prace przeglądowe
Diagnostyka laboratoryjna limfocytowego zapalenia opon mózgowo-rdzeniowych
Sérgio Monteiro de Almeida; Meri Bordignon Nogueira; Sonia Mara Raboni; Luine Rosele Vidal
Federal University of Paraná; Curitiba, PR, Brazil
adres do korespondencji
streszczenie
zapalenie opon mózgowo-rdzeniowych jest głównym zakaźnym zespołem ośrodkowego układu nerwowego (OUN). Wirusy lub bakterie mogą powodować ostre zapalenie opon mózgowo-rdzeniowych o etiologii zakaźnej., Termin „aseptyczne zapalenie opon mózgowo-rdzeniowych” oznacza kliniczny zespół z przewagą limfocytów w płynie mózgowo-rdzeniowym (CSF), bez wspólnych czynników bakteryjnych zidentyfikowanych w płynie mózgowo-rdzeniowym. Wirusowe zapalenie opon mózgowo-rdzeniowych jest uważane za główną przyczynę zapalenia opon mózgowo-rdzeniowych limfocytów. Istnieją inne etiologie o charakterze zakaźnym. Badanie płynu mózgowo-rdzeniowego jest niezbędne do ustalenia rozpoznania i identyfikacji czynnika etiologicznego limfocytowego zapalenia opon mózgowo-rdzeniowych. Zbadaliśmy charakterystykę płynu mózgowo-rdzeniowego i diagnostykę różnicową głównych typów zapalenia opon mózgowo-rdzeniowych.,
słowa kluczowe: płyn mózgowo-rdzeniowy, limfocytowe zapalenie opon mózgowo-rdzeniowych, wirusowe zapalenie opon mózgowo-rdzeniowych, zapalenie opon mózgowo-rdzeniowych.
zakażenia ośrodkowego układu nerwowego (OUN) klasyfikowane są klasycznie jako zapalenie opon mózgowo-rdzeniowych i zapalenie mózgu . Zapalenie opon mózgowo-rdzeniowych jest najczęstszym zakaźnym zespołem OUN, zdefiniowanym jako zapalenie opon mózgowo-rdzeniowych. Objawy kliniczne to gorączka, złe samopoczucie, wymioty, aw niektórych przypadkach wysypki wybroczynowe., Objawy podrażnienia opon mózgowo-rdzeniowych obejmują sztywność szyi, objaw Kerniga (przegięcie kolana, gdy kończyna jest umieszczona w pewnym stopniu względnego przegięcia do tułowia) i objaw Brudzińskiego (mimowolne przegięcie kończyny po przegięciu głowy). Objawy te są słabo wyczuwalne u dorosłych. W jednym badaniu z udziałem dorosłych, zarówno objawy Kerniga, jak i Brudzińskiego miały czułość tylko 5% , podczas gdy czułość sztywności karku wynosiła 30%. Niespecyficzny charakter objawów i objawów klinicznych oznacza, że często nadmiernie traktujemy i patrzymy na inne badania, aby potwierdzić diagnozę .,
objawy podrażnienia opon mózgowo-rdzeniowych są rzadkie u młodszych dzieci. Małe dzieci mogą występować inne objawy, takie jak niezdolność do karmienia, wymioty, senność, drgawki i wybrzuszenie ciemiączka. Tabela 1 przedstawia klasyfikację zapalenia opon mózgowo-rdzeniowych według czasu trwania.
zapalenie mózgu obejmuje kliniczne objawy zajęcia miąższu mózgu, gorączkę, przewlekły ból głowy, zmianę świadomości, po których mogą wystąpić ogniskowe sygnały neurologiczne lub napady padaczkowe o niedawnym wystąpieniu., Zapalenie opon mózgowo-rdzeniowych występuje, gdy zapalenie opon mózgowo-rdzeniowych następuje zaangażowanie miąższu mózgu.
ostre zapalenie opon mózgowo-rdzeniowych o etiologii zakaźnej jest wirusowe lub bakteryjne. Od pierwszego miesiąca życia bakterie H. influenzae, N. meningitidis i S. pneumoniae są odpowiedzialne za 70 do 90% przypadków ostrego bakteryjnego zapalenia opon mózgowo-rdzeniowych we wszystkich regionach świata . Zakażenia H. influenzae zostały znacznie zmniejszone z powodu systematycznego szczepienia. Metody stosowane w diagnostyce etiologicznej ostrego bakteryjnego zapalenia opon mózgowo-rdzeniowych przedstawiono w tabeli 2 .,
przewlekłe zapalenie opon mózgowo-rdzeniowych o przyczynach zakaźnych jest spowodowane między innymi gruźlicą, kiłą, grzybami (głównie Cryptococcus neoformans), torbielowatością i histoplazmozą .
aseptyczne oznacza, według słownika Oksfordzkiego, wolne od gnicia lub zatrucia krwi i braku patogennych zarazków. Określenie „aseptyczne zapalenie opon mózgowo-rdzeniowych” jest związane z klinicznym zespołem zapalenia opon mózgowo-rdzeniowych, z przewagą limfocytów w płynie mózgowo-rdzeniowym (CSF) i brakiem wspólnych czynników bakteryjnych w płynie mózgowo-rdzeniowym., Brak oznak zaangażowania miąższu mózgu jest niejawny (zapalenie mózgu). Wielu autorów uważa termin aseptyczne zapalenie opon mózgowo-rdzeniowych za synonim wirusowego zapalenia opon mózgowo-rdzeniowych, chociaż bardziej odpowiednie byłoby zapalenie opon mózgowo-rdzeniowych limfocytów. Chociaż wirusowe zapalenie opon mózgowo-rdzeniowych jest główną przyczyną wzrostu liczby limfocytów w płynie mózgowo-rdzeniowym, istnieją inne etiologie o charakterze zakaźnym (Tabela 3).
Diagnostyka Limfocytowego zapalenia opon mózgowo-rdzeniowych
gdy istnieje kliniczne podejrzenie zapalenia opon mózgowo-rdzeniowych, analiza płynu mózgowo-rdzeniowego jest obowiązkowa., Badanie płynu mózgowo-rdzeniowego jest niezbędne do ustalenia diagnozy i identyfikacji czynnika etiologicznego. Charakterystyka głównych typów zapalenia opon mózgowo-rdzeniowych w płynie mózgowo-rdzeniowym przedstawiono w tabeli 4 .
Nakłucie cysternowe, na poziomie cystern magna, ma obecnie ograniczone wskazania . Jedynym bezwzględnym wskazaniem do nakłucia pęcherza moczowego jest nadciśnienie śródczaszkowe lub zakażenie skórne/naskórkowe w okolicy lędźwiowej., Nakłucie lędźwiowe musi być wykonane, gdy istnieje podejrzenie procesu rdzeniowego; w takich przypadkach, jeśli nakłucie jest wykonywane na poziomie podokciptalnym, CSF może pozostać bez zmian. Inną lokalizacją pobierania płynu mózgowo-rdzeniowego jest komorowy. Nakłucie komorowe jest zawsze zabiegiem neurochirurgicznym; nie jest to miejsce wyboru do pobierania płynu mózgowo-rdzeniowego. Przeprowadza się go głównie u dzieci z otwartą ciemiączką, u pacjentów neurochirurgicznych lub u osób z problemami przetoki komorowej .
najlepszym testem do odróżnienia bakteryjnego od wirusowego zapalenia opon mózgowo-rdzeniowych jest test mleczanu CSF., Poziomy mleczanów są szczególnie ważne, gdy barwienie gramowe płynu mózgowo-rdzeniowego jest ujemne i dominują komórki polimorfonuklearne (PMN), z niską glukozą w płynie mózgowo-rdzeniowym . Stężenie mleczanów w płynie mózgowo-rdzeniowym powyżej 3, 5 mmol / L jest charakterystyczne dla ostrego bakteryjnego zapalenia opon mózgowo-rdzeniowych. Ponieważ stężenie mleczanów w płynie mózgowo-rdzeniowym jest niezależne od stężenia w surowicy, nie ma konieczności pobierania dopasowanej surowicy. Stężenie mleczanów w płynie mózgowo-rdzeniowym jest również przydatne w diagnostyce pooperacyjnego ostrego bakteryjnego zapalenia opon mózgowo-rdzeniowych, gdy nie występuje specyficzny wzrost komórek i białek .,
powtarzanie nakłucia lędźwiowego jest zalecane u pacjentów z gorączką i przewlekłym bólem głowy, który nie ustępuje po kilku dniach, u pacjentów z przewagą leukocytów polimorfonuklearnych lub z niską zawartością glukozy w płynie mózgowo-rdzeniowym, lub w przypadku wątpliwości we wstępnej diagnozie. Ponieważ badania biologii molekularnej płynu mózgowo-rdzeniowego w dalszym ciągu ulegają poprawie, a nowe techniki diagnostyczne stają się łatwiej dostępne, czynniki etiologiczne wirusowego zapalenia opon mózgowo-rdzeniowych będą częściej identyfikowane .,
przewaga PMN (50%) może wystąpić w ciągu pierwszych sześciu godzin od wystąpienia wirusowego zapalenia opon mózgowo-rdzeniowych; po tym czasie następuje zmiana właściwości płynu mózgowo-rdzeniowego na typowy wzór wirusowego zapalenia opon mózgowo-rdzeniowych .
ilość pobranego płynu mózgowo-rdzeniowego
aby określić ilość płynu mózgowo-rdzeniowego, który ma zostać pobrany, należy wziąć pod uwagę wymagane analizy płynu mózgowo-rdzeniowego (Tabela 5). Zazwyczaj do celów diagnostycznych pobiera się od 10 do 15 mL płynu mózgowo-rdzeniowego; Wytwarza się 500 mL płynu mózgowo-rdzeniowego (0,4 mL/min) na dobę. Średni czas całkowitego odnowienia płynu mózgowo-rdzeniowego wynosi od czterech do czterech godzin., Usunięte 10 do 15 mL zostanie odnowione w ciągu około 30 minut.
aby szukać prątków kwasoodpornych (BAAR), grzybów lub komórek nowotworowych, do każdej analizy niezbędne jest 5 mL. Ponadto więcej niż trzy seryjne nakłucia CSF zwiększają czułość takich próbek.
całkowitą liczbę komórek płynu mózgowo-rdzeniowego należy przeanalizować jak najszybciej, w ciągu co najmniej dwóch godzin po nakłuciu lędźwiowym. Zniszczenie komórek, wytrącanie i tworzenie fibryny zaczynają się natychmiast. Mogą one znacząco wpływać na liczbę komórek., Jeśli płyn mózgowo-rdzeniowy nie zostanie natychmiast poddany analizie, próbkę należy przechowywać w lodówce . Prawie 40% WBC jest poddawanych Sderoizacji po dwóch godzinach w temperaturze pokojowej, a w temperaturze 4ºC 15% ulega zniszczeniu. Godzinę po pobraniu następuje zmniejszenie początkowej liczby neutrofili o 32%, a po dwóch godzinach traci się 50%. Nie ma znaczącego zmniejszenia liczby limfocytów lub monocytów do trzech godzin po pobraniu.
prawidłowa liczba WBC w płynie mózgowo-rdzeniowym u dorosłych waha się od 0 do 3 komórek/mm3, lub według niektórych autorów maksymalnie 5 komórek / mm3 ., U dzieci w wieku poniżej jednego roku wartość ta waha się od 0 do 30 komórek/mm3; jednak nie ma absolutnej zgody co do wartości prawidłowych komórek CSF u dzieci . Normalny płyn mózgowo-rdzeniowy zawiera niewielką liczbę limfocytów i monocytów. Wartości odniesienia podano w tabeli 6. Limfocyty obecne w płynie mózgowo-rdzeniowym są podobne do tych we krwi obwodowej. Dominują małe limfocyty, a 75-95% to limfocyty T.,
limfocytowe zapalenie opon mózgowo-rdzeniowych o etiologii zakaźnej
wirusowe zapalenie opon mózgowo-rdzeniowych
wirusowe zapalenie opon mózgowo-rdzeniowych jest chorobą na całym świecie, która może mieć charakter sporadyczny lub epidemiczny. Pomimo niskiej śmiertelności, może być wysoka zachorowalność . Główne wirusy powodujące zapalenie opon mózgowo-rdzeniowych podano w tabeli 7.
enterowirusy bez polio są odpowiedzialne za większość przypadków wirusowego zapalenia opon mózgowo-rdzeniowych (50% do 80%), szczególnie latem., W obrębie grupy enterowirusów istnieje ważny dalszy podział na rodzinę Pikornaviridae: Echowirusy, Poliowirusy i Koksackiewirusy z grup A i B 1,2. Enterowirusy o numerach 70 i 71 wykazują silny neurotropizm, który jest związany z zapaleniem opon mózgowo-rdzeniowych, paralitycznymi zespołami polio-podobnymi, zespołem Guillain Barré, podobnie jak z zapaleniem opon mózgowo-rdzeniowych. Podgrupa wirusa Coxsackie B odpowiada za 60% przypadków zapalenia opon mózgowo-rdzeniowych u dzieci w wieku poniżej trzech lat .
wirusy z rodziny opryszczek odpowiadają łącznie za 4% przypadków zapalenia opon mózgowo-rdzeniowych., Zapalenie opon mózgowo-rdzeniowych częściej jest spowodowane przez HSV-2; HSV – 1, 2 i EBV są związane z nawracającym limfocytowym zapaleniem opon mózgowo-rdzeniowych .
prawie 5% do 10% osób zakażonych wirusem HIV ma zapalenie opon mózgowo-rdzeniowych w każdej fazie zakażenia, jednak częściej występuje w okresie serokonwersji. Test ELISA na obecność przeciwciał anty-HIV w płynie mózgowo-rdzeniowym i w surowicy jest na ogół negatywny w tej fazie. W celu rozpoznania należy obserwować pacjentów z podejrzeniem zapalenia opon mózgowo-rdzeniowych wywołanego przez HIV i powtórzyć test ELISA anty-HIV w surowicy lub określić miano wirusa CSF-HIV.,
choroba przyuszna może być związana z zapaleniem opon mózgowo-rdzeniowych w 10% do 20% przypadków; częściej występuje w miesiącach zimowych, a u mężczyzn w stosunku 3/1.
badanie laboratoryjne limfocytowego zapalenia opon mózgowo-rdzeniowych przedstawiono w tabeli 8. Laboratoryjnymi technikami zatrzymywania wirusa są: izolacja wirusa w hodowli komórkowej (wykonywana w laboratoriach referencyjnych)oraz wykrywanie genomu wirusa przy użyciu RT-PCR lub PCR.,
specyficzne wykrywanie przeciwciał przeciwwirusowych, które może być przydatne, jest na ogół stopniowo zastępowane przez molekularne techniki amplifikacji genomu (RT-PCR / PCR). Inne materiały kliniczne, takie jak kał, mocz i krew, mogą być analizowane w połączeniu z CSF. Jednak pozytywna reakcja nie potwierdza zakażenia OUN .
opryszczkowe zapalenie mózgu, wraz z zakażeniem HSV-1, diagnostycznie różni się od zapalenia opon mózgowo-rdzeniowych. W 97% przypadków CSF ulega zmianie. Nie ma jednak zmian patognomonicznych., Występuje wzrost WBC z 5 do 500 komórek / mm3, z przewagą limfocytów, umiarkowanym wzrostem całkowitego białka w płynie mózgowo-rdzeniowym i prawidłową lub nieznacznie zmniejszoną glukozą . Obecność czerwonych krwinek, przy braku pourazowego nakłucia lędźwiowego, występuje w 40% przypadków, a KSANTOCHROMOWE CSF występuje w 11% przypadków. Te dwie cechy CSF pomagają odróżnić diagnozę od innych rodzajów zapalenia mózgu . Wzrost poziomu IgG występuje po drugim tygodniu choroby. Specyficzne stężenia CSF anty-HSV IgG są podwyższone i odpowiadają zwiększeniu stężenia w surowicy., Mogą one pozostać wysokie trzy miesiące do trzech lat po ostrej choroby . U większości pacjentów wcześniej pojawiły się przeciwciała w surowicy przeciwko HSV, dlatego testy serologiczne nie mają wartości diagnostycznej. Czterokrotny wzrost poziomu przeciwciał w surowicy nie oznacza wrażliwości ani swoistości. Istnieje dooponowa synteza przeciwciał anty-HSV przeciwko HSV; czterokrotny wzrost tych przeciwciał lub wzrost stosunku przeciwciał anty-HSV w płynie mózgowo-rdzeniowym/surowicy mają wartość diagnostyczną; jednak wzrost ten następuje powoli i jest stosowany jako potwierdzenie diagnostyczne retrospektywnie ., Wykrywanie swoistych przeciwciał anty-HSV można obliczyć poprzez zależność (wskaźnik przeciwciał – AI) pomiędzy współczynnikami CSF/surowicy dla swoistych przeciwciał (Q spec) i ilorazem IgG (Q IgG), AI = Q spec/Q IgG. Wartości większe niż 1,5 wskazują na lokalną syntezę swoistych przeciwciał . Reakcja łańcuchowa polimerazy (PCR) w płynie mózgowo-rdzeniowym, w celu wzmocnienia dna HSV, jest metodą z wyboru w diagnostyce HSV . PCR jest dodatni 24 do 48 godzin po rozpoczęciu objawów neurologicznych i pozostaje dodatni w ciągu dwóch do pięciu dni po rozpoczęciu leczenia lekami przeciwwirusowymi.,
czułość reakcji PCR zależy od szeregu czynników. Czułość PCR dla HSV wynosi 94%, swoistość wynosi 98%, dodatnia wartość predykcyjna wynosi 95%, a ujemna wartość predykcyjna wynosi 98%.
istnieje związek między wykryciem wirusa przez PCR w płynie mózgowo-rdzeniowym a pojawieniem się objawów neurologicznych. Najwyższy dodatni wynik PCR dla enterovrrus występuje między 3 a 14 dniem .
nerwica
CSF VDRL jest złotym standardem w diagnostyce nerwicy; ma czułość od 30% do 70% ., Fałszywie dodatnie wyniki są opisane tylko w przypadkach urazowego nakłucia lędźwiowego. Dodatnia VDRL w płynie mózgowo-rdzeniowym określa diagnozę, jednak jeśli jest ujemna, VDRL w płynie mózgowo-rdzeniowym nie wyklucza rozpoznania. CSF FTA-ABS jest w 100% dodatni w przypadkach kiły nerwicowej i ujemny w 100% przypadków bez kiły; 23% przypadków z kiłą układową jest dodatni. Odsetek wyników fałszywie dodatnich jest tak wysoki jak w surowicy FTA-ABS . Czułość CSF FTA ABS wynosi 100%, a swoistość waha się od 39% do 89% .,
należy podejrzewać inne przyczyny limfocytowego zapalenia opon mózgowo-rdzeniowych, w zależności od regionu pochodzenia pacjenta lub jego stanu immunologicznego .
limfocytowe zapalenie opon mózgowo-rdzeniowych o etiologii niezakaźnej
chemiczne zapalenie opon mózgowo-rdzeniowych
niektóre leki dooponowe, takie jak antybiotyki, w tym metroteksat, środki znieczulające, aracytyna, baklofen, kortykoidy lub chemikalia kontrastowe, mogą powodować chemiczne zapalenie opon mózgowo-rdzeniowych. Obecność krwi w płynie mózgowo-rdzeniowym z powodu krwotoku podpajęczynówkowego może również powodować wzrost komórek CSF i niski poziom glukozy. W normalnym płynie mózgowo-rdzeniowym nie występują krwinki czerwone., Gdy w płynie mózgowo-rdzeniowym znajdują się krwinki czerwone, ważne jest oddzielenie krwotoku podpajęczynówkowego od urazowego nakłucia lędźwiowego(Tabela 10).
makrofagi z czerwonymi krwinkami we wnętrzu nie mają wartości odróżniającej HAS od pourazowego nakłucia lędźwiowego, ponieważ makrofagi utrzymują się z aktywnością fagocytarną in vitro ponad sześć godzin. Crenate czerwone krwinki również nie są ważne w diagnostyce różnicowej. Pierwsze trzy kryteria zapewniają rozpoznanie różnicowe w prawie 80% przypadków., Płyn mózgowo-rdzeniowy z urazowym nakłuciem powoduje wzrost komórek i białek z powodu wycieku tych pierwiastków z krwi. Korekcję całkowitej liczby komórek CSF przeprowadza się w następujący sposób:
praktycznie uważa się, że każde 700 do 1000 krwinek czerwonych/mm3 zwiększa 1 komórkę/mm3 w płynie mózgowo-rdzeniowym i 1 mg / dL całkowitego białka CSF. Korekta ta jest ważna tylko w przypadku urazowego nakłucia lędźwiowego; w przypadku HSA występuje wzrost całkowitej liczby komórek CSF z powodu chemicznego zapalenia opon mózgowo-rdzeniowych spowodowanego obecnością krwi w przestrzeni podpajęczynówkowej.,
lecznicze zapalenie opon mózgowo-rdzeniowych
ogólnoustrojowe stosowanie niektórych leków, takich jak niesteroidowe leki przeciwzapalne, antybiotyki z sulfonamidy, immunoglobuliny dożylne, izoniazyd i MUROMONAB-CD3, może powodować zwiększenie WBC w płynie mózgowo-rdzeniowym, z przewagą limfocytów .
rakotwórcze zapalenie opon mózgowo-rdzeniowych
hipoteza zajęcia OUN przez nowotwory złośliwe musi być zbadana u pacjenta ze znanymi nowotworami złośliwymi i objawami neurologicznymi. Komórki nowotworowe z różnych nowotworów, przerzutowych lub pierwotnych, można wykryć w płynie mózgowo-rdzeniowym., Każdy rodzaj nowotworu może rozprzestrzeniać się na leptomeninges. Rozpowszechnienie to występuje częściej w ostrych chorobach hematologicznych, takich jak białaczka i chłoniaki. Wśród guzów litych rozpowszechnienie jest częstsze w przypadku czerniaka i raka piersi lub płuc. Wśród guzów pierwotnych OUN, komórki nowotworowe są częściej spotykane w CSF w glejakach i rdzeniakach, ze względu na ich większą częstość występowania i tendencję do rozprzestrzeniania się w przestrzeni podpajęczynówkowej. Częstość występowania pierwotnych chłoniaków OUN zwiększa się z czasem i jest szczególnie wysoka u pacjentów ze zmianami odporności komórkowej, takich jak HIV .,
wskaźnik dodatniej wykrywalności komórek nowotworowych w płynie mózgowo-rdzeniowym jest różny w literaturze, ale wynosi około 24% i zakłada się, że zależy od kilku czynników, takich jak potwierdzenie histologiczne, lokalizacja pobierania płynu mózgowo-rdzeniowego i metodologia przetwarzania płynu mózgowo-rdzeniowego . Czułość wykrywania komórek nowotworowych w płynie mózgowo-rdzeniowym zmienia się w zależności od rodzaju nowotworu i położenia anatomicznego, a także z zajęciem opon mózgowo-rdzeniowych i jego rozszerzeniem oraz liczby komórek nowotworowych w płynie mózgowo-rdzeniowym ., Pierwotne guzy mózgu, które złuszczały komórki do płynu mózgowo-rdzeniowego, znajdowały się w sąsiedztwie Komory. Natomiast komórki guzów głęboko zlokalizowanych w miąższu mózgu są trudniejsze do znalezienia w płynie mózgowo-rdzeniowym .
w konkretnym przypadku chłoniaków niektóre markery mogą pomóc odróżnić wzrost całkowitej liczby komórek od reakcji zapalnej lub nacieku OUN. Na przykład interleukina-10 (IL-10), czynnik wzrostu i różnicowania komórek B, jest normalnie niewykrywalna w płynie mózgowo-rdzeniowym. Układowe komórki chłoniaka wytwarzają IL-10., Podwyższony poziom interleukiny-6 (IL-6), cytokiny zapalnej wytwarzanej przez limfocyty B I T, stwierdzono w zakaźnych i niezakaźnych chorobach zapalnych. Podwyższone stężenie IL-10 przy stosunku IL-10 do IL-6 większym niż 1,0 jest silnym wskaźnikiem obecności komórek chłoniaka w płynie mózgowo-rdzeniowym. Alternatywnie, stosunek IL-10 do IL-6 mniejszy niż 1,0 jest charakterystyczny dla zakaźnych lub niezakaźnych, nieswoistych zaburzeń zapalnych .
metody o większej czułości i swoistości niż morfologia komórkowa są niezbędne do prawidłowej identyfikacji komórek nowotworowych w płynie mózgowo-rdzeniowym., Chociaż cytologia płynu mózgowo-rdzeniowego jest przydatna, komórki nowotworowe nie są wykrywane u aż jednej trzeciej pacjentów, u których istnieją istotne kliniczne lub radiologiczne dowody na nowotworowe zapalenie opon mózgowo-rdzeniowych. Testowane są nowe procedury, które mogą wzmocnić wczesną identyfikację komórek nowotworowych w płynie mózgowo-rdzeniowym. Obecnie diagnoza jest zazwyczaj po wystąpieniu objawów neurologicznych i zwiastuje szybko śmiertelny przebieg dla większości pacjentów. Techniki immunocytochemiczne, immunofenotypowanie i biochemiczne lub immunologiczne markery mogą pomóc w tej diagnozie ., Analiza charakterystyk biochemicznych i komórkowych CSF, choć nie jest specyficzna w diagnostyce złośliwego zaangażowania OUN, jest ważna i może pomóc w diagnostyce nowotworów OUN, jeśli są związane z innymi cechami klinicznymi lub biomarkerami.
3. Quagliarello V. J., Scheld W. M. leczenie bakteryjnego zapalenia opon mózgowo-rdzeniowych. N Engl J Med 1997; 336: 708-16.
4. Schlech W. F. epidemiologia bakteryjnego zapalenia opon mózgowo-rdzeniowych. Antibiot Chemother 1992; 45: 5-17.
7. Almeida S. M., Reis Filho J. B., Stowarzyszenie tradycyjnych metod bakteriologicznych i imunologicznych bez etiologicznej diagnozy ostrego bakteryjnego zapalenia opon mózgowych. Archiwa Neuro-psychiatrii 1994; 52 (Suppl.):048.
12. Zunt J. R., Marra V. Cerebrospinal fluid testing for the diagnosis of Central Nervous System Infection. Neurologic Clinic 1999;17: 675-90.
13. Coyle P. K. Overview of acute and chronic meningitis. Klinika neurologiczna 1999; 17(4):711-36.
14. Fishman R. A. Cerebrospinal Fluid in Diseases of the Nervous System. Philadelphia, Saunders, 1992; 431p.
16. Addy D. P. When not to do lumbar puncture., Arch Dis Child 1987; 62: 873-5.
17. Clough C., Pearce J. M. S. punkcja lędźwiowa. Br Med J 1980; 2:297-300.
18. Cutler R. W. P., Spertell R. B. cerebrospinal fluid: a selective review. Ann Neurol 1982; 11:1-10.
19. American Academy of Neurology. Sprawozdanie Podkomitetu ds. norm jakości. Parametry treningu: punkcja lędźwiowa. Neurology 2005; 65: 510-12.
22. Cunha B. A. przydatność stężenia kwasu mlekowego w płynie mózgowo-rdzeniowym w zakażeniach ośrodkowego układu nerwowego ze zmniejszoną zawartością glukozy w płynie mózgowo-rdzeniowym. Clin Infect Dis 2004; 38:1260-61
29. Carraccio C., Blotny K., Fisher N. C., Analiza płynu mózgowo-rdzeniowego u dzieci z chorobami ośrodkowego układu nerwowego. Pediatria 1995; 96: 48-51.
32. Matthews P. M., Arnold L. D. Badania diagnostyczne w neurologii. Nowy Jork, Churchill Livingstone, 1991. 3-38p.
33. Tyler K. L. O opryszczkowym zapaleniu mózgu. Rev Neurol Dis 2004;1:169-78.
36. Whitley R. J., Tilles J., et al. Opryszczkowe zapalenie mózgu: ocena kliniczna. JAMA 1982; 247: 317-20.
39. Monteyne P., Albert F., Weissbrich B., et al., Wykrywanie wewnątrzkomórkowej syntezy przeciwciał anty-Herpes simplex IgG: porównanie technik immunoblottingu za pośrednictwem antygenu z obliczeniami wskaźnika przeciwciał. J Med Virol 1997;53: 324-31.
40. Reiber H., Lange P. Quantification of virus-specific niweczniki in cerebrospinal fluid and surowica: sensitive and specific detection of niwecznik synteza w mózg. Clin Chem 1991; 7:1153-60.
42. Anderson N. E., Powell K. F., Croxson M. C. A polymerase chain reaction assay of cerebrospinal fluid in patients with suspeed herpes simples encephalitis., J Neurol Neurosurg Psych 1993;56: 520-5.
43. Domingues R. B., Tsanaclis A. M. C., Pannuti C. S., et al. Ocena zakresu prezentacji klinicznych opryszczkowego zapalenia mózgu za pomocą testu nreakcyjnego łańcucha polimerazy próbek płynu mózgowo-rdzeniowego. Clin Infect Dis 1997; 25: 86-91.
44. Cinque P., Cleator G. M., Weber T. i in. Rola badań laboratoryjnych w diagnostyce i leczeniu pacjentów z podejrzeniem opryszczkowego zapalenia mózgu: raport konsensusu. J Neurol Neurosurg Psychiatry 1996;61: 339-45.
45. Lakeman F. D., Whitley R. J.,, NIAID Collaborative Antiviral Study Group. Diagnostyka opryszczkowego zapalenia mózgu: zastosowanie reakcji łańcuchowej polimerazy do płynu mózgowo-rdzeniowego u pacjentów z biopsją mózgu i korelacja z chorobą. J. Dis 1995; 171: 857-63.
46. Monteyne P., Laterre E. C., Sindic CJ M. Encephalitis in immunocompetent patients due to herpes simplex virus type 1 or 2: determination by polymerase chain reaction and detection of intrathecal virus-specific oligoclonal niweczniki. Acta Neurol Belg 1997;97: 233-9.
48. Wildemann B., Ehrhart K., Storch-Hagenlocher B., et al., Ilość DNA wirusa opryszczki pospolitej typu 1 w komórkach płynu mózgowo-rdzeniowego pacjentów z zapaleniem mózgu wirusem opryszczki pospolitej. Neurology 1997;48: 1341-6.
49. Davies NW, Brown LJ, Gonde J, et al. Czynniki wpływające na wykrywanie wirusów PCR w płynie mózgowo-rdzeniowym u pacjentów z podejrzeniem zakażenia OUN. J Neurol Neurosurg 2005; 76 (1): 82-7.
50. Hart G. testy kiły w diagnostycznym i terapeutycznym podejmowaniu decyzji. Ann Intern Med 1986; 104: 368-76.
51. Jaffe H. W., Larsen A. S., Peters M., et al. Testy na obecność przeciwciał treponemalnych w płynie mózgowo-rdzeniowym. Arch Intern Med 1978; 138: 252-5.,
57. De Luca A., Antinori A., Cingolani A., et al. Ocena płynu mózgowo-rdzeniowego EBV-DNA i IL-10 jako markerów do diagnostyki in vivo pierwotnego chłoniaka ośrodkowego układu nerwowego związanego z AIDS. British J. 1995; 90: 844-9.
63. Cytologia płynu mózgowo-rdzeniowego. Am J Med Technol 1982; 48: 829-31.
64. Watson C. W., Hajdu S. I. cytologia pierwotnego nowotworu ośrodkowego układu nerwowego. Acta Cytol 1977; 21:40-7.
66. Kline T. S., Speigel I. J., Tinsley M. komórki nowotworowe w płynie mózgowo-rdzeniowym. Rak 1962; 15: 679-84.
67. Van Oostenbrugge R. J.,, Twijnstra A. Przedstawienie cech i wartości procedur diagnostycznych w przerzutach leptomeninowych. Neurology 1999; 53: 382-5.
68. Bigner S. H., Johnston W. W. cytopathology of cerebrospinal fluid II. Metastatic cancer, meningeal carcimatosis and primary central nervous system neoplasm. Acta Cytol 1981; 25:461-79.
69. Faller D. V., Mentzer S. J., Perrine S. P. Induction of the Epstein-Barr virus tymidine kinase gene with contract nucleoside antivirals as a therapeutic strategy for Epstein-Barr virus associated malignancies. Current Opin Oncol 2001; 13: 360-7.
71., Dillmann E., López-Karpovitch X., Alvarez-Hernández X., et al. Ferrytyna i hemopatie złośliwe. I. Ferrytyna w płynie mózgowo-rdzeniowym jako wskaźnik zaangażowania ośrodkowego układu nerwowego w białaczkę. Rev Invest Clin 1982; 34: 95-8.
74. Hug A., Storch-Hagenlocher B., Haas J., et al. Jednokomórkowa analiza PCR regionu CDR3 o ciężkim łańcuchu immunoglobulin w diagnostyce leptomeningorozwoju nowotworów limfocytów B przy użyciu standardowych cytospin płynu mózgowo-rdzeniowego. J Neurol Sc 2004; 219: 83-8.