosowany tylko do monet o małej wartości, medali i żetonów. System został ponownie wprowadzony do Francji przez Jeana Varina w 1640 roku, a praktyka młotkowania została zakazana w 1645 roku. W Anglii nowa maszyna została wypróbowana w Londynie w 1561 roku, ale wkrótce potem została porzucona; ostatecznie została przyjęta w 1662 roku, chociaż stare egzemplarze kontynuowano w obiegu do 1696 roku.,
mennictwo Przemysłoweedit
Boulton 1790 Anglesey halfpenny; pierwsza moneta wybita mocą pary w kołnierzu, aby zapewnić okrągłość
techniki przemysłowe i parowe zostały wprowadzone do produkcji monet przez Matthew Boultona w Birmingham w 1788 roku. Do 1786 roku dwie trzecie monet w obiegu w Wielkiej Brytanii było sfałszowane, A Mennica Królewska zareagowała na ten kryzys, zamykając się, pogarszając sytuację., Przemysłowiec Mathew Boulton zwrócił uwagę na monety w połowie 1780 roku jako rozszerzenie do małych wyrobów metalowych, które już produkowane w swojej fabryce w Soho. W 1788 założył Mennicę jako część swojego zakładu przemysłowego. W tym samym roku wynalazł prasę śrubową napędzaną parą (jego oryginalna maszyna była używana w Mennicy królewskiej do 1881 roku, prawie sto lat później), która pracowała pod ciśnieniem atmosferycznym przyłożonym do tłoka. Tłok łączył się ze zbiornikiem próżniowym, z którego powietrze było pompowane siłą pary.,
zainstalował w swojej fabryce osiem najnowocześniejszych pras parowych, każda o wydajności od 70 do 84 monet na minutę. Firma nie odniosła natychmiastowego sukcesu, uzyskując licencję na bicie brytyjskich monet, ale wkrótce zaangażowała się w bicie monet dla brytyjskiej Kompanii Wschodnioindyjskiej, Sierra Leone i Rosji, produkując wysokiej jakości plansze lub monety puste, które miały być bite przez krajowe mennice gdzie indziej., Firma wysłała do Filadelfii ponad 20 milionów blankietów, które zostały wybite w centach i pół centów przez Mennicę Stanów Zjednoczonych—dyrektor Mennicy Elias Boudinot uznał je za „idealne i pięknie dopracowane”.
były to pierwsze prawdziwie nowoczesne monety; masowa produkcja monet za pomocą maszyn parowych zorganizowanych w fabrykach umożliwiła osiągnięcie znormalizowanych wymiarów oraz jednolitej wagi i okrągłości, czego żaden fałszerz dnia nie mógł oczekiwać. Boulton był również pionierem specjalnych metod, aby jeszcze bardziej frustrować fałszerzy., Monety zaprojektowane przez Heinricha Küchlera miały wypukłą obręcz z nieużywanymi lub zatopionymi literami i cyframi. Wysoka technologia Soho Mint zyskiwała coraz większą i nieco niechętną uwagę: rywale próbowali szpiegostwa przemysłowego, lobbując jednocześnie z rządem na rzecz zamknięcia Boulton ' s mint.
Boulton został ostatecznie nagrodzony kontraktem przez Mennicę Królewską 3 marca 1797 roku, po kryzysie finansowym kraju, gdy Bank Anglii zawiesił wymienialność swoich banknotów na złoto., Monety dwuzłotowe mierzyły dokładnie półtora cala średnicy; 16 groszy w kolejce sięgało dwóch stóp.
francuska prasa krawiecka z 1831 roku (M. A. N., Madryt).
w latach 1817-1830 niemiecki inżynier Dietrich „Diedrich” Uhlhorn wynalazł prasę monetarną Presse Monétaire, która stała się znana jako prasa Uhlhorn. Jego napędzana parą prasa dźwigniowa sprawiła, że stał się sławny na całym świecie, a ponad 500 sztuk zostało sprzedanych do 1840 roku., Zaawansowana konstrukcja Prasy Uhlhorna okazała się wysoce zadowalająca, a zastosowanie prasy śrubowej do ogólnego nakładu monety zostało stopniowo wyeliminowane.
Ta nowa technologia była używana w Birmingham Mint, największej prywatnej mennicy na świecie przez większą część XIX wieku, a następnie była ulepszana w Taylor and Challen, którzy zaczęli dostarczać kompletne wyposażenie sal prasowych do mennic narodowych na całym świecie, takich jak Sydney Mint w Australii.,
na początku XX wieku mennice wykorzystywały energię elektryczną do napędzania rolek, zaletą było to, że każda para rolek mogła być napędzana niezależnie bez interwencji cumbrous shafting.