replicatie en assemblage
het replicatiemechanisme hangt af van het virale genoom. De virussen van DNA gebruiken gewoonlijk de proteã nen en enzymen van de gastheercel om extra DNA te maken dat aan boodschappersRNA (mRNA) wordt getranscribeerd, dat dan aan directe eiwitsynthese wordt gebruikt. De virussen van RNA gebruiken gewoonlijk de kern van RNA als malplaatje voor synthese van viraal genomic RNA en mRNA. Virale mRNA leidt de gastheercel om virale enzymen en capsid proteã nen samen te stellen, en nieuwe virions te assembleren., Natuurlijk zijn er uitzonderingen op dit patroon. Als een gastheercel niet de enzymen verstrekt die nodig zijn voor virale replicatie, leveren de virale genen de informatie aan directe synthese van de ontbrekende proteã nen. Retroviruses, zoals HIV, hebben een genoom van RNA dat in DNA omgekeerd moet worden getranscribeerd, dat dan in het genoom van de gastheercel wordt opgenomen.
om RNA om te zetten in DNA, moeten retrovirussen genen bevatten die coderen voor het virusspecifieke enzym reverse transcriptase, dat een RNA-sjabloon naar DNA transcribeert., De omgekeerde transcriptie komt nooit in niet besmette gastheercellen voor; het benodigde enzym, omgekeerde transcriptase, wordt slechts afgeleid van de uitdrukking van virale genen binnen de besmette gastheercellen. Het feit dat HIV enkele van zijn eigen enzymen produceert die niet in de gastheer worden gevonden, heeft onderzoekers toegestaan om geneesmiddelen te ontwikkelen die deze enzymen remmen. Deze geneesmiddelen, met inbegrip van de reverse transcriptase inhibitor AZT, remmen HIV-replicatie door de activiteit van het enzym te verminderen zonder het metabolisme van de gastheer te beïnvloeden., Deze aanpak heeft geleid tot de ontwikkeling van een verscheidenheid aan geneesmiddelen die worden gebruikt om HIV te behandelen en is effectief geweest bij het verminderen van het aantal infectieuze virionen (kopieën van viraal RNA) in het bloed tot niet-detecteerbare niveaus in veel HIV-geïnfecteerde individuen.