zmotoryzowane taksówki zaczęły pojawiać się na ulicach dużych miast od początku XX wieku. szczególnie w Chicago, gdzie liczne linie kolejowe miały terminale, istniało znaczne zapotrzebowanie na transport z szoferem na żądanie. Hotele, Domy towarowe i budynki biurowe przyjęły udogodnienie, ale często ograniczały dostęp do swoich obiektów do jednej firmy taksówkowej. Łapówki były powszechne, a system faworyzował większych operatorów, którzy mieli środki finansowe, aby „grać w grę”.,

do 1920 roku w Chicago działały dwie dominujące firmy taksówkarskie: Yellow Cab i Checker Taxi. Firma Yellow Cab Company została założona w 1910 roku przez Johna Hertza, który następnie założył własną firmę produkującą kabiny w 1917 roku. Checker Taxi nie posiadała własnej firmy produkującej kabiny, ale głównie używała kabin Mogul, produkowanych przez Commonwealth.

Morris Markin, Sukiennik z Chicago w stanie Illinois, stał się właścicielem „Markin Automobile Body”, producenta nadwozi samochodowych z siedzibą w Joliet w stanie Illinois, po niewywiązaniu się przez właściciela z osobistej pożyczki w wysokości 15 000 USD., Zakład produkował nadwozia dla Commonwealth Motors, które sprzedawały Pojazdy firmom taksówkowym pod nazwą handlową „Mogul”.

1922 Model H-2 taxicab

Commonwealth Motors był na skraju bankructwa, ale miał zamówienie od Checker Taxi (prywatnej firmy taksówkowej George Hilsky w Chicago i Nowym Jorku, która nie miała powiązania z Markin w tym czasie)., Markin nabył Commonwealth Motors poprzez zamianę akcji i połączył ją z Markin Automobile Body, tworząc Checker Cab Manufacturing w celu wywiązania się z zobowiązań umownych.

Checker cabs były produkowane w Joliet przez dwa lata, następnie produkcję przeniesiono do Kalamazoo w stanie Michigan. Solidne taksówki Checker zyskał akceptację i lojalnych naśladowców Checker Taxi operatorów w Chicago.

Markin zaczął wykupywać licencje taksówkarzy w 1924 roku, uzyskując pełną kontrolę nad firmą w 1937 roku., Markin postępował zgodnie z planem biznesowym Hertza, otwierając kierowcom drzwi do taryf i wyposażając każdego kierowcę w mundur. Checker stał się pierwszą firmą taksówkarską, która zatrudniła afroamerykańskich kierowców i pierwszą, która wymagała, aby kierowcy odbierali wszystkie taryfy, nie tylko Europejsko-Amerykańskie.

rywalizacja o bilety w Chicago była zacięta w latach 20., a kierowcy zaczęli się kłócić między taryfami. Walki pomiędzy dwoma firmami taksówkowymi nasiliły się do punktu, w którym dom Markina został podpalony, co skłoniło Markina do przeniesienia produkcji Checker Cab do Michigan.,

Hertz sprzedał udziały w swojej firmie Yellow Cab firmie Parmelee Transportation Company, ale w 1929 roku, po podejrzanym pożarze w jego stajni, który zabił jego cenne konie wyścigowe, Hertz sprzedał pozostałe udziały w Yellow Cab Markinowi, który następnie nabył kolejną jedną trzecią firmy od Parmelee, przejmując w ten sposób kontrolę zarówno nad Parmelee, jak i Yellow Cab. W 1940 roku Parmelee (wraz z Yellow i Checker Cab) stała się największą firmą kabinową w Stanach Zjednoczonych.,

przed sprzedażą Yellow Cab company, Hertz sprzedał w 1925 roku swoje przedsiębiorstwo produkujące taksówki, ciężarówki i autokary General Motors. GM chciał sprzedać część przejętego biznesu i złożył ofertę Markinowi, ale Markin odmówił. Zamiast zlikwidować zdolność produkcyjną Yellow Manufacturing, General Motors weszło na rynek taksówek w Nowym Jorku jako Terminal Taxi Cab. General Motors prowadził Yellow Coach jako spółkę zależną do 1943 roku, kiedy to firma została połączona z GMC Truck Division, a produkcja przeniosła się z Chicago do Pontiac w stanie Michigan.,

1933 Model T taxicab

w Nowym Jorku wybuchła druga „wojna taxi”., Aby zakończyć spór, Burmistrz Nowego Jorku Jimmy Walker stworzył New York Taxi Cab Commission (obecnie nazywana New York City Taxi and Limousine Commission), która wydała ograniczoną liczbę zezwoleń dla operatorów taksówek, zwanych medalionami taksówek, i nakazała, aby kabiny miały miejsca dla pięciu pasażerów w tylnej kabinie, co faworyzowało Checkera i kilku innych producentów, którzy budowali samochody, które spełniały ten wymóg. Przez następne trzy dekady Markin był zaangażowany w tworzenie firm ” Checker Taxi „lub” Checker Cab ” w wielu dużych miastach USA.,

w pewnym momencie Markin sprzedał firmę Checker Cab Manufacturing firmie E. L. Cord, ale odkupił ją ponownie w 1936 roku. Markin i Cord byli przyjaciółmi, a po tym jak Cord wykupił zainteresowanie Checkerem, zachował Markina jako szefa firmy. W międzyczasie, duży, ciężki Checker Model T, wprowadzony w 1932 roku, wyposażony był w 8-cylindrowy silnik Lycoming, ten sam, który napędzał Klasyczne Kable w tym czasie. Checker używał 6-cylindrowych silników Lycoming od wprowadzenia Checker Model G w 1927 roku. Wcześniej większość warcabów była napędzana 4-cylindrowymi silnikami Buda.,

1936 model y taxicab

Model Y Z 1935 roku charakteryzował się atrakcyjną stylizacją przedniej części, na którą mógł mieć wpływ Cord 810/812 lub Ford V8 z lat 1933-34. Produkcja modelu Y trwała do 1938 roku. W 1939 roku Checker wprowadził zupełnie nowy model, Model A. od tego czasu wszystkie przyszłe Checkery nosiły oznaczenie „A”, Zwykle z numerem.,

Model A z 1939 roku charakteryzował się wysuwaną częścią dachu z tyłu szklarni, charakterystycznymi stylizowanymi soczewkami reflektorów i nietypowymi, otwartymi przednimi błotnikami. Tylna część dachu może być otwarta, jeśli pasażerowie chcą jeździć na świeżym powietrzu. Otwarte błotniki z przodu odbiegały od stylistyki samochodu, ale ułatwiały naprawę błotników właścicielom flot. Począwszy od 1939 roku, Warcaby były napędzane przez dobrze znany Continental” Red Seal ” rzędowy sześciocylindrowy silnik, aż silnik został wycofany w 1964 roku., Począwszy od lat 50., Checker oferował opcjonalną wersję z zaworem górnym Continental six.

podczas II wojny światowej Checker, podobnie jak inni amerykańscy producenci samochodów, przeszedł na produkcję wojenną, materiał budowlany potrzebny Siłom Zbrojnym USA. Po wojnie Samochody Checker, choć mechanicznie podobne do przedwojennych modeli, były stylizowane jak wiele sedanów z końca lat 40. Nowy model, wprowadzony w 1947 roku, miał 127-calowy (3226 mm) Rozstaw osi i cechował się konstrukcją nadwozia. Ten podstawowy projekt był kontynuowany w produkcji do 1956 roku., id=”a08bb7d724″>

1950 Model A4 taksówka

1958 model A8 taksówka

  • model A2 – 1947-49
  • model A3/A4 – 1950-52
  • model A6-A7 – 1953-54
  • model A8 – 1956-58
  • model A9/A10 – 1959-63
  • Model A11/A12 – 1963-82

w 1954 roku Nowy Jork zmienił specyfikacje taksówek, eliminując wymóg pięcioosobowego tylnego przedziału i przewidując rozstaw osi 127 cali (3226 mm) lub mniejszy, co skutecznie wyeliminowało checkera z rynku., W grudniu 1956 roku wprowadzono zupełnie nową, 120-calową konstrukcję nadwozia na ramie, nazwaną A8, i że podstawowy styl nadwozia zostanie zachowany przez okres produkcji Checkera do końca, w 1982 roku.

A8 Checkers z lat 1956-1958 cechowały się pojedynczymi reflektorami, tylnymi światłami Pontiaca Kombi z lat 1953-1954 oraz grubą, jednokierunkową kratką. W 1958 roku reflektory quad stały się legalne w USA, a Checkers zawierały reflektory quad z tego czasu, wraz z nową wkładką kratki egg-crate. Światła postojowe były umieszczone po obu stronach kratki., Zmieniono również tylne światła na znane pionowe chromowane listwy z podwójnymi czerwonymi soczewkami. We wczesnych modelach zastosowano również pojedyncze światła awaryjne montowane na zderzaku. Kolejną zmianą między A8 a późniejszymi modelami jest tylna szyba. Początkowo płaski w A8 z grubszym słupkiem „C”, tylne okno w późniejszych modelach owijało się wokół cieńszej linii dachu, co zapewniało lepszą widoczność dookoła.

w 1960 roku Checker wprowadził taksówkę serii A9, a także po raz pierwszy Sedan pasażera, który został wprowadzony na rynek publiczny, A10 Superba., W 1961 roku wprowadzono Sedan i kombi, ekskluzywne wersje Superba. Superba została przerwana w 1963 roku i od tego czasu taksówki otrzymały oznaczenie A11, Maraton stał się A12.

wraz z rezygnacją z sześciocylindrowego silnika Continental na rok 1965, Checker przestawił się na sześciocylindrowe silniki rzędowe Chevroleta, z opcjonalnymi małymi blokami Chevy 283 i 327 V8. Począwszy od 1970 roku Checker używał jako opcji wszechobecnego 350-calowego małego bloku Chevroleta V8, który był dostępny do końca produkcji., GM wycofało Chevy inline six w 1979 roku. Począwszy od 1980 roku, zarówno Chevrolet, jak i Checker oferowali nowy 229-calowy silnik V6 jako standardowy, z małym blokiem 305 lub 350 V8 jako opcjonalny.

standardową skrzynią biegów dla Checkera od lat 30.XX wieku była konwencjonalna 3-biegowa manualna. W 1956 roku Checker zaoferował „Driv-Er-Matic Special”, który zawierał automatyczną skrzynię biegów Borg-Warner i nadstawkę Continental inline 6. W 1970 roku skrzynia Turbo Hydra-Matic 400 gm stała się standardem we wszystkich warcabach.,

począwszy od 1959 roku Checker rozpoczął produkcję wersji samochodów osobowych taksówek dla ogółu społeczeństwa. Pierwszy z tych modeli został oznaczony jako „A10 Superba”, a linia obejmowała sedan, a także kombi. Superbas zostały zbudowane w latach 1960-1963. Bardziej luksusowy model o nazwie „A12 Marathon” został wprowadzony w 1961 roku i pozostał w produkcji do 1982 roku. Do publicznej wiadomości samochody Checker były reklamowane jako przestronna i wytrzymała alternatywa dla standardowego amerykańskiego sedana pasażerskiego., Oferowano również Kombi Marathon (Model A12W), ale kupujący woleli styl i moc nad praktycznością, więc Warcaby miały ograniczoną sprzedaż z publicznością.

w 1964 roku Stan Nowy Jork ścigał Markina i Checkera z zarzutami antymonopolowymi, twierdząc, że kontrolował zarówno usługi taksówkowe, jak i produkcję taksówek, a tym samym faworyzował się w realizacji zamówień. Zamiast pozwolić kierowcom Checker zacząć kupować różne marki samochodów, Markin zaczął sprzedawać licencje w Nowym Jorku.

jako USA, Federalne zasady bezpieczeństwa wzrosły w latach 60. i 70., Warcaby dotrzymywały kroku i pomimo tego samego podstawowego projektu nadwozia, entuzjaści warcabów często mogą zidentyfikować rok Warcabu na podstawie jego wyposażenia bezpieczeństwa. Na przykład, począwszy od 1963, bursztynowe światła parkingowe / kierunkowe były używane z przodu. Modele z 1964 roku wprowadziły pasy biodrowe z przodu, w 1967 roku pojawiły się energooszczędne kolumny kierownicy. Modele z 1968 roku zawierały okrągłe boczne światła obrysowe na błotnikach wraz z pasami naramiennymi, a w latach 1969 wprowadzono zagłówki dla przednich zewnętrznych miejsc siedzących.,

w 1970 roku zaczęto stosować pełnowymiarowe kolumny kierownicze Chevroleta i kierownice. Modele z 1973 i 1974 zastąpiły chromowane zderzaki na większe, belkowe jednostki, które były pomalowane na aluminium i chroniły światła przy uderzeniu 5 km / h. W 1975 i Później modele były oznaczone jako „tylko paliwo Bezołowiowe”, a w 1978 wprowadzono nową kierownicę Chevroleta w stylu delta. W latach 70. standardem stały się wspomaganie kierownicy i wspomaganie przednich hamulców tarczowych. W 1978 roku wycieraczki przedniej szyby stały się działaniem równoległym.

na przełomie lat 60.i 70. Checker sprzedawał kilka wyspecjalizowanych wersji A11., Były to m.in. Medicar i Aerobus. Medicar został wprowadzony w 1969 roku i został zaprojektowany jako ambulans lub transporter dla pasażerów poruszających się na wózkach inwalidzkich. Tylne drzwi były wystarczająco duże, aby umożliwić wózkowi inwalidzkiemu wejście do samochodu, a one obracały się o prawie 180 stopni. Samochód ten miał również podwyższony dach i urządzenia do blokowania wózka inwalidzkiego na podłodze podczas ruchu. Aerobus był wydłużoną wersją A12w Kombi. Mógł pomieścić do 12 pasażerów i był sprzedawany jako prom lotniczy.,

pomimo swojej reputacji jako podstawowego Taksówkarza, w późniejszych latach dostępne były również luksusowe limuzyny. Jeden model A-12E, specjalnie zbudowany dla żony prezesa firmy, pozostaje w zupełnie nowym stanie z mniej niż 50 mil na liczniku kilometrów. Limuzyny Checker oferowały winylowe dachy z oknami opera, wspomagane akcesoria i luksusową tapicerkę.

final Checker A11 / A12s zostały wyprodukowane w 1982 roku, kiedy Checker opuścił firmę produkującą samochody., Przedsiębiorstwo kontynuowało działalność z częściową wydajnością produkując części dla General Motors do stycznia 2009 roku, kiedy ogłosiło upadłość.