celem pracy było poznanie wyglądu i ciągłych zmian pereł nabłonkowych. Grupę badaną stanowiło 517 prawidłowych noworodków (261 mężczyzn i 256 kobiet) w wieku od 24 godzin po urodzeniu do 22 dni. Ponadto przeprowadziliśmy badanie kontrolne dotyczące ciągłych zmian U 21 noworodków w szpitalu medycznym Uniwersytetu Niigata., Poniższe wyniki uzyskano na podstawie analizy badania jamy ustnej u noworodków w okresie od grudnia 1987 do grudnia 1988 roku. 1) w błonie śluzowej grzbietu wyrostka zębodołowego szczęki, żuchwy i/lub podniebienia zaobserwowano podwyższone guzki. Średnia liczba pereł nabłonkowych wynosiła 1-3. 2) liczba noworodków z perełkami nabłonkowymi wynosiła 226 (109 mężczyzn i 117 kobiet) z 517 (43,7%). Nie było dominujących preferencji seksualnych., 3) najczęstszą lokalizacją była błona śluzowa pęcherzyków szczękowych (309, 72,5%), a następnie trzon podniebienny (97, 22,8%) i błona śluzowa pęcherzyków żuchwowych (20, 4,7%). 4) w tym badaniu związek między czynnikami środowiskowymi noworodków w okresie prenatalnym i poporodowym (wiek matki, przebieg ciąży, kłopoty przy urodzeniu, okres ciąży, waga dziecka przy urodzeniu itp.) i zbadano częstość występowania pereł nabłonkowych. Czynniki te nie wykazały znaczących związków., 5) na podstawie wyników badań klinicznych pereł nabłonkowych w okresie noworodkowym stwierdzono niektóre przypadki, które obejmowały pogrubienie i/lub przerzedzenie zmian ilości i liczby.