Alexander McQueen, w całości Lee Alexander McQueen, (ur. 17 marca 1969, Londyn, Anglia—znaleziony martwy 11 lutego 2010, Londyn), brytyjski projektant znany ze swoich przełomowych ubrań, szokujących pokazów na wybiegach i precyzyjnego krawiectwa.

McQueen dorastał w londyńskim East Endzie; był najmłodszym z sześciorga dzieci Ojca, który był kierowcą taksówki i matki, która była nauczycielką nauk społecznych i genealogiem., W wieku 16 lat McQueen opuścił szkołę i został zatrudniony w londyńskim Anderson & Sheppard, gdzie szył garnitury dla Michaiła Gorbaczowa i księcia Karola. Po pracy dla innego krawca i kostiumografa Teatralnego, podjął pracę z japońskim projektantem Koji Tatsuno w Londynie, a następnie z Romeo Gigli we Włoszech. McQueen wrócił do Londynu i zapisał się do fashion college Central Saint Martins (1990-92). Tam wystawił pokaz mody do pracy magisterskiej. Serial przyciągnął uwagę Isabelli Blow, londyńskiej stylistki. Blow kupił całą pierwszą kolekcję McQueena.,

w 1992 roku McQueen zadebiutował parą spodni, które na nowo zdefiniowały tradycyjny krój odzieży. Nazwał je” bumster ” Spodnie-Spodnie cięte tak nisko, że ujawniły dekolt z tyłu. To przyniosło McQueen natychmiastowe uznanie mediów. W 1996 roku otrzymał tytuł brytyjskiego projektanta roku, a w tym samym roku objął stanowisko głównego projektanta Givenchy-francuskiego domu couture założonego przez Huberta de Givenchy w 1952 roku—po przejściu Givenchy na emeryturę. McQueen został mianowany przez Bernarda Arnaulta, prezesa Moët Hennessy-Louis Vuitton, który nabył francuski dom mody w 1988 roku.,

choć była to spektakularna nominacja dla projektanta, który miał wtedy zaledwie 28 lat, McQueen wyprodukował już przełomowe prace pod własną, tytułową etykietą design, którą utrzymywał w Londynie. Jego zuchwałe projekty przyciągały uwagę mrocznymi romantycznymi cechami i brutalnymi, groteskowymi elementami. Kolekcje zawierały opływowe, kanciaste garnitury; sukienki w kształcie klepsydry wyrzeźbione przy użyciu ciasnych gorsetów; długie suknie z elementami tak różnorodnymi, jak koraliki, świeże kwiaty i poroże jelenia; a później, nieporęczne 10-calowe obcasy „Alien” i „Armadillo”., McQueen, który miał talent do dramatu, zorganizował prowokacyjne pokazy mody, które wstrząsnęły publicznością. W 1995 roku pokaz jego kolekcji „Highland Rape” wywołał oskarżenia o mizoginię za wyświetlanie rozpryskanych krwią, pozornie brutalnych modeli ubranych w tartanowe ubrania z rozdartymi gorsetami i rozdartymi koronkami. W kolejnych prezentacjach wyróżniały się m.in. zrobotyzowane dozowniki Farb w sprayu, ludzka gra w szachy oraz hologram modelki Kate Moss. McQueen ubrała Amerykańskie piosenkarki Madonnę, Courtney Love i Tori Amos., Brytyjscy muzycy David Bowie i Mick Jagger The Rolling Stones nosili prace McQueena na scenie. Islandzka muzyk Björk mianowała McQueen dyrektorem artystycznym do swojego teledysku „Alarm Call „z 1997 roku i zaprojektował kimono, które nosiła na okładce jej albumu Homogenic z 1997 roku. W 1999 roku McQueen otworzył swój pierwszy butik.

Pobierz abonament Britannica Premium i uzyskaj dostęp do ekskluzywnych treści. Subscribe Now

w 2000 roku McQueen sprzedał pakiet kontrolny swojej sygnowanej marki do wielomarkowej korporacji towarów luksusowych Gucci Group, chociaż zachował kontrolę nad twórczością., W następnym roku opuścił dom Givenchy i zaczął dywersyfikować swoją markę o zapachy (2003); kolekcję odzieży męskiej (2004), dla której British Fashion Council nazwała go brytyjskim projektantem odzieży męskiej roku; oraz McQ (2006), bardziej przystępną cenowo linię gotowych do noszenia. W 2003 został komandorem Orderu Imperium Brytyjskiego (CBE). W 2010 roku McQueen popełnił samobójstwo. Obszerna retrospektywa jego prac wystawionych w następnym roku w Metropolitan Museum of Art pobiła rekord frekwencji na wystawach Mody i stała się jednym z najczęściej odwiedzanych pokazów w Muzeum., McQueen, film dokumentalny o jego życiu i karierze, został wydany w 2018 roku.

retrospektywna wystawa Alexandra McQueena w Metropolitan Museum of Art

projekty na wystawie retrospektywnej Alexandra McQueena w Metropolitan Museum of Art, Nowy Jork, 2011.

Bebeto