Hipokrates z Kos (460-377 przed wspólną erą, p. n. e.) jest powszechnie uznawany za ojca nowoczesnej medycyny, która opiera się na obserwacji objawów klinicznych i racjonalnych wnioskach, a nie opiera się na wierzeniach religijnych lub magicznych., Medycyna Hipokratesa była pod wpływem pitagorejskiej teorii, że natura składa się z czterech żywiołów (wody, ziemi, wiatru i ognia), a zatem w analogiczny sposób ciało składało się z czterech płynów lub „humorów” (czarnej żółci, żółtej żółci, flegmy i krwi). Lekarz musiał przywrócić zdrową równowagę tych humorów, ułatwiając uzdrawiającą pracę „dobroczynnej Natury”. Przysięga Hipokratesa zawiera pitagorejskie obowiązki sprawiedliwości, tajemnicy, szacunku dla nauczycieli i solidarności z rówieśnikami., Kliniczne i etyczne podstawy praktyki medycznej, jak również większość terminów klinicznych używanych do dziś mają swoje korzenie w Hipokratesie. Jego wkład w medycynę kliniczną jest ogromny. Asklepiades z Bitynii (124-40 p. n. e.) był pierwszym lekarzem, który założył grecką medycynę w Rzymie. Pod wpływem filozofii Epikurejskiej wyznawał teorię atomową, przypadek i ewolucję i nie akceptował teorii „dobroczynnej Natury”. Zasugerował, że ciało ludzkie składa się z cząsteczek i pustych przestrzeni, a choroby są spowodowane zmianą formy lub położenia cząsteczek pacjenta., Asklepiades preferował naturalistyczne metody terapeutyczne, takie jak zdrowa dieta, masaż i ćwiczenia fizyczne. Przede wszystkim wprowadził do praktyki medycznej przyjazne, sympatyczne, przyjemne i bezbolesne traktowanie pacjentów, pod wpływem nauk Epikura o przyjemności i przyjaźni. Był pierwszym, który dokonał bardzo ważnego podziału chorób na ostre i przewlekłe oraz wykonania planowej, nieagresywnej tracheotomii. Jako założyciel Szkoły Metodystycznej, Asklepiades był pierwszym znanym lekarzem, który mówił o tym, co jest dziś znane jako medycyna molekularna.