kariera wojskowa serii Douglas DC rozpoczęła się w 1936 roku, kiedy Korpus powietrzny armii USA zamówił parę komercyjnych transportowców DC-2 pod oznaczeniem C-32. W 2011 roku zakupiono 18 samolotów DC-2 w konfiguracji frachtowca C-33 i dwa kolejne jako C-34. Następnie, w 1937 roku, armia USA zamówiła samolot zbudowany według własnych specyfikacji. Był to projekt hybrydowy, który łączył kadłub DC – 2 z ogonem DC-3. Był to jedyny prototyp C-38, który doprowadził do powstania 35 wersji produkcyjnych nazwanych C-39., C-39 był pierwszym poważnym wysiłkiem armii w celu stworzenia możliwości transportu lotniczego.

w 1941 roku stary Korpus lotniczy został przekształcony w Army Air Forces i wybrał zmodyfikowaną wersję DC-3 — C-47 Skytrain — aby stać się jego standardowym samolotem transportowym. Wzmocniona podłoga kadłuba i dodanie dużych drzwi ładunkowych były jedynymi poważnymi modyfikacjami. Inne zmiany obejmowały zamontowanie haków ładunkowych pod środkową częścią skrzydła oraz usunięcie stożka ogonowego w celu zamontowania haka do holowania szybowców.,

jako samolot zaopatrzeniowy C-47 mógł przewozić do 6000 funtów ładunku. Mógł również pomieścić w pełni zmontowany jeep lub armatę 37 mm. Jako transportowiec przewoził 28 żołnierzy w pełnym wyposażeniu bojowym. Jako samolot transportowy mógł pomieścić 14 noszy i 3 pielęgniarki. Zbudowano siedem podstawowych wersji, a samolot otrzymał co najmniej 22 oznaczenia, w tym ac-47D gunship, EC-47 Electronic reconnaissance aircraft, EC-47Q antiaircraft systems evaluation aircraft i C-53 Skytrooper.

każdy oddział w USA, wojsko i wszystkie główne mocarstwa alianckie latały nim. Wersja US Navy była R4D. Brytyjczycy i Australijczycy oznaczyli go Dakota (sprytny akronim złożony z liter DACoTA dla Douglas Aircraft Company transport Aircraft). Samoloty operowały z każdego kontynentu na świecie i brały udział w każdej ważniejszej bitwie. Do końca II wojny światowej zbudowano ponad 10 tys. Ze wszystkich swoich oficjalnych i nieoficjalnych nazw znany był powszechnie jako „Gooney Bird”; generał Dwight D., Eisenhower, naczelny dowódca sił alianckich w Europie, nazwał go jednym z najważniejszych elementów wyposażenia wojskowego używanego do wygrania wojny.

C-47 pozostały w aktywnej służbie wojskowej długo po zakończeniu ii Wojny Światowej. odegrały kluczową rolę w 1948 roku w nalocie na Berlin i uczestniczyły w wojnach koreańskich i wietnamskich.