Most .Amunicja 408 CheyTac factory wykorzystuje pociski stałe lub pociski zamiast kul z ołowianym rdzeniem, które są wspólne dla większości innych pocisków karabinowych. Najstarsza fabryka .Amunicja 408 CheyTac wykorzystuje pociski zaprojektowane przez Warrena S. Jensena i pierwotnie wyprodukowane przez Lost River Ballistic Technologies. Obecnie (2009) pociski te są produkowane przez Jamison International, gdzie są toczone na tokarkach CNC typu szwajcarskiego z litych prętów z zastrzeżonego stopu miedzi i niklu., Fabryka twierdzi, że ich średnica jest dokładna do „jednej 50 milionowej”, ale nie podaje jednostki miary z tym twierdzeniem, co czyni go nieco niejasnym. Jedną z wad stosowania stałych pocisków mono metalowych jest to, że mają tendencję do zwiększania zanieczyszczenia pozostawionego w lufie karabinu po ich wystrzeleniu. Ponieważ pociski są twardsze i bardziej ścierne niż pozłacane metalowe kurtki zwykłych kul z płaszczem, są one nieco „niewymiarowe”, dzięki czemu mogą być skutecznie chwytane przez ziemie gwintowania lufy., To nieuchronnie zmniejsza uszczelnienie pocisku w lufie, dzięki czemu gorące gazy prochowe docierają do boków pocisku, odparowując część materiału i osadzając go w otworze.
inni producenci, tacy jak Rocky Mountain Bullet Company/Vigilance Rifles, GS Custom Bullets, Lehigh Bullets& Design, Lutz Möller i TTI Armory opracowali pociski lead-core lub mono Metal very-low-drag .CheyTac 408.
w 2007 roku dr John D. Taylor zaprojektował nową klasę pocisków przeciwpancernych znanych jako .,408 CheyCorey i w tej konfiguracji przewyższa .50 AP (zarówno czarne, jak i srebrne końcówki) nabój przeciw stali zbrojeniowej i tytanu. Pocisk ma masę 370 ziaren (24,0 g). Penetracja stali z certyfikatem AR500 wynosi 1 cal (2,54 cm) na 100 jardów (91,5 m) i 1/2 cala (1,27 cm) na 775 jardów (708,8 m).
w 2008 roku fabryka załadowana .408 CheyTac 420-grain (27,22 g) lead core bullets with 955 copper jackets., Pociski o bardzo niskim oporze są produkowane przez Rocky Mountain Bullets w Philipsburgu w stanie Montana i mają obniżony boattail i Deklarowany współczynnik balistyczny (G1 BC) wynoszący 0,874.
Fabryka .Amunicja 408 CheyTac jest droga, zaczynając od około 7 dolarów za nabój z pociskami Jamison International 419-grain (27,15 g)o bardzo niskim oporze.
współczynnik balistyczny pocisku Jamison 419-grain (27,2 g)
Cheyenne Tactical twierdził, że współczynnik balistyczny G1 (BC) mierzony radarem dopplerowskim dla Lost River Ballistic Technologies / Jamison International 419-grain (27,15 g) wynosi około 0.,934 i podano BC dla pocisku 305-ziarnistego (19,76 g) o masie 0,611, choć liczby te były kwestionowane przez wiele znanych źródeł. Extreme Firearms twierdził, że G1 BC tego samego .408 CheyTac pocisku do średniej 0,945 do 2000 metrów i spada do niskiej 0,900 s do 2800 metrów. The .408 CheyTac pocisk pozostaje naddźwiękowy do 2300 jardów (2100 m) według ekstremalnych broni palnej. CheyTac LLC twierdzi, że pocisk o masie 26,95 grama (419 gr) ma zasięg ponaddźwiękowy 2200 jardów (2011+ m) w „standardowych warunkach powietrznych”. Średni współczynnik balistyczny wynoszący 419 gramów (27 .,15 g) wynosi 0,945 na 3,825 jardów(3,500 m). Jamison International podaje G1 BC tego pocisku na swojej stronie internetowej obecnie (2009) na 0,940.
powyższe zmiany można wyjaśnić różnicami w gęstości powietrza otoczenia używanymi w tych wyrażeniach BC lub różnicami w pomiarach zasięgu i prędkości, na których opierają się podane średnie G1 BC. BC zmienia się podczas lotu pocisku i podane BC są zawsze średnie dla poszczególnych reżimów zasięgu i prędkości., Więcej wyjaśnień na temat przejściowej natury pocisku G1 BC (wznosi się on powyżej lub spada poniżej podanej średniej wartości dla określonego reżimu prędkości) podczas lotu można znaleźć w artykule external balistics. Ten artykuł sugeruje, że znajomość sposobu założenia BC jest prawie tak samo ważna, jak sama podana wartość BC. Stałe modele krzywej przeciągania generowane dla pocisków o standardowym kształcie lub modelowania BC są najczęstszą metodą stosowaną, ale nie zaawansowaną ani pożądaną metodą modelowania zachowań lotów dalekiego zasięgu pocisków.,
Balanced-flight/controlled-spin projectile
Lost River Ballistic Technologies (oświadczenie Warrena Jensena) stwierdził, że „the .408 CheyTac to pierwszy system pocisku / karabinu, który wykorzystuje to, co nazywają zrównoważonym pociskiem lotnym. Aby uzyskać zrównoważony lot, opór liniowy musi być równoważony przez opór obrotowy, aby utrzymać bardzo cienki nos (meplat) pocisku skierowany bezpośrednio w nadjeżdżające powietrze. Powinno to spowodować bardzo małą precesję i odchylenie w ekstremalnym zakresie i umożliwić dokładny lot z powrotem przez region transoniczny., Jest to trudne do osiągnięcia w przypadku pocisków z broni strzeleckiej. Matematycznie jesteś w bardzo niekorzystnej sytuacji starając się osiągnąć zrównoważony lot z rdzeniem ołowiu non mono Metal bullet. Stosunek masy do powierzchni obrotowej jest zbyt wysoki.”
patent balanced Flight projectile można znaleźć w Urzędzie Patentowym USA, Controlled spin projectile, US PAT No.6,629,669., Według patentu pocisk wyryty i wystrzelony zgodnie z patentem powinien w stabilny i przewidywalny sposób zwalniać z lotu naddźwiękowego przez transoniczny do subsonicznego i osiągać zasięg powyżej 3000 jardów (2743 m). Oznacza to, że spośród kilku innych warunków wstępnych lufa karabinu musi mieć określone wymiary gwintowania, aby osiągnąć pożądaną ilość osiowego oporu powietrza na powierzchni pocisku, co zmniejsza szybkość wirowania pocisku, aby osiągnąć zrównoważony lot. Patent nie uwzględnia normalnie występujących różnic gęstości powietrza., Więcej o zrównoważonym locie można również znaleźć w dokumentach informacyjnych CheyTac.
Patent pocisku Balanced Flight/Controlled Spin został zakwestionowany / zakwestionowany przez niemieckiego fizyka Lutza Möllera. Möller zdawał sobie sprawę, że lot zrównoważony ma związek z naturą lotu stabilizowanego obrotowo i skalą parametrów. Były pociski wyprodukowane przed patentem, które pozostają stabilne dzięki transonicznemu reżimowi lotu., Jest to konsekwencja spowolnienia wirowania i spowolnienia do przodu pocisku, które są na tyle podobne, aby nie powodować niepożądanej precesji i odchylenia podczas fazy lotu transonicznego. Głównym parametrem osiągnięcia stabilnego przejścia transonicznego jest kontrolowanie współczynników oporu (Cd) i utraty prędkości do przodu wokół Macha 1 oraz w mniejszym stopniu kontrolowanie opóźnienia wirowania. Innymi słowy, każdy pocisk z odpowiednim zachowaniem oporu wokół Mach 1 i masą (rozkładem) zrobi dokładnie to, co stwierdza patent balanced flight pocisku.