większość Amerykanów, którzy są obecnie w ich 20-tych i 30-tych spędził znaczną ilość czasu w 5-tej lub 6-tej klasie domu spędzając czas z policjantem, wymyślanie scenariuszy, w których ktoś może zaoferować nam narkotyki lub alkohol, i burzy mózgów sposobów, aby je odrzucić.
„Hej, dzieciaku, chcesz zapalić trochę cracku za tym drzewem?”oficer zapytałby.
„nie, mam trening koszykówki”, my studenci odpowiadalibyśmy unisonem.
Edukacja w zakresie odporności na narkotyki i alkohol, czyli D. A. R. E.,, został wprowadzony do klas szkoły podstawowej w 1983 r., choć nie jest już tak rozpowszechniony jak kiedyś, nadal jest częścią programu nauczania w wielu okręgach szkolnych. Ale czy to działa? Czy my, absolwenci Programu D. A. R. E., skończyłyśmy mówiąc ” nie ” narkotykom?
nie.
D. A. R. E. był (i jest) całkowicie nieskuteczny w zapobieganiu zażywaniu narkotyków. Liczby świadczące o tym zaczęły się toczyć w 1992 roku, kiedy badanie przeprowadzone na Indiana University wykazało, że absolwenci D. A. R. E., program później miał znacznie wyższe wskaźniki halucynogennego zażywania narkotyków niż te, które nie były narażone na program. (Może nie powinni mówić piątoklasistom, że halucynogeny istnieją.)
Program nie działa, a w rzeczywistości przynosi efekt odwrotny do zamierzonego, co prowadzi do większego zażywania narkotyków wśród uczniów szkół średnich, którzy przez niego przeszli, w porównaniu do uczniów, którzy tego nie zrobili. Z powodu tych badań, D. A. R. E. stracił fundusze federalne w 1998 roku.,
przyczyny niepowodzenia D. A. R. E. są podsumowane słowami psychologa Williama Colsona, który w 1998 r.twierdził, że D. A. R. E. zwiększyła świadomość narkotykową, tak że „wraz z wiekiem stają się bardzo ciekawi tych leków, których dowiedzieli się od policjantów.”
pomimo tego, że samo mówienie” nie „najwyraźniej sprawia, że wiele dzieci potajemnie myśli” tak”, D. A. R. E. nigdy nie zostało całkowicie wycofane., W latach 90. krajowi przywódcy programu opierali się odkryciom naukowym, a w niektórych przypadkach nawet próbowali przekupić czasopisma naukowe, aby ich nie publikować. Liderzy programu powiedzieli prasie, że silne poparcie społeczne dla D. A. R. E. było lepszym wskaźnikiem sukcesu niż jakiekolwiek twarde liczby. Twierdzą również, że program poprawia relacje między młodzieżą a organami ścigania.
jest jedna rzecz, którą program D. A. R. E. zdecydowanie zrobił dobrze: wszyscy mamy dużo zużycia tych koszulek. Ale z drugiej strony, kto wie, jaki wpływ psychologiczny miał ten czerwono-czarny styl graffiti.,
Natalie Wolchover na Twitterze @nattyover. Śledź małe tajemnice życia na Twitterze @ llmysteries, a następnie dołącz do nas na Facebook.