Znajdź źródła: „Max Planck” – wiadomości · gazety · książki · scholar · JSTOR (grudzień 2020) (dowiedz się, jak i kiedy usunąć wiadomość z tego szablonu)
Planck pochodził z tradycyjnej, intelektualnej rodziny. Jego pradziadek i pradziadek byli profesorami teologii w Getyndze; ojciec był profesorem prawa na Uniwersytecie w Kilonii i Monachium., Jeden z jego wujków był również Sędzią.
Planck urodził się w 1858 roku w Kilonii w Holsztynie, jako syn Johanna Juliusa Wilhelma Plancka i jego drugiej żony Emmy Patzig. Został ochrzczony imieniem Karla Ernsta Ludwiga Marxa Plancka; z jego imion, Marx (obecnie przestarzały wariant Markus lub może po prostu błąd dla Max, który jest w rzeczywistości skrót od Maximilian) został wskazany jako „nazwa apelacji”. Jednak w wieku dziesięciu lat podpisał się pod imieniem Max i używał go do końca życia.,
był szóstym dzieckiem w rodzinie, choć dwoje jego rodzeństwa pochodziło z pierwszego małżeństwa ojca. Wojna była powszechna w pierwszych latach życia Plancka, a wśród jego najwcześniejszych wspomnień był przemarsz wojsk pruskich i austriackich do Kilonii podczas ii Wojny Szlezwickiej w 1864 roku. W 1867 rodzina przeniosła się do Monachium, a Planck zapisał się do Maximilians gymnasium school, gdzie kształcił się pod kierunkiem Hermanna Müllera, matematyka, który zainteresował się młodzieżą, ucząc go astronomii, mechaniki i matematyki., To właśnie od Müllera Planck po raz pierwszy nauczył się zasady zachowania energii. Planck ukończył szkołę wcześnie, w wieku 17 lat. W ten sposób Planck po raz pierwszy zetknął się z dziedziną fizyki.
Planck był utalentowany jeśli chodzi o muzykę. Pobierał lekcje śpiewu, grał na fortepianie, organach i wiolonczeli, komponował Pieśni i opery. Jednak zamiast muzyki zdecydował się studiować fizykę.,
Planck jako młody człowiek, 1878 r.
monachijski profesor fizyki Philipp von Jolly poradził Planckowi, aby nie poszedł na fizykę, mówiąc: „w tej dziedzinie prawie wszystko jest już odkryte, a wszystko, co pozostaje, to wypełnić kilka dziur.”Planck odpowiedział, że nie chce odkrywać nowych rzeczy, ale tylko zrozumieć znane podstawy tej dziedziny, i tak rozpoczął studia w 1874 roku na Uniwersytecie w Monachium., Pod nadzorem Jolly ' ego Planck przeprowadził jedyne eksperymenty w swojej karierze naukowej, badając dyfuzję wodoru przez rozgrzaną platynę, ale przeniósł się do fizyki teoretycznej.
w 1877 roku wyjechał na rok na Uniwersytet Friedricha Wilhelmsa w Berlinie, gdzie studiował u fizyków Hermanna von Helmholtza i Gustava Kirchhoffa oraz matematyka Karla Weierstrassa. Pisał, że Helmholtz nigdy nie był do końca przygotowany, mówił powoli, bez końca przeliczył się i nudził swoich słuchaczy, podczas gdy Kirchhoff przemawiał w starannie przygotowanych wykładach, które były suche i monotonne., Wkrótce zaprzyjaźnił się z Helmholtzem. W tym czasie podjął się samodzielnego studiowania pism Clausiusa, co skłoniło go do wyboru termodynamiki jako swojej dziedziny.
w październiku 1878 Planck zdał egzaminy kwalifikacyjne, a w lutym 1879 obronił dysertację Über den zweiten Hauptsatz der mechanischen Wärmetheorie (o drugiej prawie termodynamiki). Krótko uczył matematyki i fizyki w swojej dawnej szkole w Monachium.
do roku 1880 Planck uzyskał dwa najwyższe stopnie naukowe oferowane w Europie., Pierwszym z nich był stopień doktora po ukończeniu pracy opisującej jego badania i teorię termodynamiki. Następnie przedstawił pracę Gleichgewichtszustände izotroper Körper in verschiedenen Temperauren (Stany równowagi ciał izotropowych w różnych temperaturach), która przyniosła mu habilitację.
kariera akademicka
Po ukończeniu pracy habilitacyjnej Planck został niepłatnym Privatdozentem (Niemiecki stopień naukowy porównywalny do wykładowcy / adiunkta) w Monachium, czekając, aż zaproponowano mu stanowisko akademickie., Chociaż początkowo był ignorowany przez środowisko akademickie, kontynuował swoje prace na polu teorii ciepła i odkrył jeden po drugim ten sam formalizm termodynamiczny co Gibbs, nie zdając sobie z tego sprawy. Główną rolę w jego twórczości odgrywały idee Clausiusa dotyczące entropii.
w kwietniu 1885 roku Uniwersytet w Kilonii mianował Plancka profesorem fizyki teoretycznej. Następnie kontynuowano prace nad entropią i jej leczeniem, szczególnie w chemii fizycznej. W 1897 roku opublikował traktat o termodynamice., Zaproponował termodynamiczną podstawę teorii dysocjacji elektrolitycznej Svante Arrheniusa.
w 1889 roku został mianowany następcą Kirchhoffa na Friedrich-Wilhelms-Universität w Berlinie – prawdopodobnie dzięki wstawiennictwu Helmholtza-i do 1892 roku został profesorem zwyczajnym. W 1907 Planck otrzymał propozycję posady Boltzmanna w Wiedniu, ale odmówił pozostania w Berlinie. W 1909, jako profesor Uniwersytetu w Berlinie, został zaproszony do zostania Ernesta Kempton Adamsa wykładowcą Fizyki Teoretycznej na Columbia University w Nowym Jorku., Seria jego wykładów została przetłumaczona i współpublikowana przez profesora Uniwersytetu Columbia A. P. Wills. 10 stycznia 1926 opuścił Berlin, a jego następcą został Erwin Schrödinger.
Rodzina
W marcu 1887 roku Planck ożenił się z Marie Merck (1861-1909), siostrą kolegi ze szkoły, i przeniósł się z nią do podnajmowanego mieszkania w Kilonii. Mieli czworo dzieci: Karla (1888-1916), bliźniaczki Emmę (1889-1919) i Grete (1889-1917) oraz Erwina (1893-1945).
po mieszkaniu w Berlinie Rodzina Planck zamieszkała w willi w Berlinie-Grunewald, przy Wangenheimstrasse 21., W pobliżu mieszkało kilku innych profesorów z Uniwersytetu Berlińskiego, wśród nich teolog Adolf von Harnack, który stał się bliskim przyjacielem Plancka. Wkrótce Dom Plancka stał się ośrodkiem Społeczno-Kulturalnym. Wielu znanych naukowców, takich jak Albert Einstein, Otto Hahn i Lise Meitner były częstymi gośćmi. Tradycja wspólnego wykonywania muzyki powstała już w domu Helmholtza.
po kilku szczęśliwych latach, w lipcu 1909 Marie Planck zmarła, prawdopodobnie na gruźlicę., W marcu 1911 Planck poślubił swoją drugą żonę, Margę von Hoesslin (1882-1948); w grudniu urodził się jego piąte dziecko Hermann.
podczas I wojny światowej drugi syn Plancka Erwin został wzięty do niewoli przez Francuzów w 1914 roku, a jego najstarszy syn Karl zginął w akcji pod Verdun. Grete zmarła w 1917 roku, kiedy urodziła swoje pierwsze dziecko. Jej siostra zmarła w ten sam sposób dwa lata później, po ślubie z wdowcem Grete. Obie wnuczki przeżyły i zostały nazwane po swoich matkach. Planck zniósł te straty stoicko.,
w styczniu 1945 r.Erwin, z którym był szczególnie blisko, został skazany na śmierć przez hitlerowskich Volksgerichtshof za udział w nieudanej próbie zamachu na Hitlera w lipcu 1944 r. Erwin został stracony 23 stycznia 1945 roku.
profesor Uniwersytetu Berlińskiegoedytuj
jako profesor na Friedrich-Wilhelms-Universität w Berlinie Planck wstąpił do lokalnego Towarzystwa Fizycznego., Później pisał o tym czasie: „w tamtych czasach byłem w zasadzie jedynym fizykiem teoretycznym, skąd nie było mi łatwo, bo zacząłem wspominać o entropii, ale to nie było całkiem modne, ponieważ uważano ją za matematyczny spook”. Dzięki jego inicjatywie różne lokalne Towarzystwa fizyczne Niemiec połączyły się w 1898 roku, tworząc Niemieckie Towarzystwo Fizyczne (Deutsche Physikalische Gesellschaft, DPG); w latach 1905-1909 Planck był jego prezesem.,
tablica na Uniwersytecie Humboldtów w Berlinie: „Max Planck, odkrywca elementarnego kwantu działania h, nauczał w tym budynku w latach 1889-1928.”
Planck rozpoczął sześcio semestralny kurs wykładów z fizyki teoretycznej, „suchy, nieco bezosobowy” według Lise Meitner, „nie używając notatek, nigdy nie popełniając błędów, nigdy nie wahając się; najlepszy wykładowca, jaki kiedykolwiek słyszałem” według angielskiego uczestnika, James R. Partington, który kontynuuje: „zawsze było wielu stojących wokół pokoju., Ponieważ sala wykładowa była dobrze ogrzewana i raczej blisko, część słuchaczy od czasu do czasu padała na podłogę, ale to nie przeszkadzało wykładowi.,”Planck nie założył rzeczywistej” szkoły”; liczba jego absolwentów wynosiła tylko około 20, wśród nich:
- 1897 Max Abraham (1875-1922)
- 1903 Max von Laue (1879-1960)
- 1904 Moritz Schlick (1882-1936)
- 1906 Walther Meissner (1882-1936)
- 1882-1974)
- 1907 Fritz reiche (1883-1960)
- 1912 Walter SCHOTTKY (1886-1976)
- 1914 Walther Bothe (1891-1957)
promieniowanie czarnego ciała
w 1894 Planck zwrócił uwagę na problem promieniowania ciała czarnego., Problem został stwierdzony przez Kirchhoffa w 1859 roku: „w jaki sposób intensywność promieniowania elektromagnetycznego emitowanego przez czarne ciało (idealny absorber, znany również jako grzejnik wnękowy) zależy od częstotliwości promieniowania (tj. koloru światła) i temperatury ciała?”. Pytanie zostało zbadane eksperymentalnie, ale żadne teoretyczne traktowanie nie zgadzało się z wartościami eksperymentalnymi. Wilhelm Wien zaproponował prawo Wiena, które prawidłowo przewidywało zachowanie na wysokich częstotliwościach, ale zawiodło na niskich częstotliwościach., Prawo Rayleigha-Jeansa, inne podejście do problemu, zgadzało się z wynikami eksperymentalnymi przy niskich częstotliwościach, ale stworzyło coś, co później było znane jako” katastrofa ultrafioletowa ” przy wysokich częstotliwościach. Jednak w przeciwieństwie do wielu podręczników nie było to motywacją dla Plancka.
Planck po raz pierwszy zaproponował rozwiązanie tego problemu w 1899 roku, co Planck nazwał „zasadą elementarnego zaburzenia”, co pozwoliło mu wyprowadzić prawo Wiena z szeregu założeń dotyczących entropii idealnego oscylatora, tworząc to, co zostało określone jako prawo Wiena–Plancka., Wkrótce okazało się, że eksperymentalne dowody w ogóle nie potwierdzają nowego prawa, ku frustracji Plancka. Planck zrewidował swoje podejście, wyprowadzając pierwszą wersję słynnego prawa promieniowania ciała czarnego Plancka, które dobrze opisywało eksperymentalnie zaobserwowane widmo ciała czarnego. Po raz pierwszy została zaproponowana na posiedzeniu DPG 19 października 1900 roku i opublikowana w 1901 roku. Pierwsze wyprowadzenie nie obejmowało kwantyzacji energii i nie wykorzystywało mechaniki statystycznej, do której miał awersję., W listopadzie 1900 Planck zrewidował to pierwsze podejście, opierając się na statystycznej interpretacji drugiego prawa termodynamiki Boltzmanna jako sposobu na uzyskanie bardziej fundamentalnego zrozumienia zasad leżących u podstaw jego prawa promieniowania. Ponieważ Planck był głęboko podejrzany o filozoficzne i fizyczne implikacje takiej interpretacji podejścia Boltzmanna, jego odwołanie się do nich było, jak to później określił, ” aktem rozpaczy … Byłem gotów poświęcić wszystkie moje wcześniejsze przekonania na temat fizyki”.,
głównym założeniem stojącym za jego nową pochodną, przedstawioną DPG 14 grudnia 1900 roku, było założenie, znane obecnie jako postulat Plancka, że energia elektromagnetyczna może być emitowana tylko w postaci skwantowanej, innymi słowy, energia może być tylko wielokrotnością jednostki elementarnej:
E = H ν {\displaystyle E=H\nu }
Gdzie h jest stałą Plancka, znaną również jako kwant działania Plancka (wprowadzony już w 1899 roku), a ν jest częstotliwością promieniowania. Zauważ, że omawiane tutaj podstawowe jednostki energii są reprezentowane przez HV, a nie przez ν., Fizycy nazywają teraz te fotony kwantów, a Foton o częstotliwości ν będzie miał swoją własną specyficzną i unikalną energię. Całkowita energia przy tej częstotliwości jest wówczas równa hv pomnożonej przez liczbę fotonów przy tej częstotliwości.
Planck w roku 1918, w którym otrzymał Nagrodę Nobla w dziedzinie fizyki za pracę nad teorią kwantową
początkowo Planck uważał, że kwantyzacja jest tylko „czysto formalnym założeniem … właściwie nie myślałem o tym zbyt wiele …,”; obecnie to założenie, niezgodne z fizyką klasyczną, jest uważane za narodziny fizyki kwantowej i największe intelektualne osiągnięcie w karierze Plancka (Ludwig Boltzmann omawiał w pracy teoretycznej w 1877 możliwość, że Stany energetyczne układu fizycznego mogą być dyskretne). Odkrycie stałej Plancka pozwoliło mu zdefiniować nowy uniwersalny zbiór jednostek fizycznych (takich jak długość Plancka i masa Plancka), wszystkie oparte na fundamentalnych stałych fizycznych, na których opiera się duża część teorii kwantowej., W uznaniu fundamentalnego wkładu Plancka w nową gałąź fizyki został uhonorowany Nagrodą Nobla w dziedzinie fizyki za Rok 1918 (faktycznie otrzymał ją w 1919).
Planck próbował zrozumieć znaczenie kwantów energii, ale bezskutecznie. „Moje nieosiągalne próby w jakiś sposób reintegracji kwantowej akcji z teorią klasyczną trwały kilka lat i sprawiały mi wiele kłopotów.,”Nawet kilka lat później inni fizycy, tacy jak Rayleigh, Jeans i Lorentz, ustawili stałą Plancka na zero, aby wyrównać się z fizyką klasyczną, ale Planck dobrze wiedział, że stała ta ma dokładną wartość niezerową. „Nie jestem w stanie zrozumieć jego uporu – jest on przykładem teoretyka, jakiego nigdy nie powinno być, takim samym, jakim był Hegel dla filozofii. Tym gorzej dla Faktów, jeśli nie pasują.”
Max Born napisał o Plancku: „z natury był konserwatywnym umysłem; nie miał nic z rewolucjonisty i był całkowicie sceptyczny wobec spekulacji., Jednak jego wiara w przekonującą siłę logicznego rozumowania z faktów była tak silna, że nie wzdrygnął się przed ogłoszeniem najbardziej rewolucyjnej idei, która kiedykolwiek wstrząsnęła fizyką.”
Einstein i teoria relatywizmu
w 1905 roku trzy epokowe prace Alberta Einsteina zostały opublikowane w czasopiśmie Annalen der Physik. Planck był jednym z niewielu, którzy natychmiast uznali znaczenie szczególnej teorii względności. Dzięki jego wpływom teoria ta została wkrótce powszechnie przyjęta w Niemczech., Planck przyczynił się również znacznie do rozszerzenia szczególnej teorii względności. Na przykład przekształcił teorię w kategoriach działania klasycznego.
hipoteza Einsteina dotycząca kwantów światła (fotonów), oparta na odkryciu przez Heinricha Hertza w 1887 roku (i dalszych badaniach Philippa Lenarda) efektu fotoelektrycznego, została początkowo odrzucona przez Plancka. Nie chciał całkowicie odrzucić teorii elektrodynamiki Maxwella., „Teoria światła zostałaby odrzucona nie przez dekady, ale przez wieki, w epokę, w której Christiaan Huygens ośmielił się walczyć z potężną teorią emisji Izaaka Newtona …”
w 1910 roku Einstein wskazał anomalne zachowanie ciepła właściwego w niskich temperaturach jako kolejny przykład zjawiska, które przeczy wyjaśnieniu przez fizykę klasyczną. Planck i Nernst, starając się wyjaśnić rosnącą liczbę sprzeczności, zorganizowali pierwszą konferencję Solvay (Bruksela 1911). Na tym spotkaniu Einstein był w stanie przekonać Plancka.,
tymczasem Planck został mianowany dziekanem Uniwersytetu Berlińskiego, dzięki czemu możliwe było dla niego wezwanie Einsteina do Berlina i ustanowienie dla niego nowej profesury (1914). Wkrótce obaj naukowcy stali się bliskimi przyjaciółmi i często spotykali się, aby wspólnie grać muzykę.,
Pierwsza Wojna Światowa
na początku I wojny światowej Planck poparł ogólne podniecenie społeczeństwa, pisząc, że „oprócz tego, co jest straszne, jest również wiele, co jest nieoczekiwanie wielkie i piękne: gładkie rozwiązanie najtrudniejszych wewnętrznych problemów politycznych przez zjednoczenie wszystkich partii (i) … wychwalanie wszystkiego, co dobre i szlachetne.”
mimo to Planck powstrzymywał się od skrajności nacjonalizmu., W 1915 roku, w czasie, gdy Włochy miały przystąpić do alianckich mocarstw, z powodzeniem głosował za pracą naukową z Włoch, która otrzymała nagrodę Pruskiej Akademii Nauk, gdzie Planck był jednym z czterech stałych prezydentów.
Planck podpisał również niesławny „Manifest 93 intelektualistów”, pamflet polemicznej propagandy wojennej (podczas gdy Einstein zachował ściśle pacyfistyczną postawę, która prawie doprowadziła do jego uwięzienia, tylko dzięki jego szwajcarskiemu obywatelstwu).,
powojenna I Republika Weimarskaedytuj
w burzliwych latach powojennych Planck, obecnie najwyższy autorytet Niemieckiej fizyki, wydał swoim kolegom hasło „wytrwajcie i kontynuujcie pracę”.
w październiku 1920 roku wraz z Fritzem Haberem założył Notgemeinschaft der Deutschen Wissenschaft (nadzwyczajna Organizacja nauki niemieckiej), której celem było wsparcie finansowe badań naukowych. Znaczna część pieniędzy, które organizacja miała rozdawać, została zebrana za granicą.,
Planck zajmował również czołowe stanowiska na Uniwersytecie w Berlinie, Pruskiej Akademii Nauk, niemieckim towarzystwie fizycznym i Kaiser Wilhelm Society (które w 1948 roku stało się Towarzystwem Maxa Plancka). W tym czasie warunki ekonomiczne w Niemczech były takie, że nie był w stanie prowadzić badań. W 1926 roku Planck został członkiem zagranicznym Królewskiej holenderskiej Akademii Sztuk i Nauk.,
w okresie międzywojennym Planck został członkiem Deutsche Volks-Partei( Niemieckiej Partii Ludowej), Partii laureata Pokojowej Nagrody Nobla Gustava Stresemanna, która dążyła do liberalnych celów polityki wewnętrznej i raczej rewizjonistycznych celów polityki na całym świecie.
Planck nie zgodził się z wprowadzeniem powszechnego prawa wyborczego, a później wyraził pogląd, że dyktatura nazistowska wynika z „wzrostu rządów tłumów”.
mechanika Kwantowaedytuj
od lewej do prawej: W. Nernst, A. Einstein, M., Planck, R. A. Millikan i von Laue na obiad podany przez von Laue w Berlinie 11 listopada 1931
pod koniec 1920 roku Bohr, Heisenberg i Pauli opracowali kopenhaską interpretację mechaniki kwantowej, ale został odrzucony przez Plancka, a przez Schrödinger, Laue i Einstein, jak również. Planck spodziewał się, że mechanika falowa wkrótce uczyni teorię kwantową—jego własne dziecko-niepotrzebną. Tak jednak nie miało być. Dalsze prace tylko scementowały teorię kwantową, nawet wbrew jego i Einsteina filozoficzne odrazy., Planck doświadczył prawdy swoich wcześniejszych obserwacji z walki ze starszymi poglądami w swoich młodszych latach: „nowa prawda naukowa nie tryumfuje przekonując swoich przeciwników i sprawiając, że widzą światło, ale raczej dlatego, że jej przeciwnicy w końcu umierają, a nowe pokolenie dorasta, które jest z nią zaznajomione.”
dyktatura nazistowska I II wojna światowa
Kiedy naziści doszli do władzy w 1933 roku, Planck miał 74 lata. Był świadkiem wielu żydowskich przyjaciół i kolegów wydalonych z ich stanowisk i upokorzonych, a setki naukowców emigrują z nazistowskich Niemiec., Ponownie próbował „wytrwać i kontynuować pracę” i poprosił naukowców, którzy rozważali emigrację, aby pozostali w Niemczech. Mimo to pomógł swojemu bratankowi, ekonomistowi Hermannowi Kranoldowi, wyemigrować do Londynu po jego aresztowaniu. Miał nadzieję, że kryzys wkrótce ustanie i sytuacja polityczna poprawi się.,
Otto Hahn poprosił Plancka, aby zebrał znanych niemieckich profesorów w celu wydania publicznej proklamacji przeciwko traktowaniu żydowskich profesorów, ale Planck odpowiedział: „Jeśli uda Ci się zebrać dzisiaj 30 takich panów, to jutro przyjdzie 150 innych i przemówi przeciwko temu, ponieważ są chętni do przejęcia pozycji innych.”Pod kierownictwem Plancka Stowarzyszenie Kaiser Wilhelm (KWG) uniknęło otwartego konfliktu z reżimem nazistowskim, z wyjątkiem Żydowskiego Fritza Habera., Planck próbował omówić tę kwestię z niedawno mianowanym kanclerzem Niemiec Adolfem Hitlerem ,ale nie powiodło się, ponieważ Hitler ” Żydzi są wszyscy komunistami, a to są moi wrogowie.”W roku następnym, 1934, Haber zmarł na wygnaniu.
rok później Planck, będąc od 1930 r.prezesem KWG, zorganizował w nieco prowokacyjnym stylu oficjalne spotkanie okolicznościowe dla Habera. Udało mu się również potajemnie umożliwić szeregowi żydowskich naukowców kontynuowanie przez kilka lat pracy w instytutach KWG., W 1936 roku zakończyła się jego kadencja jako przewodniczącego KWG, a rząd nazistowski naciskał na niego, aby nie ubiegał się o kolejną kadencję.
Gdy klimat polityczny w Niemczech stopniowo stawał się coraz bardziej wrogi, Johannes Stark, wybitny przedstawiciel Deutsche Physik („niemiecka Fizyka”, zwana także” fizyką aryjską”) zaatakował Plancka, Sommerfelda i Heisenberga za kontynuowanie nauczania teorii Einsteina, nazywając ich”białymi Żydami”. Hauptamt Wissenschaft (nazistowski rządowy Urząd ds. nauki) rozpoczął dochodzenie w sprawie pochodzenia Plancka, twierdząc, że był on „1/16 Żydem”, ale sam Planck zaprzeczył temu.,
grób Maxa Plancka w Getyndze
w 1938 roku Planck obchodził swoje 80.urodziny. DPG zorganizowało uroczystość, podczas której medal Max-Plancka (ustanowiony jako najwyższy medal przez DPG w 1928 roku) został przyznany francuskiemu fizykowi Louisowi de Broglie. Pod koniec 1938 roku Akademia Pruska utraciła pozostałą samodzielność i została przejęta przez nazistów („Gleichschaltung”). Planck zaprotestował, rezygnując z prezydentury., Nadal często podróżował, wygłaszając liczne publiczne przemówienia, takie jak jego przemówienie na temat religii i nauki, a pięć lat później był wystarczająco zdolny, aby wspiąć się na 3000-metrowe szczyty w Alpach.
podczas ii Wojny Światowej rosnąca liczba alianckich nalotów bombowych na Berlin zmusiła Plancka i jego żonę do chwilowego opuszczenia miasta i zamieszkania na wsi. W 1942 roku napisał: „we mnie wzrosło żarliwe pragnienie, aby przetrwać ten kryzys i żyć wystarczająco długo, aby być świadkiem punktu zwrotnego, początku nowego wzrostu.,”W lutym 1944 r. jego dom w Berlinie został całkowicie zniszczony przez nalot lotniczy, niszcząc wszystkie jego dokumenty naukowe i korespondencję. Jego wiejski odwrót był zagrożony szybkim postępem wojsk alianckich z obu stron.
w 1944 roku syn Plancka Erwin został aresztowany przez Gestapo po próbie zamachu na Hitlera w spisku z 20 lipca. Został osądzony i skazany na śmierć przez Sąd Ludowy w październiku 1944. Erwin został powieszony w berlińskim więzieniu Plötzensee w styczniu 1945 roku. Śmierć jego syna zniszczyła większość woli Plancka do życia., Po zakończeniu wojny Planck, jego druga żona i syn przez nią zostali sprowadzeni do krewnego w Getyndze, gdzie Planck zmarł 4 października 1947 roku. Jego grób znajduje się na starym cmentarzu miejskim (Stadtfriedhof) w Getyndze.