tysiące lat przed Czyngis-Chanem i jego potomkami podbili rozległe obszary Eurazji, pasterzy Mongolii żyli zdrowo, ale brutalnie, styl życia, ujawniają nowe badania.,
chociaż niektórzy Mongołowie pozostają nomadyczni we współczesnych czasach, badacze nie wiedzieli, jak daleko sięga ta tradycja. Każdy wczesny koczowniczy Pastor byłby zdrowszy niż siedzący ludzie, którzy, zwłaszcza przed pojawieniem się infrastruktury śmieciowej i kanalizacyjnej, żyli gęsto i wśród własnych odpadów.
aby dowiedzieć się, czy było to prawdą w późnej epoce brązu, archeolodzy przeanalizowali szczątki 25 osobników wykopanych z kopców grobowych w regionie, datowane głównie na około 3500-2700 lat temu., Kości przynosiły bardzo mało dowodów na zmiany zapalne wskazujące na choroby zakaźne lub objawy krzywicy, szkorbutu lub innych chorób wynikających z niedożywienia.
to nie znaczy, że ci ludzie nie cierpieli. Szczątki wykazują również ślady złamanych nosów, żeber i nóg—częste urazy, które występują w atakach lub podczas upadku z koni. Kolce osobników wykazują również dowody na rodzaj zużycia związany z jazdą konną, autorzy podali w listopadzie 2018 roku w czasopiśmie „HOMO”.,
według badaczy brak wielu chorób u tych osobników dodaje rosnącej ilości dowodów świadczących o tym, że Mongołowie żyli w małych grupach koczowniczych w późnej epoce brązu. Ale wyraźnie szlifowali również rodzaj umiejętności konia pokazany w XIV-wiecznym drzeworycie powyżej, który okazał się przydatny w ich podbojach w całej Eurazji.