Cesarstwo Bizantyńskie było rozległą i potężną cywilizacją o pochodzeniu, które można prześledzić do 330 roku n. e., kiedy cesarz rzymski Konstantyn i poświęcił „Nowy Rzym” na miejscu starożytnej greckiej kolonii Bizancjum. Chociaż Zachodnia połowa Cesarstwa Rzymskiego rozpadła się i upadła w 476 r.n. e., Wschodnia połowa przetrwała jeszcze 1000 lat, tworząc bogatą tradycję sztuki, literatury i Nauki oraz służąc jako bufor wojskowy między Europą a Azją., Cesarstwo Bizantyńskie upadło ostatecznie w 1453 roku, po tym, jak Armia osmańska zaatakowała Konstantynopol za panowania Konstantyna XI.

Bizancjum

termin „bizantyński” pochodzi od Bizancjum, starożytnej greckiej kolonii założonej przez człowieka o imieniu Byzas. Położone po europejskiej stronie Bosforu (cieśniny łączącej Morze Czarne z Morzem Śródziemnym), miejsce Bizancjum było idealnie położone, aby służyć jako punkt tranzytowy i handlowy między Europą a Azją.

W 330 r.n. e. cesarz rzymski Konstantyn i wybrał Bizancjum jako miejsce „nowego Rzymu” ze stolicą o tej samej nazwie, Konstantynopol., Pięć lat wcześniej, na Soborze Nicejskim, Konstantyn ustanowił Chrześcijaństwo – niegdyś niejasną żydowską sektę-jako oficjalną religię Rzymu.

obywatele Konstantynopola i reszty Wschodniego Cesarstwa Rzymskiego identyfikowali się silnie jako Rzymianie i chrześcijanie, chociaż wielu z nich mówiło po grecku, a nie po łacinie.

chociaż Konstantyn rządził Zjednoczonym Cesarstwem Rzymskim, ta jedność okazała się iluzoryczna po jego śmierci w 337 roku. W 364 cesarz Walentynian I ponownie podzielił Cesarstwo na część zachodnią i Wschodnią, powierzając sobie władzę na Zachodzie, a swemu bratu Walensowi na wschodzie.,

losy obu regionów znacznie się od siebie różniły w ciągu następnych kilku stuleci. Na zachodzie ciągłe ataki niemieckich najeźdźców, takich jak Wizygoci, łamały walczące Imperium kawałek po kawałku, aż Włochy były jedynym terytorium pozostającym pod rzymską kontrolą. W 476 roku barbarzyńca odoacer obalił ostatniego cesarza rzymskiego, Romulusa Augusta, A Rzym upadł.

rozkwit Cesarstwa Bizantyńskiego

Wschodnia połowa Cesarstwa Rzymskiego okazała się mniej podatna na ataki zewnętrzne, częściowo dzięki swojemu położeniu geograficznemu.,

z Konstantynopolem położonym nad cieśniną, niezmiernie trudno było przełamać obronę stolicy; ponadto Cesarstwo Wschodnie miało znacznie mniejszą wspólną granicę z Europą.

korzystało również znacznie z silniejszego centrum administracyjnego i wewnętrznej stabilności politycznej, a także wielkiego bogactwa w porównaniu z innymi państwami wczesnego średniowiecza. Cesarze Wschodni byli w stanie sprawować większą kontrolę nad zasobami ekonomicznymi imperium i skuteczniej zgromadzić wystarczającą siłę roboczą do walki z inwazją.,

Cesarstwo Wschodniorzymskie

w wyniku tych przywilejów Cesarstwo Wschodniorzymskie, zwane różnie Cesarstwem Bizantyjskim lub Bizancjum, było w stanie przetrwać wieki po upadku Rzymu.

chociaż Bizancjum było rządzone przez prawo rzymskie i Rzymskie instytucje polityczne, a jego językiem urzędowym była łacina, język grecki był również szeroko używany, a uczniowie otrzymali wykształcenie w greckiej historii, literaturze i kulturze.,

pod względem religijnym Sobór w Chalcedonie w 451 roku oficjalnie ustanowił podział świata chrześcijańskiego na odrębne patriarchaty, w tym Rzym (gdzie patriarcha miał później nazywać się papieżem), Aleksandrię, Antiochię i Jerozolimę.

nawet po tym, jak Imperium Islamskie wchłonęło Aleksandrię, Antiochię i Jerozolimę w VII wieku, cesarz bizantyjski pozostał duchowym przywódcą większości Wschodnich chrześcijan.

Justynian I

Justynian I, który objął władzę w 527 roku i panował do swojej śmierci w 565 roku, był pierwszym wielkim władcą Cesarstwa Bizantyjskiego., W latach jego panowania Cesarstwo obejmowało większość ziem otaczających Morze Śródziemne, gdyż wojska Justyniana podbiły część dawnego Cesarstwa Zachodniorzymskiego, w tym Afrykę Północną.

za czasów Justyniana powstało wiele wspaniałych zabytków imperium, w tym spektakularny kopułowy Kościół Świętej Mądrości, czy Hagia Sophia. Justynian zreformował i skodyfikował Prawo rzymskie, ustanawiając bizantyński kodeks prawny, który przetrwał wieki i pomógł ukształtować nowoczesną koncepcję państwa.,

w chwili śmierci Justyniana Cesarstwo Bizantyńskie panowało jako największe i najpotężniejsze państwo w Europie. Długi zaciągnięte w wyniku wojny pozostawiły Cesarstwo w poważnych tarapatach finansowych, a jego następcy zostali zmuszeni do nakładania wysokich podatków na Bizantyjczyków,aby utrzymać imperium na powierzchni.

ponadto armia cesarska była zbyt cienka i na próżno walczyła o utrzymanie terytorium podbitego za panowania Justyniana., W VII i VIII wieku ataki imperium perskiego i Słowian, połączone z wewnętrzną niestabilnością polityczną i regresem gospodarczym, zagrażały rozległemu Cesarstwu.

pojawiło się nowe, jeszcze poważniejsze zagrożenie w postaci islamu, założonego przez proroka Mahometa w Mekce w 622 roku. W 634 r. wojska muzułmańskie rozpoczęły szturm na Cesarstwo Bizantyńskie, szturmując Syrię.

pod koniec wieku Bizancjum utraci Syrię, Ziemię Świętą, Egipt i Afrykę Północną (między innymi terytoria) na rzecz sił islamskich.,

Ikonoklazm

w VIII i na początku IX wieku cesarze Bizantyjscy (począwszy od Leona III w 730) przewodzili ruchowi, który odmawiał świętości ikon lub obrazów religijnych i zakazywał ich kultu lub czci.

znany jako Ikonoklazm—dosłownie „rozbijanie obrazów”—ruch zanikł i osłabł pod rządami różnych władców, ale ostatecznie zakończył się dopiero w 843 roku, kiedy to Sobór Kościelny za cesarzem Michałem III orzekł o eksponowaniu obrazów religijnych.,

Sztuka bizantyńska

na przełomie X i XI wieku, pod rządami dynastii macedońskiej założonej przez następcę Michała III, Bazylego, Cesarstwo Bizantyńskie przeżywało złoty wiek.

chociaż rozciągało się na mniej terytorium, Bizancjum miało większą kontrolę nad handlem, więcej bogactwa i większy prestiż Międzynarodowy niż za Justyniana. Silny rząd Cesarski patronował sztuce bizantyjskiej, w tym cenionym obecnie mozaikom bizantyjskim.,

władcy zaczęli także odnawiać kościoły, pałace i inne instytucje kulturalne oraz promować studia nad starożytną historią i literaturą grecką.

język grecki stał się oficjalnym językiem państwa, a kwitnąca kultura monastycyzmu koncentrowała się na górze Athos w północno-wschodniej Grecji. Mnisi administrowali w życiu codziennym wieloma instytucjami (sierocińcami, szkołami, szpitalami), a misjonarze Bizantyjscy pozyskali wielu nawróconych na chrześcijaństwo wśród słowiańskich ludów Bałkanów środkowych i wschodnich (m.in. Bułgarii i Serbii) i Rosji.,

Krucjaty

pod koniec XI wieku rozpoczęły się Krucjaty, seria świętych wojen toczonych przez europejskich chrześcijan przeciwko muzułmanom na Bliskim Wschodzie w latach 1095-1291.

gdy Turcy Seijukowie z Azji Środkowej zaatakowali Konstantynopol, cesarz Aleksy I zwrócił się o pomoc na zachód, co doprowadziło do ogłoszenia „świętej wojny” przez papieża Urbana II w Clermont we Francji, która rozpoczęła pierwszą krucjatę.,

gdy wojska Francji, Niemiec i Włoch wlały się do Bizancjum, Aleksy próbował zmusić swoich przywódców do złożenia przysięgi lojalności wobec niego, aby zagwarantować, że ziemie odzyskane od Turków zostaną przywrócone do jego imperium. Po tym, jak wojska Zachodnie i bizantyjskie odbiły Niceę w Azji Mniejszej od Turków, Aleksy i jego armia wycofali się, wyciągając oskarżenia o zdradę ze strony krzyżowców.

podczas kolejnych wypraw krzyżowych nadal narastały animozje między Bizancjum a Zachodem, których kulminacją był podbój i grabież Konstantynopola podczas IV krucjaty w 1204 roku.,

ustrój łaciński założony w Konstantynopolu istniał na niepewnym gruncie ze względu na otwartą wrogość ludności miasta i brak pieniędzy. Wielu uchodźców z Konstantynopola uciekło do Nicei, miejsca Bizantyjskiego rządu na Uchodźstwie, który miał odzyskać stolicę i obalić rządy łacińskie w 1261 roku.

upadek Konstantynopola

za panowania cesarzy Paleologów, poczynając od Michała VIII w 1261 r., gospodarka niegdyś potężnego państwa Bizantyjskiego została sparaliżowana i nigdy nie odzyskała dawnej pozycji.,

w 1369 R.cesarz Jan V bezskutecznie szukał pomocy finansowej ze strony Zachodu, aby stawić czoła rosnącemu zagrożeniu tureckiemu, ale został aresztowany jako niewypłacalny dłużnik w Wenecji. Cztery lata później został zmuszony-podobnie jak książęta serbscy i władca Bułgarii-do zostania wasalem potężnych Turków.

jako państwo wasalne Bizancjum złożyło hołd sułtanowi i udzieliło mu wsparcia wojskowego. Pod rządami następców Jana Cesarstwo uzyskało sporadyczną ulgę w opresji osmańskiej, ale powstanie Murada II jako sułtana w 1421 roku oznaczało koniec ostatecznego wytchnienia.,

Murad cofnął wszystkie przywileje nadane Bizantyńczykom i obległ Konstantynopol; jego następca, Mehmed II, zakończył ten proces, gdy rozpoczął ostateczny atak na miasto. 29 maja 1453, po szturmie wojsk osmańskich na Konstantynopol, Mehmed triumfalnie wkroczył do Hagia Sophia, która wkrótce została przekształcona w główny meczet miasta.

upadek Konstantynopola oznaczał koniec wspaniałej ery dla Cesarstwa Bizantyjskiego. Cesarz Konstantyn XI zginął w bitwie tego dnia, a Cesarstwo Bizantyńskie upadło, zapoczątkowując długie panowanie Imperium Osmańskiego.,

dziedzictwo Cesarstwa Bizantyjskiego

w wiekach poprzedzających ostateczny podbój Imperium Osmańskiego w 1453 r.kultura Cesarstwa Bizantyjskiego–w tym Literatura, Sztuka, Architektura, Prawo i teologia–rozkwitała, nawet gdy samo Imperium słabło.

Kultura bizantyńska wywarła duży wpływ na zachodnią tradycję intelektualną, ponieważ uczeni włoskiego renesansu szukali pomocy u uczonych bizantyjskich w tłumaczeniu greckich pism pogańskich i chrześcijańskich. (Proces ten miał trwać po 1453 roku, kiedy wielu z tych uczonych uciekło z Konstantynopola do Włoch.,)

długo po jej zakończeniu Kultura i Cywilizacja bizantyńska nadal wywierały wpływ na kraje, które praktykowały jej prawosławną religię, w tym między innymi Rosję, Rumunię, Bułgarię, Serbię i Grecję.

dostęp do setek godzin filmów historycznych, komercyjnych za darmo, z HISTORY Vault. Rozpocznij bezpłatny okres próbny już dziś.