jak np. pagurus bernhardus, jest wrażliwy.
większość gatunków ma długie, spiralnie zakrzywione odwłoki, które są miękkie, w przeciwieństwie do twardych, zwapnionych odwłoków występujących u pokrewnych skorupiaków. Wrażliwy brzuch jest chroniony przed drapieżnikami przez uratowaną pustą muszlę przenoszoną przez kraba pustelnika, do której może się chować całe jego ciało., Najczęściej kraby pustelnicze wykorzystują muszle ślimaków morskich (choć muszle małży i skafopów, a nawet wydrążone kawałki drewna i kamienia są używane przez niektóre gatunki). Czubek brzucha kraba pustelnika jest przystosowany do mocnego przylegania do kolumny skorupy ślimaka. Większość krabów pustelników jest nocna.,
environmentedit
kraby pustelnicze można podzielić na dwie grupy:
cztery kraby pustelnicze w akwarium
- pierwsza grupa to morskie kraby pustelnicze (z jednym gatunkiem, Clibanarius fonticola, w wodach słodkich). Kraby te spędzają większość życia pod wodą jako zwierzęta wodne, żyjąc w głębokościach słonej wody, od płytkich raf i linii brzegowych do głębokich dna morskiego, rzadko opuszczając wodę na ląd. Jako zwierzęta domowe, kilka morskich gatunków krabów pustelników są powszechne w handlu akwarium morskim., Są one powszechnie przechowywane w zbiornikach ryb rafowych. Oddychają przez skrzela, ale nie muszą nosić wokół swojej wody, aby to zrobić, i większość może przetrwać krótko z wody, tak długo, jak ich skrzela są wilgotne. Zdolność ta nie jest jednak tak rozwinięta jak w krabach pustelników lądowych. Kilka gatunków nie używa „ruchomego domu” i zamieszkuje nieruchome struktury pozostawione przez robaki polychaete, ślimaki vermetidowe, koralowce i gąbki.,
- druga grupa, kraby pustelniki lądowe, spędzają większość życia na lądzie jako gatunki lądowe na obszarach tropikalnych, choć nawet one wymagają dostępu zarówno do wody słodkiej, jak i słonej, aby utrzymać wilgotne lub mokre skrzela, aby przetrwać i rozmnażać się. Należą do rodziny Coenobitidae. Spośród około 15 lądowych gatunków rodzaju Coenobita na świecie, następujące są powszechnie trzymane jako zwierzęta domowe: karaibski Krab pustelnik( coenobita clypeatus), Australijski Krab pustelnik (Coenobita variabilis) i ekwadorski Krab pustelnik (Coenobita compressus)., Inne gatunki, takie jak Coenobita brevimanus, coenobita rugosus, coenobita perlatus lub coenobita cavipes, są mniej powszechne, ale rosną pod względem dostępności i popularności jako zwierzęta domowe.
shells and shell competitionEdit
Krab pustelnik chowane do muszli acanthina punctulata i za pomocą swoich pazurów blokują wejście
w miarę wzrostu krabów pustelników wymagają większych muszli., Ponieważ odpowiednie nienaruszone muszle ślimaków są czasami ograniczonym zasobem, wśród krabów pustelników często występuje silna konkurencja o muszle. Dostępność pustych muszli w danym miejscu zależy od względnej obfitości ślimaków i krabów pustelników, dopasowanych do wielkości. Równie ważną kwestią jest populacja organizmów, które żerują na ślimakach i pozostawiają muszle nienaruszone. Kraby pustelników trzymane razem mogą walczyć lub zabijać konkurenta, aby uzyskać dostęp do ulubionej skorupy., Jednakże, jeśli kraby różnią się znacznie rozmiarami, występowanie walk o puste muszle zmniejszy się lub pozostanie nieistniejące. Kraby pustelnicze ze zbyt małymi muszlami nie mogą rosnąć tak szybko, jak te z dobrze dopasowanymi muszlami, i są bardziej prawdopodobne, że zostaną zjedzone, jeśli nie mogą całkowicie schować się do skorupy.
kilka krabów pustelników na plaży w Amami Ōshima w Japonii.
gdy Krab pustelnik rośnie, musi znaleźć Większą muszlę i porzucić poprzednią., Zaobserwowano kilka gatunków krabów pustelników, zarówno lądowych, jak i morskich, tworzących łańcuch pustułek do wymiany muszli. Kiedy pojedynczy Krab znajdzie nową pustą skorupę, opuści własną skorupę i sprawdzi jej rozmiar. Jeśli skorupa okaże się zbyt duża, Krab wraca do własnej skorupy i czeka przy pustej skorupie do 8 godzin. Gdy przybywają nowe kraby, sprawdzają również skorupę i, jeśli jest zbyt duża, czekają z innymi, tworząc grupę do 20 osobników, trzymając się siebie w linii od największego do najmniejszego kraba., Gdy tylko pojawi się krab, który ma odpowiedni rozmiar dla pustej skorupy i odbierze ją, pozostawiając starą pustą skorupę, wszystkie kraby w kolejce szybko wymieniają muszle w kolejności, z których każdy przechodzi do następnego rozmiaru. Kraby pustelnicze często „gangują” na jednym ze swoich gatunków z czymś, co postrzegają jako lepszą skorupę, i podważają jej skorupę przed konkurowaniem o nią, dopóki nie przejmie się jej.,
są przypadki, gdy muszle morskie nie są dostępne i kraby pustelnik będzie używać alternatyw, takich jak puszki, niestandardowe muszle, lub inne rodzaje gruzu, które często okazuje się śmiertelne dla krabów pustelnik (jak mogą wspinać się, ale nie z, śliskie gruzu z tworzywa sztucznego). Może to nawet wywołać łańcuchową reakcję śmiertelności, ponieważ martwy Krab pustelnik wyda sygnał, aby powiedzieć innym, że skorupa jest dostępna, zwabiając więcej krabów pustelników na ich śmierć.
dla niektórych większych gatunków morskich, wspieranie jednego lub więcej ukwiałów morskich na muszli może odstraszyć drapieżniki., Anemon Morski korzysta, ponieważ jest w stanie spożywać fragmenty posiłków kraba pustelnika. Inne bardzo bliskie związki symbiotyczne znane są z inkrustacji mszywiołów i krabów pustelników tworzących bryłki.
rozwój i rozmnażanieedytuj
gatunki kraba Pustelnika różnią się wielkością i kształtem, od gatunków o karapaksie długości zaledwie kilku milimetrów do Coenobita brevimanus, który może żyć 12-70 lat i może zbliżyć się do wielkości kokosa. Krab pustelnik bez skorupek Birgus latro (Krab kokosowy) jest największym bezkręgowcem lądowym na świecie.,
Młode rozwijają się etapami, z dwoma pierwszymi (nauplius i pierwotniak) występującymi wewnątrz jaja. Większość larw kraba pustelnika wylęgają się w trzecim stadium, zoea. W tym stadium larwalnym Krab ma kilka długich kolców, długi, wąski brzuch i duże frędzle. Po kilku z nich następuje końcowy etap larwalny-megalopa.
kraby pustelnicze są często postrzegane jako „wyrzucane zwierzę domowe”, które żyłoby tylko kilka miesięcy, ale gatunki takie jak Coenobita clypeatus mają 20-letnią żywotność, jeśli są odpowiednio leczone, a niektóre żyły dłużej niż 32 lata.