Lauren Bacall, właśc.Betty Joan Perske (ur. 16 września 1924 w Nowym Jorku, zm. 12 sierpnia 2014 w Nowym Jorku)—amerykańska aktorka, znana ze swoich portretów prowokacyjnych kobiet, które ukrywały swój miękki rdzeń pod warstwą twardego pragmatyzmu.
Bacall zaczęła modelować w 1941 roku i uzupełniła swoje dochody o pracę jako kelnerka teatralna i hostessa w Stage Door Canteen, co utrzymywało ją obok sceny teatralnej na Broadwayu, którą kochała. W 1942 wystąpiła jako ingénue w filmie George S., Kaufman wyreżyserował Franklin Street, ale sztuka została zamknięta przed dotarciem do Nowego Jorku. Zdjęcie bacalla na okładce Harper ' s Bazaar w 1943 roku zwróciło uwagę żony reżysera Howarda Hawksa. Obsada w Hawks ' S to Have and Have Not (1944) jako długonoga sardoniczna piękność, która daje Humphreyowi Bogartowi słynną lekcję gwizdania, 19-letnia Bacall była nocną sensacją. Zdenerwowana podczas zdjęć, Bacall trzymała głowę nisko, aby nie drżeć; to, w połączeniu z jej sypialnianymi oczami i huskym głosem, spowodowało duszną aurę, która była reklamowana w kampaniach promocyjnych jako ” The Look.,”Ona i Bogart zakochali się w sobie podczas kręcenia filmu i pobrali się w 1945 roku; następnie wystąpili w udanych thrillerach The Big Sleep (1946), Dark Passage (1947) i Key Largo (1948). Inne udane filmy bacalla to młody człowiek z rogiem (1950), Jak poślubić milionera (1953) i Designing Woman (1957).
(od lewej) Lauren Bacall, Marcel Dalio i Humphrey Bogart w to Have and Have Not (1944).
Spiker Jack Brown (centrum) Wywiad Gwiazdy filmowe Humphrey Bogart (po lewej) i Lauren Bacall (po prawej) w służbie radiowej sił zbrojnych podczas II wojny światowej.
American forces radio and Television Service/U. S., Department of Defense
Jak poślubić milionera
(od lewej do prawej) Marilyn Monroe, Betty Grable i Lauren Bacall w filmie Jak poślubić milionera (how to marry a millionaire, 1953) w reżyserii Jeana Negulesco.,
Po śmierci Bogarta w 1957 roku Bacall pracował sporadycznie, pojawiając się w jednej klapie na Broadwayu (Goodbye Charlie, 1959) i jednym przeboju (Cactus Flower, 1965) oraz w takich filmach jak seks i samotna dziewczyna (1964) i Harper (1966). W 1961 poślubiła aktora Jasona Robardsa (rozwiedli się w 1969). Bacall zadebiutowała w Broadwayowskim musicalu Applause (1970), za który zdobyła nagrodę Tony jako Najlepsza aktorka., Jej kariera ożywiła się, zagrała niezapomniane role w takich filmach jak morderstwo w Orient Expressie (1974), Strzelec (1976) i Fan (1981). Powróciła na Broadway w 1981 roku i zdobyła drugą nagrodę Tony dla Kobiety Roku.
Ron Howard, Lauren Bacall, and John Wayne in the Shootist
(od lewej) Ron Howard, Lauren Bacall, and John Wayne in THE Shootist (1976), reżyseria Don Siegel.,
występy Bacall z Lat 90., z których większość wykorzystywała zuchwałą, ale ujmującą osobowość, należą do jej najbardziej szanowanych. Otrzymała dobre oceny za drugoplanowe role w Misery (1990), The Portrait (1993; made for television), My Fellow Americans (1996) i Diamonds (1999). Za rolę w filmie Zwierciadło ma dwie twarze (the Mirror Has Two Faces, 1996) Bacall otrzymała pierwszą nominację do Oscara dla Najlepszej Aktorki Drugoplanowej., Jej późniejsze filmy to Dogville (2003) i Birth (2004), w których wystąpiła również Nicole Kidman i The Walker (2007). W 1999 roku zdobyła kolejny broadwayowski triumf w rewii Noëla Cowarda czekając na skrzydłach. Bacall napisał trzy autobiografie-By Myself (1978), Now (1994) I Then Some (2005).
Pobierz abonament Britannica Premium i uzyskaj dostęp do ekskluzywnych treści. Subskrybuj teraz
