nieskażone dzieciństwo – smutne i zabawne, makabryczne i zachwycające – które zainspirowało ulubionego gawędziarza Wielkiej Brytanii, Boy mówi o epoce, która zniknęła wraz z nadejściem II Wojny Światowej.
Boy: Tales of Childhood, wydany w 1984 roku, jest zabawnym, wnikliwym, a czasem groteskowym spojrzeniem na wczesne życie Roalda Dahla. Opowiada w nim o swoich doświadczeniach ze szkoły w Anglii, idyllicznym raju letnich wakacji w Norwegii oraz przyjemnościach i bólach miejscowej cukierni w Llandaff w Walii.,
historia o tym, jak Roald zaczął pisać chłopca, jest niemal opowieścią samą w sobie. Zaczęło się od czarownic. We wczesnym szkicu tej książki, w której narratorem jest nienazwany młody chłopiec z norweską babcią, były trzy rozdziały, które szczegółowo opisywały dzieciństwo chłopca. Te rozdziały zostały zaczerpnięte z własnych wspomnień Roalda. Więc chłopiec z czarownic miał wiele wspólnego ze swoim autorem.
redaktor Stephen Roxburgh pracował w tym czasie z Roaldem i myślał, że te trzy rozdziały należą gdzie indziej., Zasugerował Roaldowi, że chciałby je ponownie wykorzystać w książce o swoim wczesnym dzieciństwie. Roald nie chciał pisać autobiografii, ale uważał, że to bardzo dobry pomysł. Jak sam powiedział we wstępie do Boya: „to nie jest autobiografia. Nigdy nie napiszę o sobie historii. Z drugiej strony, w czasie mojej młodości w szkole i tuż po niej przytrafiło mi się wiele rzeczy, których nigdy nie zapomniałem.”
i tak, rok po czarownicach, przyszedł Chłopiec, z opowieściami o boazerach, kozim tytoniu i przerażonej Pani Pratchett.