… pojemność czaszki była w dużej mierze badana w tych wczesnych grupach ludzkich, anatomiczne cechy śródczaszkowe i ogólne proporcje mózgu były mniej badane. Rys. 1 pokazuje kilka reprezentatywnych okazów z Azji i Afryki, z ich rekonstrukcjami czaszkowymi i śródczaszkowymi. Pod względem morfologii wewnątrzczaszkowej H., erectus sensu lato wykazuje małą pojemność czaszki (średnia Fi gure rozciągająca się między 800 A 1000 cc), fl at i wąskie obszary czołowe, depresję parasagittal w górnych obszarach ciemieniowych związanych z Keelingiem linii środkowej, maksymalną szerokość śródczaszkową w tylnych płatach skroniowych, wybrzuszenia obszarów potylicznych, płatów móżdżku w tylnej pozycji i ledwo siateczkowate ślady środkowych naczyń oponowych (rys. 2; patrz Weidenreich, 1943; Holloway, 1980, 1981; Grimaud-Herv e, 1997, 2004, 2007; Holloway et al., 2004; Wu i in., 2006; Wu and Schepartz, 2010)., W porównaniu z wcześniejszymi hominidami wykazują one względne poszerzenie skroniowych i dolnych obszarów ciemieniowych (Holloway, 1995; Tobias, 1995; Bruner and Holloway, 2010). W porównaniu z ludźmi o dużych mózgach (tj. współczesnymi ludźmi i neandertalczykami) wykazują one płaty ciemieniowe z fl at-teened, stosunkowo wąskie endokranie, a przede wszystkim stosunkowo wąskie obszary czołowe (Bruner and Holloway, 2010). Niniejsza praca ma na celu przegląd zmienności metrycznej H. erectus paleoneurologicznej, dostarczając ogólnej perspektywy proporcji endokranialnych H. erectus., Tradycyjne łuki i średnice powszechnie stosowane w paleoneurologii będą stosowane na endokastach afrykańskich, chińskich i indonezyjskich okazów przedstawicieli H. ergaster i H. erectus hypodigms, aby oszacować ich zmienność, ujawnić podstawową ogólną strukturę i zweryfikować możliwe różnice geograficzne i wzory, niezależnie od ich interpretacji taksonomicznych. Średnice i łuki zostały zmierzone na 23 endocastach H. erectus (Tabela 1)., Próbki dobierano według stopnia kompletności, starając się zmaksymalizować liczbę dostępnych zmiennych i wiarygodność morfologii śródczaszkowej. Próbka obejmuje okazy z Afryki (N 1⁄4 6), Chin ( N 1⁄4 8) i Indonezji ( N 1⁄4 9). Próbka Afrykańska obejmuje okazy zwykle przypisane do Homo ergaster (KNM-ER 3733, KNM-ER 3833, WT15000) i okazy wykazujące bardziej pochodne znaki, takie jak Daka, Sal e i OH9. Według dostępnych danych, KNM-ER 3733, KNM-ER 3883 i WT15000 (Kenya) wykazują podobną morfologię endokranialną (begin and Walker, 1993)., OH9 (Tanzania) wykazuje cechy morfotypów azjatyckich (Wood, 1994). Endokasty KNM-ER 3733 i KNM-ER 3883 wykazują pojemność czaszki odpowiednio 804 cm3 i 848 cm3, ale obie mają słabą konserwację wewnętrznego stołu kostnego. WT15000 i OH 9 mają pojemność odpowiednio 900 cm3 i 1059 cm3, ale z …