lata 30. w Stanach Zjednoczonych zaczęły się od historycznego niskiego poziomu: ponad 15 milionów Amerykanów–w pełni jedna czwarta wszystkich pracowników zarobkowych-było bezrobotnych. Prezydent Herbert Hoover nie zrobił zbyt wiele, aby złagodzić kryzys: cierpliwość i samodzielność, twierdził, że wszyscy Amerykanie potrzebowali, aby przejść przez ten ” przemijający incydent w naszym życiu narodowym.”Ale w 1932 roku Amerykanie wybrali nowego prezydenta, Franklina Delano Roosevelta, który zobowiązał się użyć władzy rządu federalnego, aby uczynić życie Amerykanów lepszym., W ciągu następnych dziewięciu lat Roosevelt ' s New Deal stworzył nową rolę rządu w amerykańskim życiu. Chociaż sama nowa umowa nie zakończyła kryzysu, zapewniła bezprecedensową siatkę bezpieczeństwa milionom cierpiących Amerykanów.
Wielki Kryzys
krach na giełdzie z 29 października 1929 roku (znany również jako czarny wtorek) przyniósł dramatyczny koniec bezprecedensowej i bezprecedensowo krzywej ery dobrobytu.
katastrofa wisiała od lat., Różni historycy i ekonomiści oferują różne wyjaśnienia kryzysu. Niektórzy obwiniają coraz bardziej nierównomierny podział bogactwa i siły nabywczej w latach 20., podczas gdy inni obwiniają kryzys rolniczy dekady lub międzynarodową niestabilność spowodowaną I wojną światową.
w każdym razie naród był żałośnie nieprzygotowany na katastrofę. W przeważającej części banki były nieuregulowane i nieubezpieczone. Rząd nie oferował ubezpieczenia ani odszkodowania dla bezrobotnych, więc kiedy ludzie przestali zarabiać, przestali wydawać., Gospodarka konsumpcyjna stanęła w miejscu, a zwykła recesja stała się wielkim kryzysem, decydującym wydarzeniem lat 30.
prezydent Herbert Hoover powoli reagował na te wydarzenia. Choć uważał, że „szalone i niebezpieczne” zachowanie spekulantów z Wall Street przyczyniło się w znaczący sposób do kryzysu, wierzył również, że rozwiązywanie takich problemów nie było tak naprawdę zadaniem rządu federalnego., W rezultacie większość zaproponowanych przez niego rozwiązań była dobrowolna: poprosił rządy stanowe o podjęcie projektów robót publicznych; poprosił duże firmy o utrzymanie stałego wynagrodzenia pracowników i poprosił związki zawodowe, aby przestały domagać się podwyżek. Szanty, które pojawiały się, gdy coraz więcej osób straciło domy, nazywano „Hoovervillesami”jako obrazę polityki prezydenta.
kryzys się pogorszył, a życie przeciętnego Amerykanina podczas Wielkiego Kryzysu było wyzwaniem. W latach 1930-1933 w Stanach Zjednoczonych zamknięto ponad 9000 banków, zabierając ze sobą ponad 2 dolary.,5 miliardów w depozytach. W międzyczasie bezrobotni robili wszystko, co mogli, na przykład stać w dobroczynnych liniach chleba i sprzedawać jabłka na rogach ulic, aby nakarmić swoje rodziny.
„A New Deal for the American People”
w 1932 r.wielu Amerykanów miało dość Hoovera i tego, co Franklin Roosevelt nazwał później „nic nie słyszeć, nic nie widzieć, nic nie robić rządowi.”Demokratyczny kandydat na prezydenta, gubernator Nowego Jorku Franklin Delano Roosevelt, obiecał zmianę:” zobowiązuję się, „powiedział,” do Nowego Ładu dla narodu amerykańskiego.,”Ten Nowy Ład wykorzystałby moc rządu federalnego, aby spróbować zatrzymać spiralę spadkową gospodarki. Roosevelt wygrał wybory w tym roku zręcznie.
pierwsze sto dni
nowy prezydent w ciągu pierwszych stu dni urzędowania działał sprawnie, aby-jak powiedział – „prowadzić wojnę przeciwko kryzysowi” tak, jakby „w rzeczywistości najechał nas obcy wróg.”Po pierwsze, podniósł banki Narodowe. Następnie zaczął proponować bardziej kompleksowe reformy., W czerwcu Roosevelt i Kongres uchwalili 15 głównych ustaw-w tym Agricultural Adjustment Act, Glass-Steagall Banking Bill, Home Owners' Loan Act, Tennessee Valley Authority Act I National Industrial Recovery Act – które zasadniczo zmieniły wiele aspektów amerykańskiej gospodarki. To zdecydowane działanie pomogło również przywrócić Amerykanom pewność, że, jak oświadczył Roosevelt w swoim przemówieniu inauguracyjnym, ” jedyne, czego musimy się obawiać, to sam strach.”
kultura amerykańska w latach 30.
podczas kryzysu większość ludzi nie miała zbyt wiele pieniędzy do zaoszczędzenia., Jednak większość ludzi miała Radia–a słuchanie radia było darmowe. Najpopularniejszymi audycjami były te, które rozpraszały słuchaczy od ich codziennych zmagań: programy Komediowe, takie jak Amos ' n ' Andy, opery mydlane i Wydarzenia sportowe. Muzyka swingowa zachęcała ludzi do porzucenia swoich kłopotów i Tańca. Liderzy zespołu, tacy jak Benny Goodman i Fletcher Henderson, przyciągali tłumy młodych ludzi do sal balowych i sal tanecznych w całym kraju. I chociaż pieniądze były ciasne, ludzie ciągle chodzili do kina., Musicale, komedie „screwball” i filmy gangsterskie na twardo również zaoferowały widzom ucieczkę od ponurych realiów życia w latach 30.
The Second New Deal
wczesne wysiłki prezydenta Roosevelta zaczęły przywracać zaufanie Amerykanów, ale nie zakończyły kryzysu. Wiosną 1935 roku uruchomił drugi, bardziej agresywny zestaw programów federalnych, czasami nazywany drugim New Deal., Robotnicza Administracja postępu zapewniała miejsca pracy dla bezrobotnych i budowała nowe roboty publiczne, takie jak mosty, Urzędy pocztowe, szkoły, autostrady i parki. National Labor Relations Act (1935), znany również jako Wagner Act, dał pracownikom prawo do tworzenia związków zawodowych i negocjowania zbiorowo wyższych płac i sprawiedliwszego traktowania. Ustawa o zabezpieczeniu społecznym (również 1935) gwarantowała emerytury niektórym starszym Amerykanom, ustanowiła system ubezpieczenia od bezrobocia i przewidywała, że rząd federalny pomoże w opiece nad dziećmi i niepełnosprawnymi.,
w 1936 roku, podczas kampanii na drugą kadencję, prezydent Roosevelt powiedział ryczący tłum w Madison Square Garden, że „siły 'zorganizowanych pieniędzy' są jednomyślne w swojej nienawiści do mnie–i cieszę się z ich nienawiści.”On kontynuował:” chciałbym, aby powiedziano mi o mojej pierwszej Administracji, że w niej siły egoizmu i żądzy władzy spotkały się ze swoim odpowiednikiem, chciałbym, aby powiedziano mi o mojej drugiej Administracji, że w niej te siły spotkały swojego pana.”Wygrał wybory przez osuwisko. Mimo to depresja ciągnęła się dalej., Na przykład w grudniu 1936 roku United Auto Workers rozpoczęli strajk w fabryce GM w Flint w stanie Michigan, który trwał 44 dni i rozprzestrzenił się na około 150 000 autoworkerów w 35 miastach. W 1937 roku, ku przerażeniu większości przywódców korporacji, około 8 milionów pracowników wstąpiło do związków zawodowych i głośno domagało się ich praw.
koniec kryzysu
pod koniec lat 30. Rosnąca opozycja Kongresu utrudniała prezydentowi Rooseveltowi wprowadzenie nowych programów., W tym samym czasie, gdy na horyzoncie pojawiła się groźba wojny, prezydent odwrócił uwagę od polityki wewnętrznej. W grudniu 1941 roku Japończycy zbombardowali Pearl Harbor i USA przystąpiły do ii Wojny Światowej. wysiłek wojenny stymulował amerykański przemysł i Wielki Kryzys się skończył.