Ludwig van Beethoven (17 grudnia 1770 – 26 marca 1827) jest jednym z najbardziej wpływowych i znaczących kompozytorów wszech czasów. Był on dominującą postacią muzyczną okresu przejściowego między epoką klasyczną i romantyczną i pomimo cierpienia daleko idących medycznych i emocjonalnych udręk (w wieku 40 lat stał się całkowicie głuchy) jego muzyka jest świadectwem ludzkiego ducha w obliczu okrutnego nieszczęścia., Aby uczcić 250.rocznicę urodzin Beethovena, zapoznaj się z naszą ofertą najlepszych dzieł Beethovena, w tym arcydzieł symfonii, koncertu, opery, kwartetu smyczkowego i sonaty fortepianowej wielkiego kompozytora.
Słuchaj najlepszych utworów Beethovena na Apple Music i Spotify i przewiń w dół, aby poznać nasz wybór 10 najlepszych utworów Beethovena.,
Best Beethoven Works: 10 Essential Pieces By The Great Composer
Symphony No.3 in E flat, op.,55 – „Eroica”
ukończona w 1804 roku Symfonia „Eroica” Beethovena zmieniła muzyczny świat i być może jest jego najważniejszym dziełem. Za jednym zamachem muzyka orkiestrowa przenosi się w inny wymiar, z szerokością koncepcji i emocjonalnym ładunkiem i zasięgiem wykraczającym poza to, o czym wcześniej marzyliśmy, dokładna zwięzłość i klasyczna symetria Mozarta zostaje w tyle. Pierwotnie był dedykowany Napoleonowi – dedykacja Beethoven usunięty w gniewie na wieść, że uczynił się cesarzem., To, co robił Beethoven, to zrozumienie możliwości formy sonatowej i rozwoju tematycznego, a następnie rozkoszowanie się wolnością. Wpływ Symfonii Eroica sięgał daleko w przyszłość, jej wpływ był niezmierzony na kompozytorów od Schuberta przez Berlioza po Wagnera i Później Mahlera. W tej symfonii Beethoven szukał dla siebie nowej drogi; w końcu znalazł taką, która ukształtowała muzykę na stulecie.
IX Symfonia D – moll op. 125 – „Chóralna”
Symfonia Beethovena, 9 jest jedną z największych kompozycji Beethovena i jedną z największych symfonii kiedykolwiek skomponowanych. IX symfonia jest również znana jako Symfonia „Chóralna”, ponieważ jej część Finałowa składa się z czterech solistów wokalnych i chóru, którzy śpiewają oprawę wiersza Schillera an Die Freude (Oda do radości). W symfonii „Chóralnej” Beethoven sięgnął do granic struktury klasycznej symfonii, wyrażając wzniosły temat filozoficzny: jedność ludzkości i nasze miejsce we wszechświecie., Choć wydaje się podążać konwencjonalnym czteroczęściowym modelem symfonicznym, jego masywna Chóralna czwarta część wcale nie była konwencjonalna. Symfonia „Chóralna” Beethovena stała się źródłem inspiracji dla kompozytorów, którzy podążali za nią, i filarem XIX-wiecznego ruchu romantycznego.
Sonata fortepianowa nr 30 W E, op.109
Beethoven napisał 32 Sonaty fortepianowe, z których trzy ostatnie stanowią Trylogię, która należy do siebie. Pierwszy z trzech, Nie.,30 W E, jest jedną z najpiękniejszych rzeczy, które napisał, i jest raczej krótsza niż niektóre z jego poprzedników, z krystaliczną powierzchnią skrywającą wielkie tajemnice i zawiłości formy i harmonii. Krótkie pierwsze dwie części, pierwsza wyłania się z tego, co brzmi jak delikatnie dzwonkujące krople deszczu, są tylko preludium do ostatniej – temat chorałowy (i wariacje), który obejmuje całą ziemię między Bachem i Chopinem, zanim zamieni się w delirium ekstazy, która z błogosławionym poczuciem powrotu do tematu., To 20 minut najbardziej trwałego zachwytu muzycznego, jakie można sobie wyobrazić i jedno z najlepszych dzieł Beethovena.
Kwartet smyczkowy nr 14 cis – moll op.131
kwartet jest najbardziej osobistą kompozycją-jest muzyką zredukowaną do absolutnych podstaw, z czterema graczami w quasi-spontanicznej interakcji. Ostatnie kwartety Beethovena są formą skrajną, daleką od łatwego słuchania i niezwykle intensywną, rodzajem rozmowy z Bogiem, a to był ulubiony utwór kompozytora., Beethoven mógł to napisać całe życie, więc nie spodziewaj się, że zdobędziesz go na pierwszym przesłuchaniu – trzymaj się go jednak, a jego logika i prawdomówność wkrótce zaświta. Jest siedem części, granych bez przerwy, z momentami niemal kompletnej muzycznej stazy i innymi przypadkami, które brzmią tak, jakby Bach się reinkarnował. Po usłyszeniu tego kwartetu smyczkowego na pięć dni przed śmiercią Schubert zauważył: „po tym, co nam pozostaje do napisania?”
,5 Es-dur
Koncert Cesarski nie został tak nazwany przez Beethovena, ale ma majestat do oszczędzenia, z ekspansywną powierzchnią i przytłaczającym wyczuciem tonacji durowej (maskującym dużą intensywność harmoniczną i tematyczną), co czyni go wielkim arcydziełem dla solisty. Począwszy od trzech akordów, które rozwijają się w rozkwit mini cadenz, kończy się triumfalnym, sklepionym rondem, które galopuje ku radosnemu zakończeniu. To powolna część, która jest jedną z najbardziej porywczych kreacji Beethovena – pogodny hymn z wymarzonym rapsodem fortepianu., To muskularny utwór, szczęśliwie pozbawiony udręki, ale mało głębi, świetny i łatwy wstęp do tego, o co chodziło Beethovenowi i jeden z najlepszych utworów Beethovena.
VII Symfonia A, op.92
jest to utwór słoneczny, a jego premiera, na koncercie dla żołnierzy rannych w bitwie pod Hanau w 1813 roku, była pomyślna – brzmi jak uroczystość na koniec koszmaru wojny., To wszystko jest rozmachem: nie ma wolnej części, ale na wpół figlarne, na wpół uroczyste Allegretto, które genialnie łączy oddzielne melodie i rytmy w typowo głęboką całość, prowadząc do odbijających się, coraz bardziej żywiołowych i porywczych części końcowych, które doprowadziły Wagnera do nazwania symfonii „apoteozą tańca”. Sposób, w jaki tematy topią się w spokojne interludia instrumentów dętych drewnianych jest szczególnie wspaniały.
Fidelio, op.,72
Beethoven nie był naturalny, jeśli chodzi o operę – zbyt wysoko myślący i zbyt idealistyczny dla brudnego świata dramatu i odcieni ludzkiej motywacji-ale Fidelio, jego jedyny wysiłek w tym gatunku, ma zadziwiające, płonące okresy, które bardziej niż rekompensują jego nierówne chwile. Są pewne sceny operowe, które nigdy nie zawodzą mrowienia na skórze głowy. Tosca zadźgała swojego lubieżnego szantażystę na śmierć lub Carmen odpierająca morderczą byłą, na przykład., Ale moment, w którym Fidelio ujawnia się jako kobieta, bohatersko ratuje męża, a następnie wyciąga pistolet do jej złego Nemezis, jest petardą, aby pokonać ich wszystkich. Niezapomnianą atrakcją jest Refren „więźniów” z aktu 1. Fidelio / Leonore namawia naczelnika więzienia Rocco, aby pozwolił więźniom poczuć świeże powietrze i światło słoneczne, aby mogła szukać swojego męża. Ich refren „o Welche Lust” („o, co za radość”) jest wyrazem muzycznej ekstazy, tym silniejszej dla atmosfery przymusu.
V Symfonia C-moll op., 67
v Symfonia Beethovena jest jedną z najczęściej wykonywanych symfonii i jedną z najbardziej znanych kompozycji w muzyce klasycznej. Symfonia rozpoczyna się charakterystycznym czterotaktowym motywem otwierającym, który powtarza się w różnych formach w całym dziele, które Beethoven rzekomo opisał swojemu sekretarzowi i biografowi Antonowi Schindlerowi jako”Los puka do drzwi”. Wkrótce po ukończeniu III Symfonii („Eroica”) Beethoven zaczął szkicować pomysły na piątą symfonię, którą skomponował w latach 1804-1808., W tym produktywnym okresie jego kariery jego szkice pokazują również wstępne prace nad IV Symfonią, Vi Symfonią, IV koncertem fortepianowym i Fidelio. Symfonia nr 5 miała swoją premierę 22 grudnia 1808 roku w Wiedniu na słynnym koncercie, który obejmował również prawykonania Symfonii nr 6 I Koncertu fortepianowego nr 4.
Koncert skrzypcowy D, op.,61
napisany podwójnie w środku niezwykle twórczego okresu Koncert skrzypcowy D, najbardziej konsekwentne liryczne dzieło Beethovena, pozwolił mu wyrazić czystą muzyczną pogodę ducha, podczas gdy jego bardziej intensywna strona wychodziła w utworach takich jak Uwertura Koriolańska. To tak naprawdę 40-minutowe wylewanie nieskrępowanej melodii, jej bardzo typowe momenty harmonicznego i dynamicznego zaskoczenia w orkiestrze prawie nie oddziałują na powierzchnię., Choć była to porażka w prawykonaniu (nie została wykonana ponownie, dopóki Joseph Joachim nie odkrył jej na nowo w 1844 roku), obecnie jest jednym z najpopularniejszych utworów Beethovena, z pewnością najpopularniejszym ze wszystkich koncertów skrzypcowych i jednym z najlepszych utworów Beethovena.
Sonata skrzypcowa nr 9, op.47 – Sonata Kreutzera
pamiętajmy, że kompozytorskie życie Beethovena nie zaczęło się od Eroiki – w rzeczywistości, gdyby zmarł w 1803 roku, wciąż uważalibyśmy go za wielkiego., Sonata ta została napisana kilka miesięcy przed III symfonią i, podobnie jak wiele utworów z tego okresu, wykazuje wielkie, niespokojne dążenie. Część pierwsza to walka pomiędzy udręczonym tematem moll-key a typowo hymnicznym interludium; druga to słoneczny, spokojny temat i wariacje; podczas gdy ostatnia to radosna tarantella. Utwór trwa około dwa razy dłużej niż poprzednia sonata, pozwalając na dużą głębię rozwoju muzycznego i emocjonalnego – i jest bardzo trudny do zagrania.,
Recommended Recording
z okazji 250.rocznicy urodzin Beethovena Deutsche Grammophon, we współpracy z Beethoven-Haus Bonn, Decca Classics i dziesięcioma innymi wytwórniami, wydała najbardziej kompletną antologię Beethovena, jaką kiedykolwiek wyprodukowano., Beethoven-nowe, kompletne wydanie zawiera ponad 175 godzin muzyki na 123 płytach i zawiera nagrania ponad 250 największych wykonawców Beethovena, od Karla Böhma do Alfreda Brendela, Claudio Arrau do kwartetu Amadeus, Wilhelma Furtwänglera do Dietricha Fischera-Dieskau, Emila Gilelsa do Johna Eliota Gardinera, Wilhelma Kempffa do Herberta von Karajana, Yehudi Menuhina do Anne-Sophie Mutter i Murraya Perahii do Maurizio Polliniego.
Beethoven – nowe kompletne wydanie można kupić tutaj.
Odkryj więcej naszych najlepszych utworów.,
chcesz jako pierwszy usłyszeć najnowsze wiadomości ze świata muzyki klasycznej? Śledź uDiscover Classical na Facebook i Twitter.