wszystkie kwaśne roztwory wodne zawierają wodę protonowaną, znaną powszechnie jako Jon hydroniowy (H3O+). Kwasy Brønsted uwalniają jeden lub więcej swoich protonów (jonów wodorowych), które łączą się z cząsteczkami wody. Kwasy Lewisa wyciągają z wody jeden lub więcej jonów hydroksylowych, aby uwolnić jony wodorowe, które ponownie tworzą jony hydroniowe.
tak więc, gdy widzisz wodne równanie chemiczne o symbolu H+, upewnij się, że rzeczywisty gatunek jonowy to H3O+.
Dlaczego „oxonium” jest preferowaną nazwą dla jonu hydronium?, To dlatego, że hydronium jest najprostszą formą jonów oksoniowych, w których trzy byty są przyłączone do atomu tlenu, co powoduje dodatni ładunek netto.
pojęcie jonu hydroniowego znane jest od XIX wieku. W 1880 roku Szwedzki fizyk i chemik Svante Arrhenius we współpracy z niemieckim chemikiem Wilhelmem Ostwaldem zdefiniował kwas jako substancję, która dysocjuje w wodzie, tworząc jony wodorowe, które protonują wodę, tworząc jony hydroniowe. Kwasy protonujące stały się znane jako kwasy Arrheniusa.,
Arrhenius przez całą karierę pracował w szwedzkim Królewskim Instytucie Technologicznym (Sztokholm). W późniejszym okresie swojej kariery pomagał w ustanawianiu Nagród Nobla. Otrzymał nagrodę w dziedzinie chemii w 1903 roku za swoje definicje kwasów i zasad.
Ostwald otrzymał w 1909 roku Nagrodę Nobla w dziedzinie chemii za pracę w zakresie szybkości reakcji chemicznych, równowagi i katalizy. Pracował w Instytucie Politechnicznym w Rydze (Łotwa), gdzie współpracował z Arrheniusem.,
idee Arrheniusa zostały później udoskonalone, niezależnie, przez Johannesa Brønsteda z Uniwersytetu Kopenhaskiego i Martina Lowry ' ego z Uniwersytetu w Cambridge (Wielka Brytania). Kwasy protonujące są obecnie znane jako kwasy Brønsted.